in Featured
Geloof het of niet, maar er was ooit een tijd (zo'n 30 jaar geleden) dat acteur Bruce Willis (65) zich nog toegewijd bekommerde om zijn personages en nog kritisch keek in welke films hij meespeelde.
Aanvankelijk stond hij dan ook helemaal niet te springen om op te duiken in Die Hard 2, het vervolg op zijn grote doorbraak uit 1988. Zeker niet toen hij zijn zin niet kreeg met betrekking tot het karakter John McClane.
Regisseur Renny Harlin onthult in EMPIRE MAGAZINE dat hij en Willis een groot meningsverschil hadden, omdat Willis vond dat de plot rondom terroristen op een luchthaven weinig ruimte bood voor flauwe grapjes of foute oneliners en wilde McClane eigenlijk bloedserieus maken:
"Bruce had vanaf het begin het idee dat hij McClane nu helemaal straight moest spelen. Ik zei toen 'Dat is niet de McClane waar het publiek van houdt. Zij hebben nu het gevoel dat jij hun vriend bent en die willen ze niet verliezen'. Het resultaat was dat Bruce ermee instemde om zoveel takes te doen op de manier die hij wenste en dan zouden we er eentje doen op mijn manier, dus met humor. Hij deed dat met de grootste tegenzin ter wereld, maar hij deed het. En uiteindelijk werd elk grappig moment dat we konden vangen, in de eindmontage geplakt".
Wie geef jij gelijk?
De kracht van McClane is natuurlijk juist dat hij een perfecte balans vormt tussen luchtig en ernst, dus waarom zou je dat veranderen? Gelukkig is dit niet gebeurd, want anders hadden we misschien Die Hard With A Vengeance en (oké, vooruit) Live Free Or Die Hard ook nooit gekregen. Pluspunt, dan was ons wel weer A Good Day To Die Hard bespaard.
Aanvankelijk stond hij dan ook helemaal niet te springen om op te duiken in Die Hard 2, het vervolg op zijn grote doorbraak uit 1988. Zeker niet toen hij zijn zin niet kreeg met betrekking tot het karakter John McClane.
Regisseur Renny Harlin onthult in EMPIRE MAGAZINE dat hij en Willis een groot meningsverschil hadden, omdat Willis vond dat de plot rondom terroristen op een luchthaven weinig ruimte bood voor flauwe grapjes of foute oneliners en wilde McClane eigenlijk bloedserieus maken:
"Bruce had vanaf het begin het idee dat hij McClane nu helemaal straight moest spelen. Ik zei toen 'Dat is niet de McClane waar het publiek van houdt. Zij hebben nu het gevoel dat jij hun vriend bent en die willen ze niet verliezen'. Het resultaat was dat Bruce ermee instemde om zoveel takes te doen op de manier die hij wenste en dan zouden we er eentje doen op mijn manier, dus met humor. Hij deed dat met de grootste tegenzin ter wereld, maar hij deed het. En uiteindelijk werd elk grappig moment dat we konden vangen, in de eindmontage geplakt".
Wie geef jij gelijk?
De kracht van McClane is natuurlijk juist dat hij een perfecte balans vormt tussen luchtig en ernst, dus waarom zou je dat veranderen? Gelukkig is dit niet gebeurd, want anders hadden we misschien Die Hard With A Vengeance en (oké, vooruit) Live Free Or Die Hard ook nooit gekregen. Pluspunt, dan was ons wel weer A Good Day To Die Hard bespaard.
