Sluit me grotendeels aan bij timdekw en junes. met name het einde is nogal overdreven. ook de stemmingswisselingen van 'matig' naar extreem depressief is erg direct.
en wat betreft de vergelijking met requiem for a dream, dat snap ik wel.
deze film probeert dezelfde sfeer te creeeren maar haalt het er lange niet bij. wat grappig is: zowel in deze film als in requiem zit exact hetzelfde shot van connely op de pier.
Nog nooit zo'n draak van een film gezien als deze.
het is van begin tot eind tenekrommende tantenknarsende klamme verstikkende ellendige depressieve over de top emo poep
het is alsof de regisseur een werkelijkheidsequalizer los heeft gelaten op de film en alle hoge registers op 0 heeft gezet en alle lage op 100 met als gevolg dat elke scene net over het randje gaat van wat statistisch nog geloofwaardig zou kunnen zijn.
mocht je lichte zelfmoord neigingen hebben dan is deze film hetzelfde als een vinger in je keel na het eten van 34 slagroomtaarten afgetopt met een orkest aan zompige knakworsten die een jaar of 12 over datum zijn.
waarom deze film ook nog eens een hoog cijfer heeft op IMDB is mij een raadsel.
het FT cijfer is al veelste hoog maar al een stuk meer in de goede richting en waar ik helemaal niet bij kan is dat mensen deze film in 1 zin durven te noemen met films als "Requiem for a dream"
Ik heb deze film gister op mijn Sony Ericsson Aino gekeken
Ik ben toch wel een stuk minder enthousiast dan mijn collega filmliefhebbers hierboven jaren geleden waren.
En degene die deze film durft te vergelijken met Requiem for a Dream; Ga je mond spoelen!!! ;)
Zowel Jennifer Connelly als Sir. Ben Kingsley zetten prima rollen neer, maar het is absoluut niet de kroon op hun werk. Voor een groot deel van de film weten beide hun karakters nog geloofwaardig neer te zetten, maar op een gegeven moment wordt het, realistisch bedoelde verhaal erg moeilijk serieus te nemen.
Wat de drijfveer is van de familie van Kingsley is me wel duidelijk ook al wordt er pas erg laat in de film echt goed duidelijk dat ze noodgedwongen zijn gevlucht uit Irak in plaats van vrijwillig vertrokken. Maar waarom Connelly zo snel, zo diep zakt vind ik moeilijk om te begrijpen. In totaal gaan er namelijk maar 3 maanden voorbij en dat iemand binnen 3 maanden tot zulke extremen in staat is lijkt me niet erg logisch.
Het is ook duidelijk dat het grootste deel van het budget naar Connelly en Kingsley is gegaan, want de makers hebben duidelijk bezuinigd op de rest van de cast. De vrouw van Kingsley is simpelweg irritant te noemen met een totaal niet overtuigend accent (misschien is het haar echte accent, maar dat maakt het niet minder irritant) en de love interest van Connelly trekt door de hele film hetzelfde gezicht en zijn beweegredenen om te doen wat hij doet komen ook niet als erg logisch bij me over. Een agent zou toch wel beter moeten weten of hij nou in scheiding ligt (waar hij tenslotte zelf voor heeft gekozen) of niet.
De laatste 3 kwartier heb ik me ook aan Kingsley zitten ergeren, want ook zijn herhaling van zijn Ghandi rol wordt op een gegeven moment vervelend. Omdat ik me al de hele film zat te ergeren aan alle bijrollen en de beweegredenen van de hoofdrolspelers (vooral Connelly) mij steeds vreemder werden kon ik me op het laatst ook totaal niet meer inleven en het 'verschrikkelijke' einde van de film deed me daarom niets.
