Religie en homoseksualiteit zijn twee onderwerpen die altijd groots vertegenwoordigd zijn op filmfestivals. Het zijn beide themas die regelmatig controversieel blijken en op veel weerstand stuiten, wat voor filmfestivals dan weer reden is om de film zo snel mogelijk te boeken. Eyes Wide Open is een film die beide themas combineert en vast ook mede daardoor direct een publiekslieveling is op dit IFFR.
Alleen aan de themakeuze ligt het overigens niet, want in Eyes Wide Open wordt ook het verhaal heel goed uitgewerkt. De film draait om de orthodox-joodse slager Aaron, die zijn homofiele aard altijd heeft kunnen onderdrukken en gewoon getrouwd is en kinderen heeft. Homofilie is een lustgevoel dat door God gegeven is om het te ontstijgen en zo een beter mens te worden. Aaron gelooft dan ook heilig in het feit dat God deze last alleen maar aan mensen geeft die de kracht hebben er weerstand aan te bieden. Aaron lukt dit totdat de jonge Ezri in zijn leven komt. Na een korte innerlijke strijd storten de mannen zich in een affaire. Als de zeer religieuze gemeenschap hier lucht van krijgt staat hun hele bestaan op het spel en worden de mannen gedwongen te kiezen.
Eyes Wide Open wordt terecht door veel mensen vergeleken met Brokeback Mountain, de met prijzen overladen film over de verboden liefde tussen twee cowboys en tevens de openingsfilm van het IFFR in 2006. Regisseur Haim Tabakman snapt deze vergelijkingen zelf niet echt. Natuurlijk, Eyes Wide Open draait ook om een verboden liefde, maar de film voltrekt zich in tegenstelling tot Brokeback Mountain binnen een paar dagen. Tabakman heeft gelijk, dit is een verschil, maar ook al is de tijdspanne korter, de opbouw vertoont wel degelijk veel overeenkomsten. De plot van Eyes Wide Open is dan ook redelijk voorspelbaar. De affaire loopt precies zoals de kijker dat verwacht, en ook de religieuze gemeenschap reageert precies volgens het boekje.
Toch is Eyes Wide Open een prachtige film geworden, die zich in de toekomst misschien nog wel beter staande zal weten te houden dan Brokeback Mountain. Dit komt vooral door de extra religieuze dimensie. Het risico lag op de loer om van de orthodox-joodse gemeenschap een bordkartonnen tegenstander te maken, maar hier is gelukkig niet voor gekozen. In één van de mooiste scènes van de film duiken de joden in de synagoge gezamenlijk in de wet van Mozes met de conclusie dat God ons gebiedt van het leven te genieten. Niet genieten staat gelijk aan zondigen. En toch worden Aaron en Ezri uitgekotst als ze precies dit doen: genieten.
De dubbele moraal van deze religieuze overtuiging laat de film mooi zien zonder alle gelovigen zelf als domme intolerante mensen af te schilderen. De intolerante joden worden ook wel vertegenwoordigd, maar ook direct afgestraft door de rabbi van de synagoge. Helaas is de liefde tussen de twee mannen uiteindelijk toch net iets te degelijk en voorspelbaar uitgewerkt waardoor de film heel toegankelijk wordt, maar niet zo scherp als had gekund. Het slot maakt hier echter weer veel goed door niets te zeggen maar boekdelen te spreken. Eyes Wide Open krijgt op 4 maart een landelijke release, ik raad jullie aan dit alvast in de agenda te noteren.
[rating 4]
Lees meer festivalartikelen op de speciale FilmTotaal IFFR-pagina.
Alleen aan de themakeuze ligt het overigens niet, want in Eyes Wide Open wordt ook het verhaal heel goed uitgewerkt. De film draait om de orthodox-joodse slager Aaron, die zijn homofiele aard altijd heeft kunnen onderdrukken en gewoon getrouwd is en kinderen heeft. Homofilie is een lustgevoel dat door God gegeven is om het te ontstijgen en zo een beter mens te worden. Aaron gelooft dan ook heilig in het feit dat God deze last alleen maar aan mensen geeft die de kracht hebben er weerstand aan te bieden. Aaron lukt dit totdat de jonge Ezri in zijn leven komt. Na een korte innerlijke strijd storten de mannen zich in een affaire. Als de zeer religieuze gemeenschap hier lucht van krijgt staat hun hele bestaan op het spel en worden de mannen gedwongen te kiezen.
Eyes Wide Open wordt terecht door veel mensen vergeleken met Brokeback Mountain, de met prijzen overladen film over de verboden liefde tussen twee cowboys en tevens de openingsfilm van het IFFR in 2006. Regisseur Haim Tabakman snapt deze vergelijkingen zelf niet echt. Natuurlijk, Eyes Wide Open draait ook om een verboden liefde, maar de film voltrekt zich in tegenstelling tot Brokeback Mountain binnen een paar dagen. Tabakman heeft gelijk, dit is een verschil, maar ook al is de tijdspanne korter, de opbouw vertoont wel degelijk veel overeenkomsten. De plot van Eyes Wide Open is dan ook redelijk voorspelbaar. De affaire loopt precies zoals de kijker dat verwacht, en ook de religieuze gemeenschap reageert precies volgens het boekje.
Toch is Eyes Wide Open een prachtige film geworden, die zich in de toekomst misschien nog wel beter staande zal weten te houden dan Brokeback Mountain. Dit komt vooral door de extra religieuze dimensie. Het risico lag op de loer om van de orthodox-joodse gemeenschap een bordkartonnen tegenstander te maken, maar hier is gelukkig niet voor gekozen. In één van de mooiste scènes van de film duiken de joden in de synagoge gezamenlijk in de wet van Mozes met de conclusie dat God ons gebiedt van het leven te genieten. Niet genieten staat gelijk aan zondigen. En toch worden Aaron en Ezri uitgekotst als ze precies dit doen: genieten.
De dubbele moraal van deze religieuze overtuiging laat de film mooi zien zonder alle gelovigen zelf als domme intolerante mensen af te schilderen. De intolerante joden worden ook wel vertegenwoordigd, maar ook direct afgestraft door de rabbi van de synagoge. Helaas is de liefde tussen de twee mannen uiteindelijk toch net iets te degelijk en voorspelbaar uitgewerkt waardoor de film heel toegankelijk wordt, maar niet zo scherp als had gekund. Het slot maakt hier echter weer veel goed door niets te zeggen maar boekdelen te spreken. Eyes Wide Open krijgt op 4 maart een landelijke release, ik raad jullie aan dit alvast in de agenda te noteren.
[rating 4]
Lees meer festivalartikelen op de speciale FilmTotaal IFFR-pagina.
