Morgen gaat Tony 10 van regisseuse Mischa Kamp (Het Paard van Sinterklaas, LelleBelle) in première. De familiefilm vertelt het bijzondere verhaal van de bijna tienjarige Tony die samen met zijn ouders op een kranenterrein woont. Hij heeft vooral veel bewondering voor zijn vader, die in een korte tijd opklimt van kraanmachinist tot minister. Maar als Tonys ouders op een dag heftige ruzie krijgen, verdwijnt zijn vader uit beeld. Tony vermoedt dat zijn vader verliefd is geworden op de koningin en trekt erop uit, in de hoop zijn ouders weer bij elkaar te brengen. Actrice Rifka Lodeizen: Het is een sprookje over het echte leven.
Honderdtwintig Tonys
Ik vind het heel gaaf, zegt Faas Wijn terwijl hij naar de filmposter van Tony 10 kijkt. Het jonge multitalentje is met recht een beetje trots op zijn eigen prestatie, want uit honderdtwintig potentiële Tonys werd hij geselecteerd voor de hoofdrol. Ik was natuurlijk heel blij toen ik hoorde dat ik het was geworden. Maar het was ook wel stressen. Want twee weken nadat ik het had gehoord, begonnen de opnames al en er moest nog een hoop geregeld worden. Welke kleren ik voor de film aan moest bijvoorbeeld. Ook moest mijn vakantie omgeboekt worden, want we filmden in de zomervakantie.
De twaalfjarige acteur deed acteerervaring op met het spelen in commercials en met de korte film Heen en Weerdag (2010), waarin Jeroen Spitzenberger en Rifka Lodeizen, net als in Tony 10, zijn ouders spelen. Beide films vertonen ook een thematische verwantschap, want in zowel Heen en Weerdag als Tony 10 neemt het thema echtscheiding een centrale plaats in. Hoewel zijn eigen ouders niet gescheiden zijn, heeft Faas Wijn een handige manier gevonden om zich voor te bereiden en om zijn personage geloofwaardig te maken voor het publiek. Ik ken een paar mensen van wie de ouders zijn gescheiden. Ik vroeg ze: Hoe voelt dat nou? En: Wat doe je dan als het zover is? Ik heb veel met ze gesproken. Soms probeerde ik mij ook voor te stellen hoe het zou zijn als mijn eigen ouders zouden gaan scheiden.
Assepoestergevoel
Actrice Rifka Lodeizen (Kan Door Huid Heen, Patatje Oorlog) vindt dat het echtscheidingsthema mooi is verwerkt in de film. Tony 10 is echt een film van deze tijd, vertelt ze. Iedereen kent wel iemand die te maken heeft met een scheiding. Maar de film is ietsjes groter dan de werkelijkheid. Het is een sprookje over het echte leven. Op een gegeven moment verschijnt mijn personage in een gele jurk op het bal van de koningin, dan krijg je wel een beetje dat Assepoestergevoel.
Voor het vertolken van de moederrol kon de actrice bogen op haar eigen ervaringen met het moederschap. Je weet hoe je een kind moet vastpakken, hoe je een kind troost. Dat soort dingen neem je natuurlijk mee bij het spelen van je rol. De dilemmas waarmee Tonys moeder te maken heeft (hoe ver gaat ze erin mee om haar man terug te winnen?), vond ik erg interessant. In de film wordt de onderlinge familiaire band tussen moeder, vader en zoon regelmatig bekrachtigd met de term kranenbloed. Dat staat voor de band die wij als een gezin hebben. Dat je hart hebt voor de zaak. Mijn personage is ooit gevallen voor Gilles (de vader van het gezin, gespeeld door Jeroen Spitzenberger), omdat hij een kraanmachinist is. Mensen die buiten het gezin staan, begrijpen dat niet. Wanda (gespeeld door Anna Drijver) vindt het bijvoorbeeld maar een gedoe, dat gejengel met die kranen.
Minnaressenpositie
Ook actrice Anna Drijver werd aangetrokken door het sprookjesachtige karakter van de film in combinatie met de serieuze thematiek van de echtscheiding. Na eerder mannenhoofden op hol te hebben gebracht in Komt Een Vrouw bij de Dokter en Loft, kruipt Drijver in Tony 10 opnieuw in de huid van een verleidster. Ik heb zelf nooit in een minnaressenpositie verkeerd. De kans is dan heel groot dat je met lege handen komt te staan en dat lijkt me helemaal niks. Dat is mijn les voor de minnares, zegt ze lachend. Maar ik vind het wel heel leuk om een bitch te spelen, hoor. Al ben ik in het echt niet iemand die over lijken gaat. Ik zou bijvoorbeeld niet zoals de meiden in Showgirls iemand van de trap afduwen om zelf de rol te krijgen. Lachend: Als ik merk dat ik met iemand een concurrentiestrijd heb, ben ik meer als een hond die op zn rug gaat liggen.
