In het vierendertigste jaar van de twintigste eeuw kwam de film Twentieth Century uit in de Verenigde Staten en een handjevol andere landen. De film, die regisseur Howard Hawks baseerde op een Broadway-toneelstuk met dezelfde naam, werd toen al gewaardeerd als een geestige komedie, maar lang niet zo waardevol beschouwd als vandaag de dag.

In 2011 werd Twentieth Century zelfs door de United States Library of Congress als "cultureel, historisch of esthetisch significant" beschouwd en geselecteerd voor bewaring in de fameuze National Film Registry. Wat is er in die zevenenzeventig jaar voor bijzonders gebeurd met deze film?

Synopsis
Broadway-regisseur Oscar Jaffe is een grotere eikel dan de meeste acteurs, maar door pure gedrevenheid en talent kan hij een succesvolle carrière opbouwen. Wanneer één van zijn ontdekkingen, Lily Garland, beroemd wordt en gehoor geeft aan de roep van Hollywood, begint Oscar echter een carrièredip te krijgen.

Hij raakt in de mentale problemen, totdat hij de kans krijgt Lily weer te ontmoeten tijdens een treinrit aan boord van de Twentieth Century Limited. Oscar doet er alles aan om zijn voormalige ster opnieuw te contracteren, maar het is een heftige strijd, omdat Lily net zo temperamentvol is als Oscar en niets meer te maken wil hebben met haar voormalige mentor.

De eerste?
Twentieth Century wordt vandaag de dag zo belangrijk gevonden, omdat het wordt gezien als de allereerste, en dus het prototype van, de 'screwball-komedie'. Dit is een filmsubgenre van het romkomgenre dat de draak steekt met het traditionele liefdesverhaal.


Ook zijn er diverse film noir-elementen terug te vinden, zoals een vrouwelijk personage dat de relatie met het mannelijke personage domineert, wiens 'mannelijkheid' hierdoor wordt uitgedaagd. In de jaren vijftig had het screwball-genre zijn hoogtepunt met films als The Seven Year Itch en Some Like It Hot van regisseur Billy Wilder.

Bekende fans
Ook regisseur en acteur Peter Bogdanovich is groot fan van Twentieth Century. Hij prijst vooral het acteerwerk van hoofdrolspeler John Barrymore, die een zeer indrukwekkende en gewaagde komische performance neer wist te zetten.


Andere grote acteurs die rond de jaren dertig hun carrières aan het opstarten waren, zoals Laurence Olivier en Orson Welles, noemden Barrymore in specifiek deze rol als een bron van inspiratie.