in Featured
Alfred Hitchcock, de meester van suspense, had een indrukwekkende carrière met meer dan 50 films. Zijn werken sleepten 46 Oscar-nominaties in de wacht en brachten honderden miljoenen op. Toch had hij een hekel aan Suspicion (1941), ondanks het enorme succes van deze psychologische thriller. Let op: SPOILERS
De film, met hoofdrollen voor Cary Grant en Joan Fontaine, vertelt het verhaal van een vrouw die vermoedt dat haar man een moordenaar is. Met een Rotten Tomatoes-score van 97% en drie Oscar-nominaties werd Suspicion zeer goed ontvangen. Maar Hitchcock bleef altijd ontevreden over één cruciaal aspect.
Wijziging
De film is gebaseerd op de roman Before the Fact van Francis Iles. Hitchcock wilde het boekgetrouwe einde behouden, waarin Grant's personage zijn vrouw vergiftigt. De studio, RKO Pictures, vond dit te duister en dwong hem om een milder einde te maken, waarin de moord slechts een misverstand blijkt.
Hitchcock vond dat de verandering de kracht van het verhaal ondermijnde. In interviews klaagde hij herhaaldelijk over de beslissing. Zijn oorspronkelijke versie zou Grant's imago als charismatische ster hebben doorbroken, iets wat de studio koste wat het kost wilde vermijden.
Eenzijdig personage
In de jaren '40 speelden sterren vaak helden of schurken, zonder nuance. Grant stond bekend als een charmante gentleman, en RKO wilde dat imago niet schaden. Ondanks de hints in de film bleef Grants personage uiteindelijk onschuldig, iets waar Hitchcock moeite mee had.
De productie had een relatief hoog budget voor die tijd, mede omdat Hitchcock aan boord kwam. Oorspronkelijk zou het een B-film worden, maar met Grant en Fontaine in de hoofdrollen werd het een prestigieus project. Fontaine won zelfs de Oscar voor Beste Actrice.
Samenwerkingen
Ondanks zijn ergernis over de ingreep, bleef Hitchcock samenwerken met Grant. Ze maakten later onder andere Notorious (1946) en North by Northwest (1959). Toch bleef Suspicion de film waar Hitchcock met tegenzin op terugkeek.
De film, met hoofdrollen voor Cary Grant en Joan Fontaine, vertelt het verhaal van een vrouw die vermoedt dat haar man een moordenaar is. Met een Rotten Tomatoes-score van 97% en drie Oscar-nominaties werd Suspicion zeer goed ontvangen. Maar Hitchcock bleef altijd ontevreden over één cruciaal aspect.
Wijziging
De film is gebaseerd op de roman Before the Fact van Francis Iles. Hitchcock wilde het boekgetrouwe einde behouden, waarin Grant's personage zijn vrouw vergiftigt. De studio, RKO Pictures, vond dit te duister en dwong hem om een milder einde te maken, waarin de moord slechts een misverstand blijkt.
Hitchcock vond dat de verandering de kracht van het verhaal ondermijnde. In interviews klaagde hij herhaaldelijk over de beslissing. Zijn oorspronkelijke versie zou Grant's imago als charismatische ster hebben doorbroken, iets wat de studio koste wat het kost wilde vermijden.
Eenzijdig personage
In de jaren '40 speelden sterren vaak helden of schurken, zonder nuance. Grant stond bekend als een charmante gentleman, en RKO wilde dat imago niet schaden. Ondanks de hints in de film bleef Grants personage uiteindelijk onschuldig, iets waar Hitchcock moeite mee had.
De productie had een relatief hoog budget voor die tijd, mede omdat Hitchcock aan boord kwam. Oorspronkelijk zou het een B-film worden, maar met Grant en Fontaine in de hoofdrollen werd het een prestigieus project. Fontaine won zelfs de Oscar voor Beste Actrice.
Samenwerkingen
Ondanks zijn ergernis over de ingreep, bleef Hitchcock samenwerken met Grant. Ze maakten later onder andere Notorious (1946) en North by Northwest (1959). Toch bleef Suspicion de film waar Hitchcock met tegenzin op terugkeek.
