De Oscars 2018 zitten er alweer op; de grote winnaar is zonder twijfel The Shape of Water van Guillermo Del Toro. Zijn film won maar liefst 4 beeldjes, waaronder die van Beste Film en Beste Regisseur. Three Billboards Outside Ebbing, Missouri werd ook gezien als een grote kanshebber voor de Oscar van Beste Film maar liep deze dus mis. Wel wist Frances McDormand hem in de wacht te slepen voor haar hoofdrol in de film. In haar dankwoord had ze het over 'inclusion rider' wat lang niet iedereen leek te begrijpen. Hier wordt dus uitgelegd wat dit precies betekent:

Dit is een bepaald recht waar een acteur zich op kan beroepen. Zo maakt Samuel L. Jackson hier bijvoorbeeld gebruik van; in zijn contract staat dat hij minstens twee keer per week kan golfen terwijl hij bezig is met een film. Queen Latifah maakt ook gebruik van de inclusion rider; zij heeft een 'anti-death' clausule in haar contract staan. Haar personage mag dus niet sterven in de film. Frances McDormand wil hier echter anders gebruik van gaan maken en zo bewerkstelligen dat sterren voor verandering kunnen zorgen.

Wetenschapper Stacy Smith legt uit hoe het werkt: ''De echt grote sterren kunnen makkelijk bepaalde dingen in hun contract laten zetten. Hiermee kunnen ze ook anderen helpen, als ze om een gelijkheid-clausule of een inclusion rider vragen. Wat betekent dit? Nou, in de meeste films zijn er zo'n 40 tot 45 sprekende personages. Maar van al deze zijn er maar zo'n 8 tot 10 echt belangrijk voor het verhaal. De andere 30 doen er minder toe, maar dat zou niet moeten betekenen dat deze kleinere rollen niet een afspiegeling kan de werkelijkheid zouden moeten zijn. Een bekende acteur kan dus om een inclusion rider vragen en er op die manier voor zorgen dat de rest van de cast ook een reële en eerlijke weergave van de wereld is. Dat recht heeft de acteur''.

Smith liet ook weten dat het goed zou zijn als de Hollywood studio's de 'Rooney Rule' adopteren; deze regel wordt al gebruikt in de NFL (Amerikaanse footballcompetitie) waar clubs voor een vacature evenveel kleurlingen als blanken moeten interviewen. De filmindustrie zou dit volgens Smith ook kunnen doen, maar dan tussen vrouwen en mannen in de hoop zo een betere balans in de werkverdeling tussen beide geslachten te vinden. Zo zegt Smith: ''Wist je dat als de top 100 films van volgend jaar gewoon 5 sprekende rollen aan vrouwen extra zou geven de filmindustrie dan compleet zou veranderen? Als dit drie jaar achter elkaar zou gebeuren zouden we op die manier voor het eerst in vijftig jaar voor geslachtsgelijkheid kunnen zorgen''.

De filmindustrie wordt dan ook al lang bekritiseerd vanwege het feit dat er weinig diversiteit aanwezig is; zo is er maar een schamele 18 procent vrouwen die als regisseur, schrijver, producent, editor of cinematograaf betrokken waren bij de top 250 films van afgelopen jaar, maar dit is al bijna twintig jaar het geval. Nog niet een derde van de sprekende rollen wordt vervuld door vrouwen, en voor gekleurde vrouwen zijn de cijfers nog lager. In de top 100 films van afgelopen jaar waren er in 47 films geen zwarte vrouwen te zien, in 66 films geen Aziatische vrouwen en in 72 geen vrouwen van Zuid-Amerikaanse afkomst.

McDormand had het er backstage opnieuw over: ''Ik kwam hier pas een week geleden achter; iedereen heeft recht op een inclusion rider en op deze manier kunnen we voor meer diversiteit zorgen. Niet alleen maar voor de cast maar voor de gehele crew. Het feit dat ik hier nu pas over hoor, 35 jaar nadat ik in de filmindustrie ben begonnen, is al erg genoeg. Maar we gaan nu gelukkig vooruit!''

Ondanks de gigantische successen van films zoals Get Out, Black Panther en Wonder Woman verandert de filmindustrie maar langzaam. McDormand spoort dus de grootste bekendheden aan allemaal een handje te helpen om zo sneller voor een positieve verandering te zorgen.