Imagine pakt in zijn dertigjarige jubileum groots uit om tot onze verbeelding te spreken. Die verbeelding is in vele vormen terug te vinden. Zo lopen de thema’s science fiction en wetenschap als een rode draad door het festival, maar wie het niet zo heeft op al die vergezochte toekomstbeelden en gewoon behoefte heeft aan een paar aangename uurtjes escapisme, kan altijd nog uitvluchten in één van de uiteenlopende fantasiewerelden die het festival te bieden heeft. Reden genoeg voor ons om vandaag een drietal kleurrijke, maar tegelijkertijd ook zeer verschillende fantasyfilms op een rijtje te zetten.

Belle en het Beest
Met gemengde reacties werd op woensdagavond het startschot gegeven met de nieuwe bewerking van het welbekende sprookje, met hoofdrollen voor Léa Seydoux en Vincent Cassel. Enerzijds is het verfrissend te noemen dat na de eindeloze reeks ‘volwassene’ sprookjesbewerkingen uit Hollywood van de laatste jaren er eindelijk weer eens film voorbij komt die zijn bronmateriaal op de klassieke romantische manier wil hervertellen, en verdient Gans een dikke pluim voor de prachtige vormgeving van zijn betoverende fantasiewereld. Dat de subtiliteit vaak ver te zoeken is en er zo nu en dan een aantal verschrikkelijke computergeanimeerde beesten door het beeld heen wandelen is te vergeven, maar het is vooral de relatieontwikkeling tussen de twee hoofdpersonages waar het aan schort. De overstap van gevangenschap naar onvoorwaardelijke liefde is namelijk zo plotseling dat het zelfs naar sprookjesmaatstaven ongeloofwaardig wordt. Een typisch gevalletje van Stockholm Syndroom, maar wel een fraaie.

[rating 3]

Young Detective Dee: Rise of the Sea Dragon
Wie niet zit te wachten op zoetsappige romantiek, kan zich misschien beter opmaken voor een uitstapje naar China. Maak kennis met Detective Dee, de Oosterse versie van Sherlock Holmes met een ongekend deductievermogen en een breed repertoire van flitsende kung fu manoeuvres. De film van Hark Tsui is groots opgezet en doet met indrukwekkende 3D-technieken op visueel gebied nauwelijks onder voor de huidige standaard in Hollywood. Hoewel het af en toe lastig is om al het beeld op te nemen en tegelijkertijd de ondertiteling te kunnen lezen, volgt de film een redelijk formulematig plot dat ook voornieuwkomers goed te volgen is. Beginnend agent Dee trekt er met zijn sidekicks op uit om een jongedame te redden van een zeemonster, ontdekt een plot van samenzwering en trakteert ons op een paar spectaculaire vechtscènes waar Sir Isaac Newton spontaan een rolberoerte van zou krijgen. Waarom ook normaal naar buiten lopen als je ook uit pure woede door het dak van het gebouw kan springen? Neem Detective Dee vooral met een flinke korrel zout, en bereid je voor op een heerlijke dosis actie en vermaak.

[rating 3.5]

The Zero Theorem
Wanneer we het hebben over mensen met een groot verbeeldingsvermogen, mag de naam van Terry Gilliam, de man die zeven jaar geleden op het festival nog een Career Achievement Award in ontvangst mocht nemen, natuurlijk niet onbenoemd blijven. In het Londen van de nabije toekomst wacht Qohen Leth (een kale Waltz) al tijden met smart op een telefoontje, maar wordt door zijn baas opgezadeld met de schier onmogelijke taak van het bewijzen van de zogenaamde Zero Theorem, die inhoudt dat alles uiteindelijk gelijk staat tot niets. Een metafoor voor wat Gilliam zich eigenlijk in zijn nieuwste film af wil vragen: wie zijn we eigenlijk in het grote geheel? Dienen we een groter doel, of is het allemaal uiteindelijk voor niks? Op een maffe, onnavolgbare wijze gaan we mee in Qohens existentiële crisis. De grootste vragen worden vooral aan de kijker zelf over gelaten om over na te denken, maar Gilliams eigenzinnige wereld zit bomvol kleine details, parallellen en satirische humor naar het moderne technologische tijdperk waarin we leven. De geslaagde terugkeer van een publieksfavoriet.

[rating 4]