Een groot verschil met het spelen in eerdergenoemde films, is dat kinderen voor een andere dynamiek op de set zorgen. Werken met jeugdige acteurs vraagt om een andere benadering. Toevallig heb ik in Bride Flight en de televisieserie Levenslied een (film)zoontje van Tonys leeftijd, dus ik had er al een beetje ervaring mee. Natuurlijk merk je wel verschil tussen het spelen met volwassenen en het spelen met kinderen. Met volwassenen weet je: ik kan ze omver duwen, want ze kennen de codes. Met kinderen moet je tijdens het spelen meer rekening houden. Je moet je afvragen of ze de tekst wel goed begrepen hebben en of ze begrijpen waarom je op dat moment doet wat je doet.
Wit is besmettelijk in de wei
Gelukkig was de sfeer op de set altijd heel ontspannen en was er genoeg ruimte voor wat luchtigheid. Ik deed de hele dag door typetjes van de TV Kantine. Soms stonden ze met tranen in hun ogen van het lachen naast de camera, vertelt presentator, imitator en acteur Carlo Boszhard. In Tony 10 speelt hij een nichterige leraar met ietwat valse trekjes, die een enorme bewondering heeft voor de koningin.
De vraag rijst waarom het zo lang heeft geduurd voordat Boszhard besloot om eens in een bioscoopfilm te verschijnen. Ik ben wel eerder voor films gevraagd, maar ik zei altijd nee. Tegen Alles is Liefde heb ik bijvoorbeeld ook nee gezegd. Daar heb ik achteraf natuurlijk wel spijt van. Sindsdien zeg ik daarom tegen mijzelf: wat er ook op mijn pad komt, ik doe het maar gewoon. Maar er is nou eenmaal één ding dat ik niet kan, en dat is een script lezen en beoordelen of ik de geschikte persoon ben om de rol te gaan spelen.
Uiteindelijk was het Boszhards partner die hem ervan heeft overtuigd om het script van Tony 10 eens in te kijken. In de eerste scène die ik las, moest een meisje een presentatie in de klas houden over een geitje. De leraar zegt dan over dat beest: O, dat wit is zo besmettelijk in de wei. Toen dacht ik: Och, hij is homo. En hij is verveeld en cynisch. Daar houd ik van. Want ik ben zelf ook een beetje cynisch.
Over de top
Ik was echt vreselijk blij met Carlo, zegt regisseuse Mischa Kamp. Eerst dacht ik: ik ga een hetero acteur nemen. Dat moet toch een droomrol zijn, als je een homoleraar mag spelen? Ik heb toen drie acteurs gevraagd om die rol te spelen, maar het werkte in de praktijk helemáál niet. Het werkte écht niet. Ik geloofde er geen zak van dat zij homoleraren waren die in het koningshuis geloofden. Daarbij speelden zij heel zijige leraren. Ik weet niet meer op welk moment het precies was, maar ik dacht toen: laat Carlo alsjeblieft komen. Wie Boszhard kent van zijn typetjes uit de TV Kantine, verwacht misschien dat het hem moeite kost om zijn personage klein te houden en om niet over de top te gaan spelen. Niets is echter minder waar: Mensen denken vaak dat ik het makkelijker vind om over de top te spelen, terwijl ik dat juist veel lastiger vind. De leraar die ik speel heeft een kleine kwinkslag, en dat maakt het voor mij juist leuk om hem te spelen.
Poepjes van de koningin
Ik vind het belangrijk dat je als regisseur je publiek serieus neemt, of het nu om kinderen gaat of niet, zegt regisseuse Mischa Kamp. Hoe fantasierijk sommige ontwikkelingen in Tony 10 ook zijn, voor Kamp was van belang dat alle gebeurtenissen aanvoelen alsof ze in de werkelijkheid zouden kunnen plaatsvinden. Als je in Den Haag woont, kun je in principe gewoon langs de koningin fietsen. Ook kan je vader opeens minister worden, dat is tegenwoordig allemaal niet zo ondenkbaar. Dus voor mij was het belangrijk om Tonys thuissituatie en de situatie van de koningin zo dicht mogelijk bij elkaar te brengen. Alles wat je in de film ziet, kan naar mijn mening ook in het echt gebeuren. Kamp begrijpt wel wat kinderen zo magisch vinden aan de koningin: Ze heeft een specifieke status, want er is er maar één van in het land. Daarnaast is het natuurlijk iemand die macht en invloed heeft en ook nog eens in een paleis woont. Wat er achter die deuren gebeurt, dat weet je niet precies. Daar hangt een mysterie omheen. Hoe drinkt ze bijvoorbeeld een kopje thee? En hoe gaat ze naar de wc toe? Carlo vult aan: En laat de koningin ook poepjes? Kamp: De koningin kan gaan en staan waar ze wil, ze kan álles voor elkaar krijgen. Ik denk dat dat iets is wat de kinderfantasie enorm prikkelt.
