Magnolia begint met het beschrijven van drie gebeurtenissen uit het verleden, die gekenmerkt kunnen worden door puur toeval. Een van de gebeurtenissen gaat over een jongetje die van een flat springt om zelfmoord te plegen. Halverwege de val wordt hij echter in zijn buik geschoten door zijn moeder die toevallig een schot lost omdat zij ruzie heeft met haar man.'Dit gebeurt soms zomaar', zegt een wonderkind in de film. Want rare dingen gebeuren, maar naar de betekenis blijft het raden.
De film toont het leven van een tiental eenzame bewoners van de Fernando Valley in Los Angeles, op zoek naar verlossing. Zo is het voormalige kindgenie Donnie ( William H. Macy ) hopeloos verliefd op een barman, die hij niet durft aan te spreken. De presentator van een TV-quiz ( Philip Baker Hall ) zoekt zijn vergeten dochter op om haar te zeggen dat hij niet lang meer te leven heeft. Zij wilt echter niks meer te maken hebben met haar vader en stuurt hem haar huis uit. En de verzorger van een stervende miljonair probeert contact te leggen met diens vergeten zoon Frank, maar raakt niet voorbij de telefoonlijn van Franks bedrijf.
In Magnolia is de dood een zeer belangrijk onderwerp. Dit wordt gesymboliseerd door Earl ( Jason Robards ), die op zijn sterfbed ligt en de balans van zijn leven opmaakt. De dood zet alles op scherp. Binnenin Earl woedt diepe spijt. Earl is ondertussen hertrouwd. Zijn nieuwe vrouw Linda ( Julianne Moore ) trouwde enkel met hem voor zijn fortuin. Maar nu Earl stervende is, beseft ze pas dat ze echt van hem houdt. Ze wil de erfenis weigeren, uit schuldgevoel voor die talloze malen dat ze hem bedroog. Net op het ogenblik dat Linda zich echt openstelt voor Earl, verneemt ze dat hij contact wil hebben met de zoon van zijn vroegere vrouw.
Wat alle personages verbindt, is hun onmacht om een diepgaande relatie aan te knopen. Hun onmacht om tot een liefdevolle relatie te komen, komt krachtig en mooi samen in de verhaallijn rond Frank ( Tom Cruise ). Hij runt het bedrijf Seduce - dat bijeenkomsten organiseert over hoe je vrouwen moet versieren. Elke relatie is in zijn ogen niet meer dan een machtsspel.
Een journaliste confronteert Frank met de waarheid over zijn verleden. Franks vader heeft hem en zijn moeder in de steek gelaten toen zij stervende was. Frank heeft haar hierdoor als 14-jarige die laatste jaren alleen moeten verzorgen. De journaliste stelt Frank een eenvoudige vraag: why did you lie, Frank?
Frank antwoordt dat de eerste les uit zijn handboek is: laat het verleden achter je. Dat is makkelijker gezegd dan gedaan. Nee, dat is onmogelijk. We may be through with the past, but the past ain't through with us. Frank liegt over zijn verleden, omdat hij er nog geen vrede mee heeft genomen. Zijn bedrijf Seduce is het ideale voorbeeld van de wijze waarop hij menselijke relaties als kind ervaren heeft. Daarom liegt hij. Daarom heeft Frank zijn vader nooit kunnen vergeven voor zijn daden.
Het scenario van Magnolia is zo ingenieus, dat het weinig moeite kost om het verhaal te kunnen volgen. Dit is zeer moeilijk om te doen met zoveel verschillende personages in één film, maar Paul Thomas Anderson kan het met gemak. Het is niet alleen het scenario met alle wendingen dat de aandacht trekt: maar ook het einde is fantastisch. Ik moet er goed over nadenken, maar het zou best weleens mijn favoriete filmeinde aller tijden kunnen zijn. Eigenlijk mag ik er niks over vertellen aan iemand die Magnolia nog niet gezien heeft. Het enige wat ik erover zal zeggen is dat je zelfs als je het met je eigen ogen ziet nauwelijks geloven kunt.
