En weer is er een vervolg op een eerder succes. De meeste bioscoopgangers zullen inmiddels wel een sceptische blik krijgen: gaat dit weer een herhalingsoefening worden? Natuurlijk zijn er genoeg overeenkomsten met het verrassend aanstekelijke eerste deel, maar Kung Fu Panda 2 blijft prima overeind en heeft genoeg nieuwe vondsten om anderhalf uur te kunnen vermaken.
Van tevoren was het nog wel even de adem inhouden; Po de reuzenpanda was zo goed als onverslaanbaar aan het eind van het eerste deel, dus zo spannend zou dit vervolg niet kunnen worden. Gelukkig hebben de makers goed nagedacht over hoe ze de film zo fris als het origineel konden houden. Po komt tot een schokkende ontdekking: die gans die hem heeft opgevoed is zijn biologische vader helemaal niet!
Dat gegeven is tekenend voor hoe Kung Fu Panda werkt. Er is drama en spanning, maar dat wordt continu afgewisseld met droge humor, zodat een redelijk conventioneel verhaal opeens een leuke zit wordt. Pos worsteling met zijn identiteit wordt op de goede momenten onderbroken door stuntelpartijen en inventieve grappen. De stem van Jack Black, die zich heeft gespecialiseerd in het spelen van de sympathieke kluns, is dan ook goed op zijn plaats.
De film krijgt nog meer afwisseling in de vorm van droomsequenties en flashbacks, vormgegeven als kleurrijke Chinese silhouetten. Fraai gemaakt en vooral iets om in 3D te zien, waarbij er wordt gespeeld met het diepteverschil tussen de platte tekeningen.
Maar Po zou natuurlijk geen echte kungfupanda zijn als er niet flink werd gevochten. De pandabeer en de andere vijf vechtmeesters komen in dit deel tegenover een schurkachtige pauw te staan, die China aan zijn macht wil onderwerpen. Obstakel is niet alleen zijn krachtige kanon, waartegen vechtkunsten niet lijken te zijn opgewassen, maar ook blijkt hij een rol te spelen in Pos duistere verleden.
Of Kung Fu Panda 2 net zo leuk is als zijn voorganger valt te betwisten, maar degelijk vermaak biedt hij zeker. Het nieuwe is er wel vanaf, hoewel dit deel nog steeds getuigt van een plezierige creativiteit. En de film is zelfs af en toe ontroerend, meer nog dan het eerste deel.
Het open eind belooft meer avonturen, nog vier zelfs, als we de geruchten mogen geloven. Of deze franchise zo lang stand gaat houden, of, zoals de Shrek-reeks, steeds verder als een pudding in elkaar gaat zakken, is de grote vraag. Dit tweede deel geeft in ieder geval voldoende vertrouwen.