Lees ook de recensie van Tony 10.
Honderdtwintig Tonys
Ik vind het heel gaaf, zegt Faas Wijn terwijl hij naar de filmposter van Tony 10 kijkt. Het jonge multitalentje is met recht een beetje trots op zijn eigen prestatie, want uit honderdtwintig potentiële Tonys werd hij geselecteerd voor de hoofdrol. Ik was natuurlijk heel blij toen ik hoorde dat ik het was geworden. Maar het was ook wel stressen. Want twee weken nadat ik het had gehoord, begonnen de opnames al en er moest nog een hoop geregeld worden. Welke kleren ik voor de film aan moest bijvoorbeeld. Ook moest mijn vakantie omgeboekt worden, want we filmden in de zomervakantie.
De twaalfjarige acteur deed acteerervaring op met het spelen in commercials en met de korte film Heen en Weerdag (2010), waarin Jeroen Spitzenberger en Rifka Lodeizen, net als in Tony 10, zijn ouders spelen. Beide films vertonen ook een thematische verwantschap, want in zowel Heen en Weerdag als Tony 10 neemt het thema echtscheiding een centrale plaats in. Hoewel zijn eigen ouders niet gescheiden zijn, heeft Faas Wijn een handige manier gevonden om zich voor te bereiden en om zijn personage geloofwaardig te maken voor het publiek. Ik ken een paar mensen van wie de ouders zijn gescheiden. Ik vroeg ze: Hoe voelt dat nou? En: Wat doe je dan als het zover is? Ik heb veel met ze gesproken. Soms probeerde ik mij ook voor te stellen hoe het zou zijn als mijn eigen ouders zouden gaan scheiden.
Assepoestergevoel
Actrice Rifka Lodeizen (Kan Door Huid Heen, Patatje Oorlog) vindt dat het echtscheidingsthema mooi is verwerkt in de film. Tony 10 is echt een film van deze tijd, vertelt ze. Iedereen kent wel iemand die te maken heeft met een scheiding. Maar de film is ietsjes groter dan de werkelijkheid. Het is een sprookje over het echte leven. Op een gegeven moment verschijnt mijn personage in een gele jurk op het bal van de koningin, dan krijg je wel een beetje dat Assepoestergevoel.
Voor het vertolken van de moederrol kon de actrice bogen op haar eigen ervaringen met het moederschap. Je weet hoe je een kind moet vastpakken, hoe je een kind troost. Dat soort dingen neem je natuurlijk mee bij het spelen van je rol. De dilemmas waarmee Tonys moeder te maken heeft (hoe ver gaat ze erin mee om haar man terug te winnen?), vond ik erg interessant. In de film wordt de onderlinge familiaire band tussen moeder, vader en zoon regelmatig bekrachtigd met de term kranenbloed. Dat staat voor de band die wij als een gezin hebben. Dat je hart hebt voor de zaak. Mijn personage is ooit gevallen voor Gilles (de vader van het gezin, gespeeld door Jeroen Spitzenberger), omdat hij een kraanmachinist is. Mensen die buiten het gezin staan, begrijpen dat niet. Wanda (gespeeld door Anna Drijver) vindt het bijvoorbeeld maar een gedoe, dat gejengel met die kranen.
Minnaressenpositie
Ook actrice Anna Drijver werd aangetrokken door het sprookjesachtige karakter van de film in combinatie met de serieuze thematiek van de echtscheiding. Na eerder mannenhoofden op hol te hebben gebracht in Komt Een Vrouw bij de Dokter en Loft, kruipt Drijver in Tony 10 opnieuw in de huid van een verleidster. Ik heb zelf nooit in een minnaressenpositie verkeerd. De kans is dan heel groot dat je met lege handen komt te staan en dat lijkt me helemaal niks. Dat is mijn les voor de minnares, zegt ze lachend. Maar ik vind het wel heel leuk om een bitch te spelen, hoor. Al ben ik in het echt niet iemand die over lijken gaat. Ik zou bijvoorbeeld niet zoals de meiden in Showgirls iemand van de trap afduwen om zelf de rol te krijgen. Lachend: Als ik merk dat ik met iemand een concurrentiestrijd heb, ben ik meer als een hond die op zn rug gaat liggen.
