Films over het alledaagse functioneren van de media kunnen meesterwerken opleveren. Denk bijvoorbeeld aan het geniale Network van Sidney Lumet of Broadcast News van James L. Brooks. De pretenties van die films worden echter niet gedeeld door Morning Glory, die vanaf deze week in de bioscopen is te zien. Regisseur Roger Michell (Notting Hill) en scenarist Aline Brosh McKenna (The Devil Wears Prada) wilden vooral een leuke feelgoodfilm afleveren en zijn in dat doel uitstekend geslaagd.
Morning Glory draait om tv-producente Becky Fuller, die wordt ontslagen bij een lokale tv-studio en het hogerop besluit te zoeken. Ze krijgt het aanbod om de ochtendshow Daybreak, al tijden kampend met teruglopende kijkcijfers, te produceren bij een grote zender en daar zegt ze natuurlijk geen nee tegen.
Becky merkt dat er iets moet gebeuren om het programma tot een succes te maken en besluit de (mannelijke) presentator van het programma te vervangen door nieuwslegende Mike Pomeroy. Deze Pomeroy heeft echter geen zin om luchtige nieuwtjes te bespreken die bij een dergelijk ochtendprogramma horen en heeft daarnaast ook nog eens voortdurend mot met de presentatrice van het programma. Becky moet de zaak op orde zien te krijgen terwijl ook in haar persoonlijke leven allerlei veranderingen plaatsvinden.
Morning Glory moet het niet zozeer hebben van een sterk narratief. Het is een verhaal zonder al te grote urgentie dat rustig voortkabbelt en het dan ook vooral zoekt in de wisselwerkingen tussen de acteurs. In dat opzicht heeft regisseur Roger Michell een goede aan Harrison Ford, die erg vermakelijk is in een op zijn lijf geschreven rol als knorrige presentator die helemaal geen zin heeft in zijn baan. Ford is erg geestig in zijn gekibbel met Diane Keaton, die het ook zichtbaar naar haar zin heeft.
Maar Morning Glory is toch vooral de grote Rachel McAdams-show. De actrice die we kennen uit films als Mean Girls, The Notebook en Sherlock Holmes behoort nog steeds niet tot de echt grote sterren uit Hollywood, maar bewijst met deze rol dat dit onterecht is. Ze draagt de film moeiteloos op haar schouders, met een sprankelende uitstraling die past bij een leading lady. Zij geeft Morning Glory de dosis energie die de film nodig heeft en laat hem uitgroeien tot een zeer vermakelijke feelgoodfilm, die heel prettig wegkijkt.
