Tijdens het kijken naar Apollo 18 besef je weer eens wat een invloed de horrorfilm The Blair With Project op de moderne horrorfilm heeft gehad. Die film uit 1999 ging over een groep studenten die het bos in trokken om een documentaire te maken en presenteerde zichzelf als een ongeregisseerd amateurfilmpje. Het is een aanpak die ontzettend succesvol bleek bij het publiek en sindsdien veel navolging heeft gekregen. Ook door Apollo 18, een film die origineel probeert te zijn maar daar nooit echt in slaagt.
De film gaat over de laatste bemande ruimtevlucht die de NASA in 1973 in het geheim naar de maan zou hebben gestuurd. Tot nu toe waren er geen beelden van die achttiende missie, maar nu zijn ze boven water gekomen en laten ze zien hoe het de astronauten is vergaan. Meer over het verhaal vertellen zou zonde zijn aangezien je Apollo 18 het best met zo min mogelijk voorkennis kan gaan zien.
Het is duidelijk dat het Apollo 18 voor ogen stond om de nieuwe Paranormal Activity of The Blair With Project te worden. Gemaakt met weinig middelen en zonder bekende acteurs of regisseur zijn er ook zeker gelijkenissen met die twee onverwachte kassuccessen. Toch is het deze ruimtefilm in de Verenigde Staten niet gelukt om ook zon gigantisch publiek naar de bioscopen te lokken. Waar dat mee te maken heeft, is moeilijk te zeggen, maar het zou zomaar kunnen dat men deze veelgebruikte formule zat is.
Want dat Apollo 18 een formulefilm is, is duidelijk. Het korrelige beeld, dat eruit ziet alsof het met een amateurcamera is opgenomen, de vele schokkende camerabewegingen en de schrikeffecten waar de film op drijft, zijn allemaal wel erg herkenbaar. Daar komt nog eens bij dat de film wel heel gemakzuchtig omgaat met de notie dat dit beelden zijn die meer dan dertig jaar verborgen zijn gebleven voor het publiek. De film laat weten dat de beelden recent op internet zijn gezet, maar door wie en waarom, dat blijft voer voor speculatie.
Aan dat soort kleine details ga je je ergeren tijdens Apollo 18 en verder wordt de film nooit zo intens en indringend als hij zou willen. Er zijn wel wat griezelige momenten, maar de kijker kan nooit echt meeleven met de astronauten (vergelijk dat bijvoorbeeld eens met het superieure Moon, ook een film over iemand die zielsalleen is in de ruimte) en de ontknoping valt heel erg tegen.
