in Featured
Steven Spielberg staat bekend om zijn precisie en visie, maar op de set van Saving Private Ryan werkte hij verrassend losjes. Voor een scène vol explosies, stuntwerk en vuur, gaf hij zichzelf drie pogingen, maar had er uiteindelijk maar één nodig.
Het gaat om de beruchte pillbox-scène, waarin Amerikaanse soldaten een Duitse bunkerpositie innemen. Alles werd in één take vastgelegd: meerdere camera's, stuntmannen, vuurzeeën en squibs gingen tegelijk los, en het lukte meteen perfect.
Authenticiteit
De D-Day-sequentie waarin deze scène zit, kostte $12 miljoen en duurde vier weken om op te nemen. Toch werkte Spielberg vaak zonder shotlist. Hij volgde zijn gevoel, wat verrassend goed uitpakte in deze adembenemende oorlogsscene.
Als er iets mis zou gaan, moest het hele slagveld worden opgeruimd en opnieuw opgebouwd. De kans op vertraging was groot, maar dankzij minutieuze voorbereiding en een beetje geluk werd het een "one-take wonder", zoals Spielberg het zelf noemde.
Effecten
Voor het realisme werd er onder andere met echte vuureffecten gewerkt, inclusief het verbranden van autobanden voor dikke zwarte rook. De hitte en explosies maakten het extreem intens voor de stuntmensen op de set.
Saving Private Ryan kwam in 1998 uit en groeide uit tot een moderne klassieker. De film won vijf Oscars, waaronder Beste Regie, en bracht wereldwijd meer dan $480 miljoen op. Hoofdrollen waren er voor Tom Hanks, Matt Damon en Edward Burns.
Iconisch resultaat
Dat zo'n complexe scène direct goed ging, bewijst de unieke aanpak van Spielberg. Zijn instinctieve manier van filmen leverde een van de meest iconische oorlogsscènes ooit op. Het toont aan dat grootse cinema soms ontstaat uit puur vakmanschap en vertrouwen.
Het gaat om de beruchte pillbox-scène, waarin Amerikaanse soldaten een Duitse bunkerpositie innemen. Alles werd in één take vastgelegd: meerdere camera's, stuntmannen, vuurzeeën en squibs gingen tegelijk los, en het lukte meteen perfect.
Authenticiteit
De D-Day-sequentie waarin deze scène zit, kostte $12 miljoen en duurde vier weken om op te nemen. Toch werkte Spielberg vaak zonder shotlist. Hij volgde zijn gevoel, wat verrassend goed uitpakte in deze adembenemende oorlogsscene.
Als er iets mis zou gaan, moest het hele slagveld worden opgeruimd en opnieuw opgebouwd. De kans op vertraging was groot, maar dankzij minutieuze voorbereiding en een beetje geluk werd het een "one-take wonder", zoals Spielberg het zelf noemde.
Effecten
Voor het realisme werd er onder andere met echte vuureffecten gewerkt, inclusief het verbranden van autobanden voor dikke zwarte rook. De hitte en explosies maakten het extreem intens voor de stuntmensen op de set.
Saving Private Ryan kwam in 1998 uit en groeide uit tot een moderne klassieker. De film won vijf Oscars, waaronder Beste Regie, en bracht wereldwijd meer dan $480 miljoen op. Hoofdrollen waren er voor Tom Hanks, Matt Damon en Edward Burns.
Iconisch resultaat
Dat zo'n complexe scène direct goed ging, bewijst de unieke aanpak van Spielberg. Zijn instinctieve manier van filmen leverde een van de meest iconische oorlogsscènes ooit op. Het toont aan dat grootse cinema soms ontstaat uit puur vakmanschap en vertrouwen.
