Het Cannes festival is opnieuw in volle gang en tientallen nieuwe films worden er dus weer getoond. Een film die erg goed onthaald werd was BlacKkKlansman van Spike Lee. De film, die zich afspeelt in de jaren zeventig, vertelt het waargebeurde verhaal van een zwarte agent (die gespeeld wordt door John David Washington), die infiltreerde bij de Ku Klux Klan. Spike Lee stak, na de première, zijn opvattingen niet onder stoelen of banken.

De film eindigt met de beelden van de protesten in Charlottesville vorig jaar, waar extreem-rechtse partijen op de vuist gingen met de tegenbetogers. Een neonazi reed zelfs met zijn auto in op een groep demonstranten, een actie die de 32-jarige activiste Heather Heyer haar leven kostte. Lee noemde Donald Trump nooit bij zijn naam, dat weigerde hij namelijk te doen, maar het was overduidelijk dat het over de President van Amerika ging : ''Deze hoerenzoon had de kans om de verantwoordelijken van het incident in Charlottesville te veroordelen. Hij had op kunnen komen voor ons land, door te zeggen dat de Verenigde Staten liefdevol zijn en niet haatdragend. Dat we als land beter en sterker zijn dan de 'motherfucking' Ku Klux Klan, de alt-right beweging en alle Nazi-klootzakken, maar deze kans liet hij aan zich voorbij gaan. Hij had kunnen laten zien dat we beter dan dat zijn''.

Lee liet zich ook nog uit over de verschrikkelijke aanslag die Heather het leven kostte en waarom hij hem graag in de film wilde hebben: ''Ik wilde er persé de epiloog van de film van maken, maar ik wilde dat niet doen zonder de toestemming van Heather's moeder. Ik wou niet de moord op haar dochter tonen zonder dat zij het zou weten of zonder haar zegen. Ze ging er mee akkoord en niemand kon mij toen nog tegenhouden om dat als slotscène op te nemen. De moord op Heather is een pikzwarte bladzijde in de Amerikaanse geschiedenis''.

Lee hoopt dat zijn film ook buiten Amerika impact zal hebben: ''De film is een oproep voor heel de wereld, die op zijn kop staat. Leugens worden verkocht als de waarheid en er wordt ons heel wat achtergehouden. Uiteindelijk kan het mij niet schelen wat critici denken van mijn film; de geschiedenis zal ons gelijk geven. Ik hoop dat de film de wereld wakker schudt. We kijken op naar onze leiders, om ons op het goede pad te zetten en ons te tonen hoe de juiste keuzes te maken, maar dat gebeurt helaas lang niet altijd, niet in Amerika, noch in andere landen. Het wordt tijd om wakker te worden en er iets aan te doen. We kunnen niet langer stil blijven zitten''.