Deze week zag ik per toeval het bericht dat Nanette Fabray 94 jaar is geworden. Die naam zal bij niet al te veel mensen een belletje doen rinkelen, maar ze speelde wel een grote rol in (naar mijn mening) een van de beste musicals die ooit is gemaakt.

The Band Wagon is een van die weelderige MGM musicals, gemaakt op het hoogtepunt van de populariteit van het genre. Fred Astaire speelt erin de acteur Tony Hunter. Hij is bang dat zijn carrière ten einde loopt en daarom hebben zijn vrienden Lester en Lily Martin een toneelstuk voor hem geschreven, dat volgens hun zijn comeback zal betekenen. Tony tekent, maar al snel neemt de regisseur van het stuk de boel over. Hij verandert het lichte toneelstuk in een donkere interpretatie van Faust inclusief de duivel en hellevuur. Na de try outs is het duidelijk dat dit stuk een enorme mislukking is, maar Tony heeft een idee! Waarom niet teruggaan naar het originele idee van Lester en Lily en er een musical van maken. De nieuwe show vol muziek en dans is natuurlijk (surprise, surprise) wel een succes.

De film zit vol geweldige nummers, die zijn uitgegroeid tot klassiekers zoals By Myself, That's Entertainment en Dancing in the Dark. Het grote productienummer The Girl Hunt Ballet vormde de inspiratie voor Michael Jacksons nummer Dangerous en choreografie van Smooth Criminal. De jaren dertig gangster look die hij zich jarenlang aanmat, was een hommage aan Astaire en deze film. En als je vandaag de dag Astaire en Cyd Charisse het ziet uitvoeren, is het niet gek dat iemand zich hierdoor heeft laten inspireren. Het hele nummer zindert van de adrenaline en wil je meteen terugspoelen om nogmaals te bekijken.

Voor Charisse vormde de film het begin van haar korte carrière als leading lady. Zij had het jaar daarvoor in de finale van Singin' in the Rain laten zien dat ze een van de beste dansers was van de MGM studio. Met The Band Wagon liet ze zien niet alleen te kunnen dansen, maar ook genoeg charisma te hebben om een film te kunnen dragen. Astaire zou haar altijd noemen als een van zijn favoriete tegenspeelsters, al speelden ze daarna nog maar eenmaal (in het tegenvallende Silk Stockings) samen. Ondanks het vlotte verhaal, leuke acteurs, goede muziek en humor was de film geen succes aan de box office. Het kreeg nog wel een aantal Oscar nominaties, maar wist er daar ook geen van te verzilveren. Gek eigenlijk, omdat het werkelijk het beste bevatte dat MGM op dat moment in huis had. Nanette Fabray speelde in de film de rol van Lily, maar maakte hierna geen grote musical meer ook al was ze wel een enorme musicalster op Broadway.

Maar hoewel The Band Wagon indertijd werd afgeschreven als een financiële mislukking, heeft het inmiddels weer de waardering gekregen die het verdient. Bij de American Film Institute belandde het in 2006 op de 17e plaats in de lijst van beste musicals die ooit zijn gemaakt. Nog steeds ietwat laag als je het mij vraagt, maar ik ben dan ook geen groot fan van Gene Kelly films, die uiteraard in de top tien veelvuldig voorkomen. Geef mij liever een Astaire film, en dan behoort The Band Wagon tot een van zijn beste.