De wijze waarop alle verhalen met elkaar verbonden zijn, lijkt onwerkelijk. Toch is het allemaal echt gebeurt. En heeft dit alles een reden of niet? Dat doet er eigenlijk niet toe. Als er nou eenmaal iets is gebeurt in Magnolia, is het onuitwisbaar. Voormalig kindgenie Donnie breekt in bij zijn voormalige werkgever. Maar bij het wegrijden, krijgt hij al snel berouw. Hij gaat terug naar de winkel en wil alles terug op zijn plaats zetten. Maar wanneer hij de deur wil openen, breekt zijn sleutel in het slot af. Donnie weet dat de diefstal nu niet meer uit valt te wissen. Is er toch nog een uitweg? De eenzame politie agent Jim ( John C. Reilly ) betrapt Donnie terwijl hij opnieuw probeert binnen te komen. Jim is echter zo geraakt door Donnies verhaal over zijn inkeer dat hij hem laat gaan. Je zou denken dat het dus toch goed afloopt voor Donny, maar als je kijkt naar het grotere geheel zie je in dat dit niet zo is.
Anderson zet in het eerste uur van Magnolia de volumeknop op de hoogste stand. Er is na de proloog bijna geen seconde zonder muziek. Des te harder komt de stilte aan als de muziek opeens wegvalt. De muziek in Magnolia is geweldig, zowel de prachtige score van Jon Brion als de liedjes van Aimee Mann.
Tom Cruise speelt naar mijn mening de beste rol uit zijn carrière, als een goeroe die via de media zijn filosofie verkoopt aan goedgelovige mannen voor tips om vrouwen te versieren. Cruise is naar mijn mening een van de meest ondergewaardeerde acteurs van Hollywood. In de jaren 80 bewees hij al met Born on the Fourth of July een fantastische acteur te zijn en sindsdien heeft hij mij keer op keer weten te verbazen met de meest complexe personages. Van Dr. William Harford in Eyes Wide Shut tot Vincent in Collateral, hij is en blijft een fenomenale acteur.
Magnolia eindigt met hoop: geen verzoening, maar troost, door je allerergste daden onder ogen te zien. Na een wonderlijke regenbui boven Los Angeles, gaat het leven gewoon weer door en heeft iedereen diep van binnen iets geleerd. Als je het mij vraagt is dat een prachtige boodschap. Ja, het is op bepaalde momenten nogal vreemd en het einde kan verwarrend zijn voor sommige mensen, maar dit is dan ook niet je typische film waarin je alles kunt voorspellen. Dit is Magnolia, een van de beste films ooit gemaakt.
Magnolia is voor mij een film die nadat ik hem voor de eerste keer had gezien in m'n hoofd bleef rondspoken en daar eigenlijk nog steeds rondspookt.
Voor vele is Magnolia waarscheinlijk een veelste lange film, maar ik kan iedereen garanderen dat het zeker de moeite zal zijn, want wat is Magnolia toch een geweldig goede film!
Het verhaal is perfect uitgewerkt en weet een erg goede combinatie te scheppen tussen de hoeveelheid drama en komedie en iedereen speelt uiterst geloofwaardig en onvergetelijk.
Tom Cruise en Philip Seymour Hoffman waren de twee acteurs die het meeste indruk op me maakte in de film en in Magnolia hebben ze zeker een van hun beste rollen ooit weten neer te zetten.
Je leeft erg mee met de personages in de film en hun emoties zijn erg duidelijk voelbaar wat erg goed wordt gecombineerd met de prachtige muziek van Aimee Mann.
De film oogt in het geheel erg mooi en ik heb in de drie uur geen moment gehad dat er iets ongeloofwaardig of mislukt uitzag.
Een prachtige film met een onvergetelijk einde.
Raar dat deze film nog niet eens zo bekend is.
naar eigen zeggen vind ik dit misschien wel de beste film ooit
heb al zon 6 keer in nog geen halfjaar genoten van deze 3 uurtjes,
al kan ik nog steeds niet uitleggen wat nou precies de kracht van magnolia is. de bedoeling van de film blijft me een raadsel, vooral na het gebeuren op het einde, wat het misschien juist zo interessant maakt en hem vaker wil zien.
maar de manier waarop alles in beeld word gebracht is prachtig; de personages, de emoties, het filmwerk, bijpassende muziek en zelfs de humor op zn tijd. let bijvoorbeeld maar eens op hoe lang de shots soms zijn bij tom cruise. maar vooral het shot dat de kleine quiz kid het studiogebouw in loopt, waarna de camera een andere gang neemt via andere personages en hem daar boven weer aantreft. erg mooi gedaan.
bij de muziek is een mooi voorbeeld de koffiedrinkscene, waarin een klassiek nummer perfect inspeelt op de timing van de stille momenten in het gesprek. aan de montage is niks te klagen.
dit is een film waar je echt voor moet gaan zitten en je aandacht er bij houd, voor je het weet wil je niet meer bij de tv weg en hoop je er nog langer te zitten dan 3 uur.
9/10
Ik vond het maar een irritante film à lá "Dogville" of "Being John Malkovich" of menig David Lynch film, totaal ongrijpbaar en snobistisch.
Alle respect voor diegene die het wel kunnen waarderen, en zeker voor de acteurs, maar mijn nekharen gaan omhoog vergelijkbaar met wanneer ik die provocerende VPRO radio probeer te leren waarderen.
Lichtpuntje in deze film vind ik het liedje "Wise Up" van Aimee Mann, maar dan moet je wel de emo-drama er niet bij zien of horen.
Toch ga ik hem weer proberen te kijken vanavond, om te zien of ik misschien de clue heb gemist, als in een mop, maar volgens mij is het toch gewoon een slechte grap.
Meesterlijke film! De uitspraken, verhaallijn enzo allemaal top! Ik heb voor zover ik weet nooit zoiets gehad dat ik plotseling rechtop ging zitten van de spanning. Ik lag dus lekker languit op de bank, maar toen toen die kikkers begonnen te vallen en die Quizkid naar beneden viel (op z'n tanden) precies op dat moment zei ik echt van: ''Woow f*ck!"
Alles legde opeens een verband met elkaar en dat vond ik nou zo mooi.
Maar ik heb de film opgenomen (en gister pas teruggekeken) en hij blijkt langer dan 3 uur te duren
en op mijn band kun je maar 3 uur opnemen... :| :'( Dus ik heb de laatste paar minuutjes gemist...Ik baal als een stekker. Haha. Het wordt tijd voor de DVDRecorder!
De film was later begonnen, doordat er storing was tijdens een van de fragmenten tijdens de interview van Katja Schuurman. Maar goed.. De film vond ik vaag. Maar ik hou van vage films dus dat scheelt:P Ik probeerde verbanden te leggen tussen de personages. Terwijl ik dat eigenlijk niet moest doen. Ik heb het ingewikkeld voor mezelf gemaakt. Ik ga nog een keer kijken, maar dan wat relaxter, dus minder nadenkend.
Ik twijfel of ik Magnolia voor een tweede keer ga kijken.
Aan de ene kant wil ik dat wel om de ingewikkeldheden die ik eraan ondervond wat verder te ontrafelen; ik kon er de eerste keer echt geen touw aan vast knopen.
Aan de andere kant zou ik willen passen, want ik heb "Aimee Mann"s "Wise Up" al op schijf en de film heeft naar mijn smaak een hoge irritatiegehalte vanwege de over de top gebrachte stress/intensiteit van de film & statusclaim van de makers.
Ik kijk het een uurtje aan, dan kan ik altijd nog altijd overschakelen naar de roos film met Connery en Slater; die heb ik nog niet gezien.
Ik vond het een pakkende film, totdat het kikkers ging regenen. Toen haakte ik finaal af. Veel te gekunsteld. Als dat er nou niet in was verwerkt, dan had ik nog wel de tijd genomen om het eens goed te verwerken en samen met anderen de boodschap te ontrafelen. Hou ook niet echt van zingen in een film (daar zijn musicals voor, die ik altijd vermijd), maar dat was blijkbaar nodig volgens de regisseur, dus OK.) Die kikkers hebben me het geheel uit laten spugen.)
Mijn favoriet. Gelijk vanaf het begin wordt je meegezogen in de belevenissen (gedurende één dag) van een handvol personages die onderwijl achtervolgd worden door het verleden. Ondanks dat de film drie uur duurt blijft het tempo onverminderd hoog en zit er nauwelijks een zwak moment tussen. Een veelgehoorde kritiek betreft het eind, dat voor sommigen te surrealistisch is. Voor mij geeft het juist stof tot nadenken, in tegenstelling tot een panklaar eind. Enigste scène die even doorbijten is, is de zangscene op ¾ van de film. Voor de rest is Magnolia een lange zinderende ervaring.
Door de vele personages en de gelaagdheid is het ook een film bij uitstek die zich leent voor meerdere kijkbeurten. Let bijvoorbeeld ook eens op de vele subtiele en minder subtiele verwijzingen naar de getallen 8 en 2 (en zoals al eerder opgemerkt zijn het niet toevallig juist die twee getallen ).
