Roman Polanski heeft een succesvolle maar ook roerige carrière vanwege een zedendelict in 1977. In september 2009 werd hij hiervoor opgepakt en nadat hij bijna een half jaar onder huisarrest in zijn eigen huis in Zwitserland zat, kwam hij in juli 2010 vrij. In februari van het jaar daarop begon hij met de opnames voor Carnage. Een film waarin Polanski zijn personages in dezelfde positie plaatst als waarin hij zich zelf bijna een half jaar bevond: opgesloten in een huis. De film is een bewerking van een bestaand toneelstuk, maar heeft voor Polanski overduidelijk ook een heel persoonlijke tintje.
De film is gebaseerd op het toneelstuk God of Carnage van Yasmina Reza die samen met Polanski ook het scenario schreef. Wanneer de ouders van Bruno bij de ouders van Ferdinand langskomen om een ruzie tussen die twee te bespreken, ontspoort het gesprek steeds meer en verschuiven de onderlinge verhoudingen meermaals.
In het begin reikt de film enkele malen tot de irritatiegrens en ga je steeds meer opzien tegen het feit dat de vier personages het appartement nooit zullen verlaten. Het is met name aan de tekstschrijvers te danken dat de film je toch weet te pakken en niet meer loslaat. De dialogen zijn ijzersterk geschreven en door de diversiteit van de vier personages kan iedereen zich wel in één of meerdere herkennen. En dankzij Polanski, die nooit een kant kiest, verschuiven de verhoudingen heel subtiel en worden de ontwikkelingen realistisch gehouden. Hierdoor blijft de onderhuidse spanning altijd voelbaar.
Naast de goed geschreven dialogen is de humor een opvallend punt. Soms gecreëerd door absurditeit in een scène, dan weer door hysterische woede-uitbarstingen of scherpe sarcastische opmerkingen. Het is deze humor vermengd met die onderhuidse spanning waardoor je als kijker geïntrigeerd blijft kijken.
De vier hoofdrolspelers weten een indrukwekkend niveau te bereiken. De alom geprezen Kate Winslet vormt een koppel met Christoph Waltz die pas twee jaar geleden bij het grote publiek doorbrak met zijn weergaloze performance in Inglourious Basterds. Jodie Foster, die nog maar weinig films maakt, is de echtgenote van John C. Reilly, die ondanks enkele hoofdrollen toch vooral bekend is als bijrolacteur.
Het productiedesign, de montage en de cameravoering zijn neutraal. Ze staan onopvallend in dienst van de acteurs, het scenario en Polanski's regie. Zo levert de inmiddels achtenzeventig jaar oude Polanski opnieuw een topfilm af.
