Danser Ash droomt ervan om de Street Dance World Championship te winnen. Maar al drie jaar lang is de Amerikaanse crew Invincible heer en meester van de dansvloer. Wanneer Ash tijdens een optreden van deze crew kans ziet om zijn talenten te tonen, gaat hij vol op zijn plaat. Maar dan komt Eddie in beeld, die het diep gedeukte ego van Ash links laat liggen en hem een lefgozer vindt. Samen gaan ze de wereld over op zoek naar de ultieme crew om het wereldkampioenschap in Parijs te winnen. Willen ze überhaupt een kans maken op de titel zal de nieuwe crew heel wat uit de kast moeten halen. Daarom komt Eddie met het briljante idee om hiphop te combineren met salsa. Maar of de bloedmooie salsadanseres Eva voor de overwinning kan zorgen blijft de vraag.
Hoewel dit de tweede 3D-dansfilm is van Max Giwa en Dania Pasquini is daar weinig van te merken. Je zou verwachten dat de twee regisseurs beter zouden inspelen op de 3D-techniek en dat de dansmoves van het scherm spatten. Niets is minder waar. Waar het vanwege het 3D-effect leuk was geweest als de dansers de zaal in kwamen gedanst, wordt er voornamelijk in de breedte gedanst. Het 3D-effect beperkt zich tot het niveau van rondvliegende popcorn en de billen van Eva die ze, waarschijnlijk vooral voor het mannelijk publiek, even door de touwen van een boksring steekt.
Helaas hebben de regisseurs niet alleen het 3D-gedeelte slecht uitgewerkt. Omdat de dans volledig kapot geknipt is in de montage, mis je vaak net de meest spectaculaire dansmoves. Hierdoor lijkt het alsof de dansers weinig in huis hebben en eerder tot de afvallers van televisieprogramma So You Think You Can Dance behoren, dan tot de absolute wereldtop. Je blijft de hele film tevergeefs wachten op dat ene glorieuze dansmoment.
Een dansfilm waarin de dans totaal niet uit de verf komt. Op zon moment hoop je alleen maar dat het verhaal nog een beetje te doen is. Helaas is het verhaal super corny en voorspelbaar. Alleen al de scène waarin Ash zoveel mogelijk pepers probeert te eten om indruk te maken op Evas oom Manu is om van te janken. De geforceerdheid waarmee geprobeerd is nog even iets humoristisch in de film te stoppen spat ervan af. Sowieso is het acteertalent ver te zoeken. Alleen Tom Conti kon nog iets van een flauwe glimlach op mijn gezicht toveren. De hele film slaat de plank volledig mis of beter gezegd weet de plank niet eens te vinden. Meer dan jammer, want de film is gedraaid op de meest prachtige locaties en de combinatie van salsa en hiphop had erg interessant kunnen uitpakken.
