in Featured
James Camerons Titanic combineert feit en fictie in zijn verhaal over het beroemde schip dat in 1912 zonk. Maar hoe nauwkeurig is de film eigenlijk?
De tragische ramp met de Titanic vormt de basis van de film, maar veel details zijn verzonnen of aangepast voor dramatisch effect. Toch verwerkte Cameron ook een aantal elementen die op werkelijke gebeurtenissen zijn gebaseerd.
Een ijsberg en het zinken
De aanvaring met een ijsberg is historisch accuraat. Op 14 april 1912, rond 11:40 uur 's avonds, probeerde First Officer William Murdoch het schip nog te ontwijken, maar tevergeefs. De stuurboordzijde raakte de ijsberg, wat leidde tot gaten in de romp. Twee en een half uur later brak het schip in tweeën en zonk. IJsschotsen op het dek, het tekort aan reddingsboten en de vele passagiers die in het ijskoude water verdronken, zijn eveneens waarheidsgetrouw weergegeven.
Veel slachtoffers overleden binnen 15 tot 30 minuten door onderkoeling. Uiteindelijk arriveerde de RMS Carpathia om vier uur 's middags op 15 april om de overlevenden op te pikken. Dit schip keerde vervolgens terug naar New York omdat het niet voldoende voorraden aan boord had voor de geplande reis naar Oostenrijk-Hongarije.
Geïnspireerde personages
Rose en Jack, de hoofdpersonages, zijn fictief. Rose is echter deels gebaseerd op Beatrice Wood, een Amerikaanse kunstenares. Cameron las haar autobiografie en gebruikte aspecten van haar persoonlijkheid. Wood was overigens nooit aan boord van de Titanic.
Jack lijkt oppervlakkig op J. Dawson, een bemanningslid dat daadwerkelijk op het schip werkte. Zijn volledige naam was Joseph Dawson en hij diende als kolenschepper, geen passagier zoals in de film.
De Unsinkable Molly Brown
Margaret Brown, beter bekend als de Unsinkable Molly Brown, was echt aan boord. Ze was een Amerikaanse socialite en filantroop die haar rijkdom verwierf via haar man, James Joseph 'J.J.' Brown. Ondanks hun scheiding in 1909 bleef ze financieel onafhankelijk en actief in sociale projecten.
Tijdens de ramp hielp Margaret passagiers in een reddingsboot overstappen en organiseerde ze op de Carpathia een commissie om overlevenden uit de tweede en derde klasse van basisvoorzieningen te voorzien. Haar daadkracht leverde haar de beroemde bijnaam op.
Muziek en echtpaar
De band die bleef spelen terwijl het schip zonk, is eveneens waargebeurd. Het laatste nummer blijft echter onderwerp van discussie. Verschillende kranten meldden dat het Nearer, My God, To Thee was, maar sommige overlevenden beweerden dat het Song d'Automne werd gespeeld.
Het oudere echtpaar dat samen achterblijft en verdrinkt, is geïnspireerd op Isidor en Ida Straus. Isidor weigerde een plek op reddingsboot 8 zolang er nog vrouwen aan boord waren. Ida koos ervoor om bij haar man te blijven, wat door ooggetuigen werd beschreven als een indrukwekkende uiting van liefde en loyaliteit.
Lees ook
Op deze absurde manier wist James Cameron het budget van 'Titanic' te beheersen
Korte mensen en plassen in je broek. Dit heeft Cameron gedaan om kosten te besparen.... Lees verder
De tragische ramp met de Titanic vormt de basis van de film, maar veel details zijn verzonnen of aangepast voor dramatisch effect. Toch verwerkte Cameron ook een aantal elementen die op werkelijke gebeurtenissen zijn gebaseerd.
Een ijsberg en het zinken
De aanvaring met een ijsberg is historisch accuraat. Op 14 april 1912, rond 11:40 uur 's avonds, probeerde First Officer William Murdoch het schip nog te ontwijken, maar tevergeefs. De stuurboordzijde raakte de ijsberg, wat leidde tot gaten in de romp. Twee en een half uur later brak het schip in tweeën en zonk. IJsschotsen op het dek, het tekort aan reddingsboten en de vele passagiers die in het ijskoude water verdronken, zijn eveneens waarheidsgetrouw weergegeven.
Veel slachtoffers overleden binnen 15 tot 30 minuten door onderkoeling. Uiteindelijk arriveerde de RMS Carpathia om vier uur 's middags op 15 april om de overlevenden op te pikken. Dit schip keerde vervolgens terug naar New York omdat het niet voldoende voorraden aan boord had voor de geplande reis naar Oostenrijk-Hongarije.
Geïnspireerde personages
Rose en Jack, de hoofdpersonages, zijn fictief. Rose is echter deels gebaseerd op Beatrice Wood, een Amerikaanse kunstenares. Cameron las haar autobiografie en gebruikte aspecten van haar persoonlijkheid. Wood was overigens nooit aan boord van de Titanic.
Jack lijkt oppervlakkig op J. Dawson, een bemanningslid dat daadwerkelijk op het schip werkte. Zijn volledige naam was Joseph Dawson en hij diende als kolenschepper, geen passagier zoals in de film.
De Unsinkable Molly Brown
Margaret Brown, beter bekend als de Unsinkable Molly Brown, was echt aan boord. Ze was een Amerikaanse socialite en filantroop die haar rijkdom verwierf via haar man, James Joseph 'J.J.' Brown. Ondanks hun scheiding in 1909 bleef ze financieel onafhankelijk en actief in sociale projecten.
Tijdens de ramp hielp Margaret passagiers in een reddingsboot overstappen en organiseerde ze op de Carpathia een commissie om overlevenden uit de tweede en derde klasse van basisvoorzieningen te voorzien. Haar daadkracht leverde haar de beroemde bijnaam op.
Muziek en echtpaar
De band die bleef spelen terwijl het schip zonk, is eveneens waargebeurd. Het laatste nummer blijft echter onderwerp van discussie. Verschillende kranten meldden dat het Nearer, My God, To Thee was, maar sommige overlevenden beweerden dat het Song d'Automne werd gespeeld.
Het oudere echtpaar dat samen achterblijft en verdrinkt, is geïnspireerd op Isidor en Ida Straus. Isidor weigerde een plek op reddingsboot 8 zolang er nog vrouwen aan boord waren. Ida koos ervoor om bij haar man te blijven, wat door ooggetuigen werd beschreven als een indrukwekkende uiting van liefde en loyaliteit.
Lees ook
Op deze absurde manier wist James Cameron het budget van 'Titanic' te beheersen
Korte mensen en plassen in je broek. Dit heeft Cameron gedaan om kosten te besparen.... Lees verder
