Afgelopen week verkocht de jurk van Dorothy uit The Wizard of Oz uit 1939 voor 1.5 miljoen dollar. Maar daarmee is het niet het duurste kledingstuk dat via een memorabilia veiling is verkocht. Er zijn wel meer kostuums, die een stuk meer opleverden waaronder de Ascot- jurk die Audrey Hepburn droeg in My Fair Lady. Deze verkocht in 2011 voor een dikke 4.5 miljoen dollar.

Deze jurk is een belangrijk onderdeel van de transformatie die het personage van Hepburn ondergaat. Aan het begin van de film zien we Henry Higgins, een professor in de fonetiek, die een weddenschap afsluit met een vriend, dat hij van Cockney bloemenmeisje Eliza Doolittle een echte lady kan maken. Eliza begint aan haar spraaklessen en bezorgt Higgins hoofdpijn met haar vreselijke platte accent. Ze proberen van alles en het lijkt eerst hopeloos. Maar toch (tussen een aantal liedjes door) lukt het Eliza om netjes te doen praten. Daarna gaan ze de test aan door haar en publique als een nette dame voor te stellen aan mensen en te kijken of ze daarin worden geloofd. Alleen dan zal Henry de weddenschap winnen.

De film is gebaseerd op de gelijknamige toneelmusical (op zijn beurt gebaseerd op het toneelstuk Pygmalion van George Bernard Shaw), waarin Julie Andrews de hoofdrol speelde. Er was behoorlijk wat ophef over het feit, dat Andrews niet in de filmversie verscheen maar de rol in plaats daarvan ging naar Hepburn die niet kon zingen om haar leven te redden. De stem van Hepburn is dan ook nagesynchroniseerd tijdens de liedjes door Marni Nixon (die dit werk vaker deed voor bekende sterren). Alleen in de intro van I Could Have Danced All Night is Audrey Hepburn zelf te horen. Reden dat Hepburn werd gekozen, was omdat Andrews nog nooit in een film had gespeeld en de studio graag sterren erin wilde. Hepburn was een van de meest succesvolle actrices van haar tijd en daarom werd zij voor de rol gestrikt, tegen een (voor die tijd gigantisch) salaris van 1 miljoen dollar. Rex Harrison en Stanley Holloway waren te zien in de musicalversie op het toneel en werden wel gecast voor de film.

De opnames verliepen niet zonder strubbelingen. Harrison vond Hepburn niet geschikt voor de rol, omdat ze te netjes was. Verder was het continue ruzie tussen Cecil Beaton en George Cukon. Beaton was aangetrokken voor de setaankleding en kostuums en Cukor regisseerde de film. De twee konden het niet eens worden qua visie, omdat Beaton zichzelf zag als de beschermer van Lerner en Loewes toneelproductie en Cukor de baas wilde zijn als regisseur over alle details.

De ontvangst van de film was echter wel positief. Het bracht 72 miljoen dollar op en werd bekroond met onder meer acht Oscars (inclusief beste film) en drie Golden Globes. Daarnaast is het uitgegroeid tot een geliefde klassieker, die vaak rond de kersttijd op tv te zien is.

Voor de liefhebbers nog een paar quotes: