Vorige week stond bij Flashback Friday het meeslepende drama Wuthering Heights centraal, gebaseerd op het boek van Emily Brontë. Daarvoor werd alleen het eerste deel van de hoofdstukken verfilmd. Een trouwere boekverfilming betreft Jane Eyre een paar jaar later, gebaseerd op het werk van haar zus Charlotte.

Het verhaal gaat over de gouvernante Jane Eyre, die als gouvernante aan de slag gaat bij de mysterieuze werkgever Edward Rochester. Hij woont alleen met zijn dochter en personeel in een afgelegen landhuis in het noorden van Engeland en er gebeuren veel vreemde zaken in het huishouden. Zo staat de slaapkamer van Rochester ineens in brand, maar vertelt hij Jane na afloop dat er niks aan de hand is. Ook hoort ze vreemd gelach uit een ander deel van het huis komen, iets dat wordt afgewimpeld. Ondanks zijn stugge manier van doen, raakt Jane verliefd op de heer des huizes. Onverwacht vertelt hij haar, dat hij van plan is met haar te trouwen. Maar als ze elkaar het ja woord geven, komt er een groot geheim van Mr Rochester naar voren, iets dat de wereld van Jane compleet op zijn kop zet.

De film weet de gothic sfeer uit de roman geweldig weer te geven, mede dankzij de muziek van Bernard Herrmann en het camerawerk van George Barnes. Toen de film uit kwam, werd het geprezen voor de realistische weergave van de mistige Yorkshire Moors, al was de film in werkelijkheid opgenomen op een set in Hollywood. Het creëren van de mistige sfeer wordt door veel bronnen toegeschreven aan de ideen die Welles ervoor had tijdens het filmen. Als dank werd hem een producenten credit aangeboden, iets dat hij weigerde. Hij vond dat als je niet de regisseur was van een film, je niet als producent op de aftiteling moest komen te staan.

Het boek van Brontë is een complex verhaal en vormt een karakter studie van Jane, iets dat moeilijk samen te vatten is in een kleine twee uur. Toch slaagt de film daar erg goed in en weet het in ieder geval de sfeer perfect weer te geven, iets dat latere verfilmingen wel eens misten. Joan Fontaine en Orson Welles waren beide op het top van hun kunnen in 1943 en weten de personages uit het boek echt leven in te blazen. Leuk detail is dat Elizabeth Taylor in de film te zien is in een vroeg klein rolletje. Ze was nog onbekend en stond dan ook niet op de aftiteling.

Voor de liefhebbers nog een paar quotes: