In 2010 verscheen Panos Cosmatos' Beyond the Black Rainbow, waarmee hij direct veel fans en haters wist te verkrijgen. Deze zeer experimentele film is bedoeld als een ode aan de bizarre sci-fi-films uit zijn jeugd in de jaren zeventig en tachtig.

Zijn vader, George P. Cosmatos, regisseerde ook films, waaronder de klassieke Western Tombstone. Met het geld van de DVD-opbrengst van deze film kon zijn zoon Panos (die ook aan de film meewerkte) zijn eigen eerste film grotendeels financiëren.

Verhaal
Het Arboria Institute, een afgelegen New Age-gemeenschap en een ultramoderne onderzoeksfaciliteit, beslaat meer dan twee decennia van onderzoek en innovatie, van de jaren zestig tot het begin van de jaren tachtig, en de pillenknallende psychiater dr. Barry Nyle , zijn vooral geïnteresseerd in hun nieuwste exemplaar: de vrouwelijke patiënt Elena.

Om haar verbijsterende telekinetische en telepathische vermogens te gaan begrijpen, houdt de demente dokter Elena zwaar verdoofd en in een constante katatone toestand; haar capaciteiten zijn echter ondoorgrondelijk. Wat zijn de diepere bedoelingen van Dr. Nyle? Zou de utopische doctrine van het instituut uiteindelijk toch gebrekkig kunnen zijn?

Debuut
Meestal maken beginnend regisseurs vrij ingetogen en realistische films, maar Cosmatos heeft dit duidelijk niet gedaan.


Zijn eerste film zit bomvol bizarre, experimentele visuals die prachtig en tegelijk beangstigend zijn.

Muziek
Onder de fans springt ook de killer-soundtrack van Sinoia Caves eruit. De score klinkt tegelijk futuristisch als heel erg eighties en past perfect bij de mysterieuze horrortoon van de film.


De componist en regisseur Cosmatos lieten zich inspireren door onder andere John Carpenter en Giorgio Moroder. De kans is groot dat de makers van Stranger Things ook hebben geluisterd naar de muziek van Beyond the Black Rainbow.