Een groot verschil met het spelen in eerdergenoemde films, is dat kinderen voor een andere dynamiek op de set zorgen. Werken met jeugdige acteurs vraagt om een andere benadering. Toevallig heb ik in Bride Flight en de televisieserie Levenslied een (film)zoontje van Tonys leeftijd, dus ik had er al een beetje ervaring mee. Natuurlijk merk je wel verschil tussen het spelen met volwassenen en het spelen met kinderen. Met volwassenen weet je: ik kan ze omver duwen, want ze kennen de codes. Met kinderen moet je tijdens het spelen meer rekening houden. Je moet je afvragen of ze de tekst wel goed begrepen hebben en of ze begrijpen waarom je op dat moment doet wat je doet.
Wit is besmettelijk in de wei
Gelukkig was de sfeer op de set altijd heel ontspannen en was er genoeg ruimte voor wat luchtigheid. Ik deed de hele dag door typetjes van de TV Kantine. Soms stonden ze met tranen in hun ogen van het lachen naast de camera, vertelt presentator, imitator en acteur Carlo Boszhard. In Tony 10 speelt hij een nichterige leraar met ietwat valse trekjes, die een enorme bewondering heeft voor de koningin.
De vraag rijst waarom het zo lang heeft geduurd voordat Boszhard besloot om eens in een bioscoopfilm te verschijnen. Ik ben wel eerder voor films gevraagd, maar ik zei altijd nee. Tegen Alles is Liefde heb ik bijvoorbeeld ook nee gezegd. Daar heb ik achteraf natuurlijk wel spijt van. Sindsdien zeg ik daarom tegen mijzelf: wat er ook op mijn pad komt, ik doe het maar gewoon. Maar er is nou eenmaal één ding dat ik niet kan, en dat is een script lezen en beoordelen of ik de geschikte persoon ben om de rol te gaan spelen.
Uiteindelijk was het Boszhards partner die hem ervan heeft overtuigd om het script van Tony 10 eens in te kijken. In de eerste scène die ik las, moest een meisje een presentatie in de klas houden over een geitje. De leraar zegt dan over dat beest: O, dat wit is zo besmettelijk in de wei. Toen dacht ik: Och, hij is homo. En hij is verveeld en cynisch. Daar houd ik van. Want ik ben zelf ook een beetje cynisch.
Over de top
Ik was echt vreselijk blij met Carlo, zegt regisseuse Mischa Kamp. Eerst dacht ik: ik ga een hetero acteur nemen. Dat moet toch een droomrol zijn, als je een homoleraar mag spelen? Ik heb toen drie acteurs gevraagd om die rol te spelen, maar het werkte in de praktijk helemáál niet. Het werkte écht niet. Ik geloofde er geen zak van dat zij homoleraren waren die in het koningshuis geloofden. Daarbij speelden zij heel zijige leraren. Ik weet niet meer op welk moment het precies was, maar ik dacht toen: laat Carlo alsjeblieft komen. Wie Boszhard kent van zijn typetjes uit de TV Kantine, verwacht misschien dat het hem moeite kost om zijn personage klein te houden en om niet over de top te gaan spelen. Niets is echter minder waar: Mensen denken vaak dat ik het makkelijker vind om over de top te spelen, terwijl ik dat juist veel lastiger vind. De leraar die ik speel heeft een kleine kwinkslag, en dat maakt het voor mij juist leuk om hem te spelen.
Poepjes van de koningin
Ik vind het belangrijk dat je als regisseur je publiek serieus neemt, of het nu om kinderen gaat of niet, zegt regisseuse Mischa Kamp. Hoe fantasierijk sommige ontwikkelingen in Tony 10 ook zijn, voor Kamp was van belang dat alle gebeurtenissen aanvoelen alsof ze in de werkelijkheid zouden kunnen plaatsvinden. Als je in Den Haag woont, kun je in principe gewoon langs de koningin fietsen. Ook kan je vader opeens minister worden, dat is tegenwoordig allemaal niet zo ondenkbaar. Dus voor mij was het belangrijk om Tonys thuissituatie en de situatie van de koningin zo dicht mogelijk bij elkaar te brengen. Alles wat je in de film ziet, kan naar mijn mening ook in het echt gebeuren. Kamp begrijpt wel wat kinderen zo magisch vinden aan de koningin: Ze heeft een specifieke status, want er is er maar één van in het land. Daarnaast is het natuurlijk iemand die macht en invloed heeft en ook nog eens in een paleis woont. Wat er achter die deuren gebeurt, dat weet je niet precies. Daar hangt een mysterie omheen. Hoe drinkt ze bijvoorbeeld een kopje thee? En hoe gaat ze naar de wc toe? Carlo vult aan: En laat de koningin ook poepjes? Kamp: De koningin kan gaan en staan waar ze wil, ze kan álles voor elkaar krijgen. Ik denk dat dat iets is wat de kinderfantasie enorm prikkelt.
Lees ook de recensie van Tony 10.