9/10
Olrik
Magnolia begint met het beschrijven van drie gebeurtenissen uit het verleden, die gekenmerkt kunnen worden door puur toeval. Een van de gebeurtenissen gaat over een jongetje die van een flat springt om zelfmoord te plegen. Halverwege de val wordt hij echter in zijn buik geschoten door zijn moeder die toevallig een schot lost omdat zij ruzie heeft met haar man.'Dit gebeurt soms zomaar', zegt een wonderkind in de film. Want rare dingen gebeuren, maar naar de betekenis blijft het raden.
De film toont het leven van een tiental eenzame bewoners van de Fernando Valley in Los Angeles, op zoek naar verlossing. Zo is het voormalige kindgenie Donnie ( William H. Macy ) hopeloos verliefd op een barman, die hij niet durft aan te spreken. De presentator van een TV-quiz ( Philip Baker Hall ) zoekt zijn vergeten dochter op om haar te zeggen dat hij niet lang meer te leven heeft. Zij wilt echter niks meer te maken hebben met haar vader en stuurt hem haar huis uit. En de verzorger van een stervende miljonair probeert contact te leggen met diens vergeten zoon Frank, maar raakt niet voorbij de telefoonlijn van Franks bedrijf.
In Magnolia is de dood een zeer belangrijk onderwerp. Dit wordt gesymboliseerd door Earl ( Jason Robards ), die op zijn sterfbed ligt en de balans van zijn leven opmaakt. De dood zet alles op scherp. Binnenin Earl woedt diepe spijt. Earl is ondertussen hertrouwd. Zijn nieuwe vrouw Linda ( Julianne Moore ) trouwde enkel met hem voor zijn fortuin. Maar nu Earl stervende is, beseft ze pas dat ze echt van hem houdt. Ze wil de erfenis weigeren, uit schuldgevoel voor die talloze malen dat ze hem bedroog. Net op het ogenblik dat Linda zich echt openstelt voor Earl, verneemt ze dat hij contact wil hebben met de zoon van zijn vroegere vrouw.
Wat alle personages verbindt, is hun onmacht om een diepgaande relatie aan te knopen. Hun onmacht om tot een liefdevolle relatie te komen, komt krachtig en mooi samen in de verhaallijn rond Frank ( Tom Cruise ). Hij runt het bedrijf Seduce - dat bijeenkomsten organiseert over hoe je vrouwen moet versieren. Elke relatie is in zijn ogen niet meer dan een machtsspel.
Een journaliste confronteert Frank met de waarheid over zijn verleden. Franks vader heeft hem en zijn moeder in de steek gelaten toen zij stervende was. Frank heeft haar hierdoor als 14-jarige die laatste jaren alleen moeten verzorgen. De journaliste stelt Frank een eenvoudige vraag: why did you lie, Frank?
Frank antwoordt dat de eerste les uit zijn handboek is: laat het verleden achter je. Dat is makkelijker gezegd dan gedaan. Nee, dat is onmogelijk. We may be through with the past, but the past ain't through with us. Frank liegt over zijn verleden, omdat hij er nog geen vrede mee heeft genomen. Zijn bedrijf Seduce is het ideale voorbeeld van de wijze waarop hij menselijke relaties als kind ervaren heeft. Daarom liegt hij. Daarom heeft Frank zijn vader nooit kunnen vergeven voor zijn daden.
Het scenario van Magnolia is zo ingenieus, dat het weinig moeite kost om het verhaal te kunnen volgen. Dit is zeer moeilijk om te doen met zoveel verschillende personages in één film, maar Paul Thomas Anderson kan het met gemak. Het is niet alleen het scenario met alle wendingen dat de aandacht trekt: maar ook het einde is fantastisch. Ik moet er goed over nadenken, maar het zou best weleens mijn favoriete filmeinde aller tijden kunnen zijn. Eigenlijk mag ik er niks over vertellen aan iemand die Magnolia nog niet gezien heeft. Het enige wat ik erover zal zeggen is dat je zelfs als je het met je eigen ogen ziet nauwelijks geloven kunt.
