![Réparer les Vivants [IFFR2017]](https://cdn.filmtotaal.nl/images/original/d1gezf2dehs6_hero.jpg)
Regie: Katell Quillévéré | Cast: Tahar Rahim (Thomas Rémige), Anne Dorval (Claire Méjean), Bouli Lanners (Pierre), Kool Shen (Vincent) e.a. | Speelduur: 104 minuten | Jaar: 2016
Wat gebeurt er allemaal als iemand om het leven komt, en zijn organen nog perfect zijn voor donatie? Hoe gaat familie daarmee om, en hoe staan de families van mensen die orgaandonatie behoeven erin? Dit zijn complexe vragen, bijzonder relevant en spelen allemaal een rol in het bijzonder alomvattende Réparer les Vivants.
De film begint als de puber Simon (Gabin Verdet) vroeg in de ochtend met wat vrienden gaat surfen. Wellicht iets te vroeg, want het heeft er alle schijn van dat ze alle drie niet geslapen hebben. Op weg terug in de auto komen ze terecht in een auto-ongeluk, waarbij Simon hersendood raakt. Zijn ouders, die los van elkaar leven, hebben daar natuurlijk grote moeite mee, vooral omdat Simon er nog gewoon levend bij lijkt te liggen. Hij ademt, hij slikt, zijn ogen bewegen. Dus als een van de specialisten in het ziekenhuis het idee van orgaandonatie oppert, reageert de familie er niet heel vrolijk op.
Dat verhaal vormt ongeveer de eerste helft van de film en is meteen het sterkste deel. Het drama laat hier sterk zien hoe moeilijk het is om iemand te verliezen en meteen geconfronteerd te worden met de vragen rond orgaandonatie. Het is een diepgaand begin, dat iets ongedaan gemaakt wordt door een zwakkere tweede helft.
Die begint namelijk vrij melodramatisch met een moeder die twee zoons heeft en een hartaandoening heeft. Ze behoeft een donorhart en natuurlijk is dat van Simon perfect. Om het allemaal af te ronden, heeft een van haar zoons besloten te stoppen met zijn studie - zonder het aan zijn moeder te vertellen, want dat zou teveel kunnen zijn voor haar hart - en de ander is wellicht homoseksueel. Het zijn zaken die er een beetje bijgesleept voelen, allen om de personages maar zo snel mogelijk een achtergrond te geven. Heel sterk is dat niet en het doet ook af aan de impact van het veel betere eerste deel van de film.
Wat gebeurt er allemaal als iemand om het leven komt, en zijn organen nog perfect zijn voor donatie? Hoe gaat familie daarmee om, en hoe staan de families van mensen die orgaandonatie behoeven erin? Dit zijn complexe vragen, bijzonder relevant en spelen allemaal een rol in het bijzonder alomvattende Réparer les Vivants.
De film begint als de puber Simon (Gabin Verdet) vroeg in de ochtend met wat vrienden gaat surfen. Wellicht iets te vroeg, want het heeft er alle schijn van dat ze alle drie niet geslapen hebben. Op weg terug in de auto komen ze terecht in een auto-ongeluk, waarbij Simon hersendood raakt. Zijn ouders, die los van elkaar leven, hebben daar natuurlijk grote moeite mee, vooral omdat Simon er nog gewoon levend bij lijkt te liggen. Hij ademt, hij slikt, zijn ogen bewegen. Dus als een van de specialisten in het ziekenhuis het idee van orgaandonatie oppert, reageert de familie er niet heel vrolijk op.
Dat verhaal vormt ongeveer de eerste helft van de film en is meteen het sterkste deel. Het drama laat hier sterk zien hoe moeilijk het is om iemand te verliezen en meteen geconfronteerd te worden met de vragen rond orgaandonatie. Het is een diepgaand begin, dat iets ongedaan gemaakt wordt door een zwakkere tweede helft.
Die begint namelijk vrij melodramatisch met een moeder die twee zoons heeft en een hartaandoening heeft. Ze behoeft een donorhart en natuurlijk is dat van Simon perfect. Om het allemaal af te ronden, heeft een van haar zoons besloten te stoppen met zijn studie - zonder het aan zijn moeder te vertellen, want dat zou teveel kunnen zijn voor haar hart - en de ander is wellicht homoseksueel. Het zijn zaken die er een beetje bijgesleept voelen, allen om de personages maar zo snel mogelijk een achtergrond te geven. Heel sterk is dat niet en het doet ook af aan de impact van het veel betere eerste deel van de film.
Kijk tijdens het festival op de speciale IFFR 2017 pagina voor meer verslaggeving.
