De Deense cinema blijft ook jaren na de revolutie die Dogme95 teweegbracht van hoogstaand niveau. De Zuid-Scandinaviërs kunnen zowel goed uit de voeten met rake humor als met stevig drama. De Deense filmwereld die zich hoofdzakelijk rond hoofdstad Kopenhagen concentreert, vormt een prettige kliek. Hierin is een schare vaste talentvolle acteurs en filmmakers vertegenwoordigd. Het Deens-Argentijnse SuperCláscio van Ole Christian Madsen tracht droge Deense humor en explosief Zuid-Amerikaanse temperament samen te brengen. Het resultaat is een onderhoudend, lichtkomisch drama dat wel wat meer focus en richting had mogen hebben.
Het is SuperClásico in Buenos Aires: de monstermatch waarin voetbalploegen en aartsrivalen Club Atlético River Plate en Club Atlético Boca Juniors het tegen elkaar opnemen. De Deense wijnhandelaar Christian heeft echter een negatieve associatie met het balspelletje. Zijn vrouw Anna is een succesvol voetbalmakelaar en is er vandoor gegaan met de veel jongere Argentijnse sterspeler Juan Diaz. Ze zit met smart te wachten op de scheidingspapieren, zodat ze haar Juan het jawoord kan geven. Het overhandigen van de papieren is voor Christian een prima excuus om naar de Argentijnse hoofdstad af te reizen. Hij stapt met zijn puberzoon Oscar in het vliegtuig om Anna te verrassen en haar hart terug te winnen. Daar komt hij middenin de voetbalchaos en Annas tweede jeugd terecht.
SuperClásico was de Deense inzending voor de Oscars en heeft het uiteindelijk tot de shortlist van nominaties geschopt. Het lijkt erop dat Madsen niet zo heel goed weet waar hij moet beginnen met zijn verhaal. De regisseur probeert dan ook breed in te steken door zich op zowel Christian, Anna als hun zoon Oscar te richten. Aanvankelijk gaat de aandacht vooral uit naar de bijna failliete wijnhandelaar. De iets te dikke mislukkeling probeert zijn heil te zoeken in een bar en krijgt het daarin haast aan de stok met een chagrijnige wijnboer. De depressieve Christian probeert zijn zorgen vooral te vergeten door sloten wijn achterover te slaan.
Na de wijnhandelaar is zijn aanstaande ex-vrouw aan de beurt, die toch nog wel wat moeite heeft met haar veel te jonge vriend. Als de verhoudingen en het oude zeer tussen Christian en Anna duidelijk zijn geworden meent Madsen zich ook nog te moeten focussen op hun introverte zoon Oscar die de liefde van zijn leven tegen het lijf loopt. Het is wel duidelijk dat Buenos Aires heel wat teweegbrengt in de levens van de Denen. Op zichzelf heeft elk verhaallijntje zijn eigen dynamiek en charme, maar Madsen slaagt er niet in om de drie personages en hun sores te laten versmelten tot één verhaal.
Helemaal onoverkomelijk is dit trouwens niet. SuperClásico is doorspekt met humor en tragiek zoals alleen de Denen dit kunnen. De ervaren acteurs Anders W. Bertelsen en Paprika Steen hebben in vorige projecten laten zien dat ze van vele markten thuis zijn. Ze maakten hun opwachting in zowel Dogmefilms als komedies. Deze disciplines komen op amusante wijze samen in wat een grote bioscoophit in Denemarken was. Steen en Bertselsen weten hun personages een flinke dosis sympathie en dimensie mee te geven, waardoor je het Madsen uiteindelijk vergeeft dat hij zijn hoofdpersonen te veel hun eigen gang laat gaan. Met minder getalenteerde acteurs was het helemaal een ongeorganiseerd zootje geworden. De spannende combinatie van de nuchtere Deense instelling en het vurige Argentijnse temperament is echter de grootste troef van SuperClásico.
