Een van de dingen die het programma van Imagine interessant maakt, is dat het volop films bevat die hun genre vanuit een ongebruikelijke invalshoek benaderen. Dat is misschien wel het best te merken in het sciencefictionaanbod. In een tijd dat Hollywood binnen dit genre zijn enorme budgetten voornamelijk besteedt aan beproefde concepten als buitenaardse invasies, robots en ruimtereizen, lijkt het aan de onafhankelijke filmmakers om met een aanmerkelijk lager budget de echt interessante thema's aan te snijden. In dergelijke producties zien we opvallend vaak het einde van de wereld voorbijkomen, maar ook parallelle universums spreken duidelijk tot de verbeelding. Vandaag een drietal sciencefictionfilms waarin deze grote thema's op kleine schaal worden verkend.

Het Nederlandse Capsule is een afstudeerfilm van het Mediacollege Amsterdam, dat jaarlijks een film produceert om de examenstudenten een kans te geven hun verworven kwaliteiten te etaleren. Sciencefiction lijkt daarvoor een wat ongebruikelijke keuze, maar qua vorm is dit meer een mozaïekdrama. In diverse plotlijntjes volgen we ogenschijnlijk individuele mensen, die uiteindelijk wel degelijk enige relatie tot elkaar blijken te hebben. En oh ja, de wereld vergaat binnenkort, wat resulteert in een uitgebreide selectieprocedure voor een overlevingscapsule. Het is amusant hoe deze informatie halverwege de film heerlijk droogjes wordt opgelepeld, maar het roept wel direct de vraag op waarom niemand zich daar druk over maakt. In Seeking a Friend for the End of the World zagen we dat er allerlei manieren zijn om om te gaan met een definitief einde van de wereld, maar in Capsule lijkt men het net zo interessant te vinden als een bezoekje aan de tandarts.

[rating 3]

In +1 zijn we getuige van een typisch Amerikaans huisfeest (inclusief rode bekers, strippers en dronken feestvierders) dat een bijzondere wending krijgt: wanneer de stroom uitvalt en na enige tijd weer aangaat, blijkt er ineens een tweede groep feestende jongeren te zijn... bestaande uit precies dezelfde mensen. Deze tweede groep loopt iets achter in de tijd, dus wanneer zij nog in het huis aan het feestvieren zijn, is de eerste groep alweer buiten in een later stadium van het feest aanbeland. Slechts enkelen weten wat er gaande is en proberen de twee gezelschappen gescheiden te houden, angstig voor de gevolgen van een confrontatie. Aan potentie geen gebrek, maar het uitgangspunt wordt helaas maar matigjes uitgewerkt. Existentiële thema's worden nauwelijks behandeld en ondergeschikt gemaakt aan de tamelijk flauwe relatieproblemen van twee niet bijster interessante hoofdpersonages. Tegen het einde is van de geloofwaardigheid en sympathie voor de personages nog maar weinig over.

[rating 2.5]

Het op vele punten vergelijkbare Coherence doet het gelukkig allemaal een stuk beter. In deze film komen acht vrienden samen voor een etentje op een avond dat er een meteoor langs de aarde scheert. Deze zorgt ervoor dat de stroom uitvalt en alle communicatiemiddelen verstoord raken. Gelukkig is er in de verte een huis waar nog wel licht brandt, maar daar aangekomen zien ze door de ramen zichzelf binnen zitten. Waar +1 het gegeven van dubbelgangers in een andere tijdzone vrij snel introduceert om er vervolgens weinig mee te doen, laat Coherence het mysterie lekker lang sudderen. De personages proberen op geloofwaardige wijze het mysterie te doorgronden, maar raken ook steeds meer bevangen van paranoia. In het andere huis zit immers hetzelfde gezelschap met dezelfde gedachten. Het handheldcamerawerk had achterwege mogen worden gelaten, maar de inhoudelijke materie is boeiend genoeg om een tweede kijkbeurt te rechtvaardigen.

[rating 3.5]