Meryl Streep is een van de beste actrices van haar generatie. In een carrière die zo'n vijf decennia beslaat, heeft ze talloze onderscheidingen ontvangen, waaronder drie Oscars, twee BAFTA's, acht Golden Globe Awards, drie Emmy Awards en twee SAG Awards. Ondanks haar succesvolle carrière, heeft ze ook in films gespeeld waar ze spijt van heeft.

Hoewel de meeste van Streeps meest geprezen rollen in aangrijpende drama's of ontroerende verhalen over liefde en verdriet te vinden zijn, is haar talent voor komedie minstens zo indrukwekkend. Daarom is het moeilijk om haar optreden als Miranda Priestly in The Devil Wears Prada niet te bewonderen, een rol waarin ze moeiteloos humor combineert met hardheid en ernst.

Komische reactie
Streeps vertolking van de veeleisende en tirannieke Miranda leverde haar niet geheel verrassend een Oscarnominatie op. Toch was deze rol anders dan haar eerdere komische films, zoals Postcards from the Edge.

Miranda's neiging om werk altijd te serieus te nemen en afstandelijk te blijven zorgde voor een komische reactie bij het publiek. Ze maakte zelf geen grappen, maar haar serieuze, doch hilarische uitspraken waren perfect getimed voor een subtiele komische werking.

Koud en afstandelijk
Het is dan ook geen wonder dat Streep deze rol als een uitdaging beschouwde, want terwijl de rest van de cast plezier had, moest zij zo koud en afstandelijk mogelijk blijven. Het was bijna een vorm van method acting: ze hield afstand van haar collega's om de machtige en intimiderende uitstraling van haar personage te behouden.


"Ik probeerde niet per se in mijn rol te blijven, maar ik ben van nature al chagrijnig, dus dat was niet zo moeilijk," legde ze uit. "Ik kon op de set niet op de gebruikelijke manier plezier maken of met iedereen dollen, omdat dat niet paste bij de dynamiek van de film. Als ik me liet meeslepen en met iedereen optrok, zou dat de geloofwaardigheid van mijn rol ondermijnen. Dus bleef ik grotendeels op mezelf en mokte ik."

Geen films meer
Dit is Streep ten voeten uit: ze wist haar ellendige ervaring om te zetten in lovende kritieken. Het was niet de eerste keer dat ze zich neerslachtig voelde tijdens een productie. Sterker nog, bij een van haar eerste films, Julia (1977) met Jane Fonda, overwoog ze zelfs om helemaal met acteren te stoppen.


Streep vertelde: "Ik had een verschrikkelijke pruik op, en ze knipten de tekst uit mijn scène met Jane en plakten die in een andere scène in mijn mond. Ik dacht: 'Ik heb een vreselijke fout gemaakt. Geen films meer. Ik haat deze industrie.'"

Kennismaking met geavanceerde visuele effecten
Gelukkig hield ze vol en groeide uit tot een van de grootste actrices aller tijden. Toch zou ze zich anderhalf decennium later opnieuw ellendig voelen, dit keer tijdens de opnames van Death Becomes Her (1992), waar ze voor het eerst intensief met CGI werkte.


Het was haar kennismaking met geavanceerde visuele effecten, maar zeker geen ervaring die ze wilde herhalen. "Mijn eerste, mijn laatste, mijn enige," vertelde ze aan Entertainment Weekly. "Je staat daar als een machine; ze zouden eigenlijk machines moeten inhuren om dit te doen. Ik vond het eindresultaat geweldig, maar het is echt niet leuk om te acteren tegen een lampenstandaard. Het was alsof ik bij de tandarts zat."

Kijken?
Acteurs lijden regelmatig voor hun kunst, maar met een carrière die bijna een halve eeuw omspant en haar drie Oscars opleverde uit een recordaantal nominaties, is drie miserabele producties nog best een goede score.


Wil je Streep zien in deze films? The Devil Wears Prada kun je bekijken op Disney+, Julia vind je niet terug op de verschillende streamingdiensten in Nederland en Death Becomes Her kun je huren en kopen op Prime Video.