Busby Berkeley was de musicalregisseur van de jaren dertig en maakte bij Warner Bros de ene na de andere hit zoals The Golddiggers of 1933 and Footlight Parade. Kenmerkend voor zijn films was de choreografie waarbij de dansers allerlei geometrische figuren vormden. Tegen het einde van de jaren dertig was deze stijl van regisseren echter weer passé en maakte Berkeley wat meer ingetogen films, zoals de fijne musical For me and My Gal uit 1942 met Judy Garland en Gene Kelly.

Hierin volgen we de romance van twee vaudeville entertainers, Jo en Harry. Na elkaar te hebben ontmoet, besluiten ze samen een act te vormen en raken verliefd op elkaar. Ze willen beiden niks liever dan optreden bij het Palace Theater in New York en het lijkt erop dat dit ze gaat lukken. Maar dan breekt de Eerste Wereldoorlog uit en moet Harry eigenlijk het leger in. Om uitstel te krijgen, verwondt hij expres zijn hand. Als Jo daarachter komt, wil ze niks meer met Harry te maken hebben.

Voor de 19-jarige Judy Garland vormde de rol van Jo de overstap van tiener naar volwassen vrouw op het doek. Eerder was ze vooral te zien geweest als vriendinnetje van Mickey Rooney of jonger neergezet dan ze in feite was, zoals in The Wizard of Oz. Gene Kelly maakte als Harry zijn speelfilmdebuut. Tussen Garland en Kelly was er meteen een klik (ook buiten het filmen om werden ze goede vrienden) en ze zouden samen nog twee films maken.

Hoewel de film dus geregisseerd is door Busby Berkeley zitten er geen van zijn zo kenmerkende choreografieën in. De muzikale nummers zijn juist heel sober gefilmd, alsof je als kijker naar een voorstelling kijkt. Dat komt het verhaal juist ten goede en maakt de film juist realistischer en daarbij hebben Garland en Kelly geen speciale effecten nodig om van het doek te spetteren. De muzikale hoogtepunten vormen de titelsong For me and my Gal, After You've Gone en (naar mijn mening) When you wore a Tulip.

For me and My Gal is zondag 28 december te zien om 14.00 uur op België Eén.