De wijze waarop alle verhalen met elkaar verbonden zijn, lijkt onwerkelijk. Toch is het allemaal echt gebeurt. En heeft dit alles een reden of niet? Dat doet er eigenlijk niet toe. Als er nou eenmaal iets is gebeurt in Magnolia, is het onuitwisbaar. Voormalig kindgenie Donnie breekt in bij zijn voormalige werkgever. Maar bij het wegrijden, krijgt hij al snel berouw. Hij gaat terug naar de winkel en wil alles terug op zijn plaats zetten. Maar wanneer hij de deur wil openen, breekt zijn sleutel in het slot af. Donnie weet dat de diefstal nu niet meer uit valt te wissen. Is er toch nog een uitweg? De eenzame politie agent Jim ( John C. Reilly ) betrapt Donnie terwijl hij opnieuw probeert binnen te komen. Jim is echter zo geraakt door Donnies verhaal over zijn inkeer dat hij hem laat gaan. Je zou denken dat het dus toch goed afloopt voor Donny, maar als je kijkt naar het grotere geheel zie je in dat dit niet zo is.
Anderson zet in het eerste uur van Magnolia de volumeknop op de hoogste stand. Er is na de proloog bijna geen seconde zonder muziek. Des te harder komt de stilte aan als de muziek opeens wegvalt. De muziek in Magnolia is geweldig, zowel de prachtige score van Jon Brion als de liedjes van Aimee Mann.
Tom Cruise speelt naar mijn mening de beste rol uit zijn carrière, als een goeroe die via de media zijn filosofie verkoopt aan goedgelovige mannen voor tips om vrouwen te versieren. Cruise is naar mijn mening een van de meest ondergewaardeerde acteurs van Hollywood. In de jaren 80 bewees hij al met Born on the Fourth of July een fantastische acteur te zijn en sindsdien heeft hij mij keer op keer weten te verbazen met de meest complexe personages. Van Dr. William Harford in Eyes Wide Shut tot Vincent in Collateral, hij is en blijft een fenomenale acteur.
Magnolia eindigt met hoop: geen verzoening, maar troost, door je allerergste daden onder ogen te zien. Na een wonderlijke regenbui boven Los Angeles, gaat het leven gewoon weer door en heeft iedereen diep van binnen iets geleerd. Als je het mij vraagt is dat een prachtige boodschap. Ja, het is op bepaalde momenten nogal vreemd en het einde kan verwarrend zijn voor sommige mensen, maar dit is dan ook niet je typische film waarin je alles kunt voorspellen. Dit is Magnolia, een van de beste films ooit gemaakt.
10 / 10
Olrik
Magnolia is voor mij een film die nadat ik hem voor de eerste keer had gezien in m'n hoofd bleef rondspoken en daar eigenlijk nog steeds rondspookt.
Voor vele is Magnolia waarscheinlijk een veelste lange film, maar ik kan iedereen garanderen dat het zeker de moeite zal zijn, want wat is Magnolia toch een geweldig goede film!
Het verhaal is perfect uitgewerkt en weet een erg goede combinatie te scheppen tussen de hoeveelheid drama en komedie en iedereen speelt uiterst geloofwaardig en onvergetelijk.
Tom Cruise en Philip Seymour Hoffman waren de twee acteurs die het meeste indruk op me maakte in de film en in Magnolia hebben ze zeker een van hun beste rollen ooit weten neer te zetten.
Je leeft erg mee met de personages in de film en hun emoties zijn erg duidelijk voelbaar wat erg goed wordt gecombineerd met de prachtige muziek van Aimee Mann.
De film oogt in het geheel erg mooi en ik heb in de drie uur geen moment gehad dat er iets ongeloofwaardig of mislukt uitzag.
Een prachtige film met een onvergetelijk einde.
9,0 / 10
baas
naar eigen zeggen vind ik dit misschien wel de beste film ooit
heb al zon 6 keer in nog geen halfjaar genoten van deze 3 uurtjes,
al kan ik nog steeds niet uitleggen wat nou precies de kracht van magnolia is. de bedoeling van de film blijft me een raadsel, vooral na het gebeuren op het einde, wat het misschien juist zo interessant maakt en hem vaker wil zien.
maar de manier waarop alles in beeld word gebracht is prachtig; de personages, de emoties, het filmwerk, bijpassende muziek en zelfs de humor op zn tijd. let bijvoorbeeld maar eens op hoe lang de shots soms zijn bij tom cruise. maar vooral het shot dat de kleine quiz kid het studiogebouw in loopt, waarna de camera een andere gang neemt via andere personages en hem daar boven weer aantreft. erg mooi gedaan.
bij de muziek is een mooi voorbeeld de koffiedrinkscene, waarin een klassiek nummer perfect inspeelt op de timing van de stille momenten in het gesprek. aan de montage is niks te klagen.
dit is een film waar je echt voor moet gaan zitten en je aandacht er bij houd, voor je het weet wil je niet meer bij de tv weg en hoop je er nog langer te zitten dan 3 uur.
