Hawaï. Een plek vol zon, kleurrijke shirts en cocktails. Een stukje paradijs op aarde. Maar, zoals Matt King in The Descendants zegt, betekent dat niet dat de inwoners van dit prachtige eiland geen sores hebben. Problemen met familie, de liefde of geld zijn hen zeker niet vreemd. Problemen die zelfs door de grootste hoeveelheid zonneschijn niet zomaar kunnen worden opgelost.
The Descendants is de eerste film van Alexander Payne sinds Sideways uit 2004. Zeven jaar heeft zijn afwezigheid geduurd, maar daar is gelukkig niets van te merken. The Descendants gaat over Matt King, een advocaat die zijn gezinsleven nogal heeft verwaarloosd en plotseling de band met zijn twee dochters van tien en zeventien moet versterken als zijn echtgenote een ongeluk krijgt. Ze raakt in coma en het is nog maar de vraag of ze daar ooit uit zal ontwaken. Intussen is Matt ook nog belast met de verkoop van een duur stuk land, wat hem en zijn familie in één klap miljonairs moet maken.
Met films als About Schmidt en Sideways is Alexander Payne erin geslaagd een volstrekt unieke sfeer te creëren. Het zijn melancholische verhalen over losers (bij gebrek aan een beter woord) die teleurgesteld zijn in het leven dat hen niet heeft gegeven wat ze ervan hadden verwacht. Matt King is ook zo iemand. Nadat zijn vrouw in een coma raakt, beseft hij pas hoe weinig aandacht hij zijn vrouw en kinderen heeft gegeven en hoe ongelukkig hij is. De rest van de film gaat hij op zoek naar loutering en een nieuwe start om toch nog iets van het leven te maken.
Het bijzondere aan The Descendants is de menselijkheid die eruit spreekt. Zoals altijd in de films van Payne is geen enkel personage zwart of wit. Aan iedereen mankeert wel het een of het ander en dat maakt zijn films zo herkenbaar. King is boos, lacht en doet idiote dingen, maar het voelt niet aan als een verzinsel van een scenarist. Hetzelfde geldt voor zijn oudste dochter, fantastisch gespeeld door nieuwkomer Shailene Woodley. Ze kan het bloed onder je nagels vandaan halen, maar na afloop van de film houd je van haar met al haar gebreken.
Dat doet The Descendants met kop en schouders boven het gemiddelde Amerikaanse filmaanbod uitsteken. Bij Payne zijn er geen makkelijke antwoorden. Matt King weet niet hoe hij met al de problemen in zijn leven om moet gaan. Hij probeert maar wat. Net zoals we dat allemaal doen in het leven. Het is vaak pijnlijk om te zien hoe King daarbij meerdere malen zijn hoofd stoot en door iedereen als een idioot wordt gezien, maar het lukt hem door te gaan. Met vallen en opstaan, maar het gaat. Hij kan ook niet anders. Hij moet door voor zijn twee dochters die nu op hem moeten bouwen.
King wordt gespeeld door George Clooney, die hier de beste rol van zijn loopbaan neerzet. Voor het eerst heb je niet het gevoel te kijken naar acteur George Clooney, maar naar een man van vlees en bloed. Voortdurend gestoken in veel te grote Hawaï-shirts is Clooney niet bang zichzelf voor schut te zetten, iets wat deze rol van hem vereist. Een prachtig voorbeeld is als hij met slippers aan op idiote wijze naar de buren rent als hij erachter komt dat zijn vrouw een affaire heeft gehad. Tragisch en komisch op hetzelfde moment, nog zon kenmerk van het werk van Alexander Payne.
Voor zover films perfect kunnen zijn, is dat misschien de beste manier om The Descendants te typeren. Dit is een grote, belangrijke Amerikaanse filmmaker die precies weet wat hij wil vertellen en hoe hij dat moet doen. Alles klopt aan deze ontroerende film, die ferm in deze tijd is geworteld maar over veertig jaar waarschijnlijk nog actueel zal zijn. En de slotscène is, net zoals in Sideways en About Schmidt, van een ongekende schoonheid. Simpel, maar toch zo gelaagd en emotioneel. Het ultieme bewijs van het vakmanschap van Alexander Payne.