Blijkbaar hebben veel mensen van de film kunnen genieten, maar ik kan je toch eerder Requiem for a Dream aanraden als je die nog niet gezien hebt. House of Sand and Fog is niet meer dan een erg matige film met twee goeie acteurs die niet weten te overtuigen vanwege het onwerkelijke verhaal.
baas
en wat betreft de vergelijking met requiem for a dream, dat snap ik wel.
deze film probeert dezelfde sfeer te creeeren maar haalt het er lange niet bij. wat grappig is: zowel in deze film als in requiem zit exact hetzelfde shot van connely op de pier.
GiLuX
het is van begin tot eind tenekrommende tantenknarsende klamme verstikkende ellendige depressieve over de top emo poep
het is alsof de regisseur een werkelijkheidsequalizer los heeft gelaten op de film en alle hoge registers op 0 heeft gezet en alle lage op 100 met als gevolg dat elke scene net over het randje gaat van wat statistisch nog geloofwaardig zou kunnen zijn.
mocht je lichte zelfmoord neigingen hebben dan is deze film hetzelfde als een vinger in je keel na het eten van 34 slagroomtaarten afgetopt met een orkest aan zompige knakworsten die een jaar of 12 over datum zijn.
waarom deze film ook nog eens een hoog cijfer heeft op IMDB is mij een raadsel.
het FT cijfer is al veelste hoog maar al een stuk meer in de goede richting en waar ik helemaal niet bij kan is dat mensen deze film in 1 zin durven te noemen met films als "Requiem for a dream"
timdekw
Ik ben toch wel een stuk minder enthousiast dan mijn collega filmliefhebbers hierboven jaren geleden waren.
En degene die deze film durft te vergelijken met Requiem for a Dream; Ga je mond spoelen!!! ;)
Zowel Jennifer Connelly als Sir. Ben Kingsley zetten prima rollen neer, maar het is absoluut niet de kroon op hun werk. Voor een groot deel van de film weten beide hun karakters nog geloofwaardig neer te zetten, maar op een gegeven moment wordt het, realistisch bedoelde verhaal erg moeilijk serieus te nemen.
Wat de drijfveer is van de familie van Kingsley is me wel duidelijk ook al wordt er pas erg laat in de film echt goed duidelijk dat ze noodgedwongen zijn gevlucht uit Irak in plaats van vrijwillig vertrokken. Maar waarom Connelly zo snel, zo diep zakt vind ik moeilijk om te begrijpen. In totaal gaan er namelijk maar 3 maanden voorbij en dat iemand binnen 3 maanden tot zulke extremen in staat is lijkt me niet erg logisch.
Het is ook duidelijk dat het grootste deel van het budget naar Connelly en Kingsley is gegaan, want de makers hebben duidelijk bezuinigd op de rest van de cast. De vrouw van Kingsley is simpelweg irritant te noemen met een totaal niet overtuigend accent (misschien is het haar echte accent, maar dat maakt het niet minder irritant) en de love interest van Connelly trekt door de hele film hetzelfde gezicht en zijn beweegredenen om te doen wat hij doet komen ook niet als erg logisch bij me over. Een agent zou toch wel beter moeten weten of hij nou in scheiding ligt (waar hij tenslotte zelf voor heeft gekozen) of niet.
De laatste 3 kwartier heb ik me ook aan Kingsley zitten ergeren, want ook zijn herhaling van zijn Ghandi rol wordt op een gegeven moment vervelend. Omdat ik me al de hele film zat te ergeren aan alle bijrollen en de beweegredenen van de hoofdrolspelers (vooral Connelly) mij steeds vreemder werden kon ik me op het laatst ook totaal niet meer inleven en het 'verschrikkelijke' einde van de film deed me daarom niets.
Blijkbaar hebben veel mensen van de film kunnen genieten, maar ik kan je toch eerder Requiem for a Dream aanraden als je die nog niet gezien hebt. House of Sand and Fog is niet meer dan een erg matige film met twee goeie acteurs die niet weten te overtuigen vanwege het onwerkelijke verhaal.