9/10
Birdarcade
Ik vond het maar een irritante film à lá "Dogville" of "Being John Malkovich" of menig David Lynch film, totaal ongrijpbaar en snobistisch.
Alle respect voor diegene die het wel kunnen waarderen, en zeker voor de acteurs, maar mijn nekharen gaan omhoog vergelijkbaar met wanneer ik die provocerende VPRO radio probeer te leren waarderen.
Lichtpuntje in deze film vind ik het liedje "Wise Up" van Aimee Mann, maar dan moet je wel de emo-drama er niet bij zien of horen.
Toch ga ik hem weer proberen te kijken vanavond, om te zien of ik misschien de clue heb gemist, als in een mop, maar volgens mij is het toch gewoon een slechte grap.
Maar ik durf hem geen cijfer te geven.
Michaell
Meesterlijke film! De uitspraken, verhaallijn enzo allemaal top! Ik heb voor zover ik weet nooit zoiets gehad dat ik plotseling rechtop ging zitten van de spanning. Ik lag dus lekker languit op de bank, maar toen toen die kikkers begonnen te vallen en die Quizkid naar beneden viel (op z'n tanden) precies op dat moment zei ik echt van: ''Woow f*ck!"
Alles legde opeens een verband met elkaar en dat vond ik nou zo mooi.
Maar ik heb de film opgenomen (en gister pas teruggekeken) en hij blijkt langer dan 3 uur te duren
en op mijn band kun je maar 3 uur opnemen... :| :'( Dus ik heb de laatste paar minuutjes gemist...Ik baal als een stekker. Haha. Het wordt tijd voor de DVDRecorder!
casual_woman
De film was later begonnen, doordat er storing was tijdens een van de fragmenten tijdens de interview van Katja Schuurman. Maar goed.. De film vond ik vaag. Maar ik hou van vage films dus dat scheelt:P Ik probeerde verbanden te leggen tussen de personages. Terwijl ik dat eigenlijk niet moest doen. Ik heb het ingewikkeld voor mezelf gemaakt. Ik ga nog een keer kijken, maar dan wat relaxter, dus minder nadenkend.
Birdarcade
Ik twijfel of ik Magnolia voor een tweede keer ga kijken.
Aan de ene kant wil ik dat wel om de ingewikkeldheden die ik eraan ondervond wat verder te ontrafelen; ik kon er de eerste keer echt geen touw aan vast knopen.
Aan de andere kant zou ik willen passen, want ik heb "Aimee Mann"s "Wise Up" al op schijf en de film heeft naar mijn smaak een hoge irritatiegehalte vanwege de over de top gebrachte stress/intensiteit van de film & statusclaim van de makers.
Ik kijk het een uurtje aan, dan kan ik altijd nog altijd overschakelen naar de roos film met Connery en Slater; die heb ik nog niet gezien.
Celeste
Ik vond het een pakkende film, totdat het kikkers ging regenen. Toen haakte ik finaal af. Veel te gekunsteld. Als dat er nou niet in was verwerkt, dan had ik nog wel de tijd genomen om het eens goed te verwerken en samen met anderen de boodschap te ontrafelen. Hou ook niet echt van zingen in een film (daar zijn musicals voor, die ik altijd vermijd), maar dat was blijkbaar nodig volgens de regisseur, dus OK.) Die kikkers hebben me het geheel uit laten spugen.)
Met kikkers: 4. Zonder kikkers: 8.5.
AngelEyes
Mijn favoriet. Gelijk vanaf het begin wordt je meegezogen in de belevenissen (gedurende één dag) van een handvol personages die onderwijl achtervolgd worden door het verleden. Ondanks dat de film drie uur duurt blijft het tempo onverminderd hoog en zit er nauwelijks een zwak moment tussen. Een veelgehoorde kritiek betreft het eind, dat voor sommigen te surrealistisch is. Voor mij geeft het juist stof tot nadenken, in tegenstelling tot een panklaar eind. Enigste scène die even doorbijten is, is de zangscene op ¾ van de film. Voor de rest is Magnolia een lange zinderende ervaring.
Door de vele personages en de gelaagdheid is het ook een film bij uitstek die zich leent voor meerdere kijkbeurten. Let bijvoorbeeld ook eens op de vele subtiele en minder subtiele verwijzingen naar de getallen 8 en 2 (en zoals al eerder opgemerkt zijn het niet toevallig juist die twee getallen ).
9/10