Als tegenwoordig iemand van onderaf gefilmd wordt, is dat omdat er iemand anders op de grond ligt of omdat de persoon in kwestie dreigend of eng moet overkomen. In de jaren ’40 was het heel gewoon om een lachende melkboer of een pindakaas etend jongetje zo te filmen, om een soort gezellige volksheroïek uit te stralen. Ook in Pleasantville wordt dit camerastandpunt regelmatig gebruikt. De vormgevers hebben heel goed naar materiaal uit die periode gekeken en het hele stadje ziet er geweldig uit.
Alles wat je over deze film verklapt is eigenlijk te veel, het is het leukste om hem geheel onvoorbereid te zien. Het is een vermakelijke, vriendelijke film met een geweldige vondst die goed wordt uitgebuit.
De film zit vol met leuke bijrollen, maar vooral Joan Allen als ontdooiende modelmoeder en Marley Shelton als irritant zusje zijn lekker op dreef. Jammer is, dat de raamvertelling aan het begin van de film lijkt te zijn gemaakt toen het geld al op was, die ziet er niet goed uit in vergelijking met het hoofddeel. De score bevat retegoede jaren 50 muziek (o.a. Etta James!), helaas te pas en te onpas afgewisseld met overdreven weke en zoetige Disney-violen in de stijl van nu.
Er zit ook een moralistisch kantje aan de film, die op een vrolijke manier afscheid lijkt te willen nemen van het McCarthy-tijdperk. Voor ons Europeanen is het een open deur van jewelste, dat verandering niet tegen te houden is. Maar in de USA, waar men gerust een president kiest die muren langs de grenzen wil bouwen en een handelsoorlog met Europa wil beginnen, ligt dat vrees ik een beetje anders. Tussen neus en lippen door wordt nog een lans voor beeldende kunst en literatuur gebroken, maar deze ernstige onderwerpen storen helemaal niet: Pleasantville is een film waar je met een glimlach aan terugdenkt.
Aardige film over het losbreken uit het strakke keurslijf, haren losgooien, durven rennen in de regen om de grauwe (lees: zwart/wit) sleur van het leven, van het (keurs)lijf te spoelen. Kleur te bekennen en durven bewegen als Elvis Presley (dont film below the waistline !) Wiens schokkende heupen volgens de gevestigde, moraliserende brave orde in toom moesten worden gehouden om toch vooral geen seksuele suggestie bij (m.n.) tieners te wekken. Een tegendraads twistend been wat zich stevig met de hak in het zand neerplant voor de ogen van verduisterende witte boorden in driedelig grijs.
Hoewel het schoppen tegen Heilige Huisjes uit de jaren vijftig, in deze film nog zeer onschuldig, betamelijk en zelfs mierzoet oogt, zet het wel degelijk een boodschap neer: Mensch, durf te leven !
Tobey Maguire en Reese Witherspoon doen het aardig als rebellerende tieners waarin Reese het voortouw neemt. Joan Allen zet als perfecte, stereotype huisvrouw een prachtig, voorzichtig ontluikend karakter neer.
Ik wordt een beetje onpasselijk van die mensen die overal gelijk zo agressief op in gaan, alsof ze persoonlijk beledigd worden.. Als je ff leest voordat je reageert zie je dat Anomalie de film juist goed vindt. Spreekt zichzelf trouwens wel een beetje tegen met "een unieke film, samen met Truman enz" :E
Over deze film, leuk concept, redelijk geacteerd (behalve Maguire die er weer eens doorheen lijkt te slaapwandelen) en mooie plaatjes van de camera mensen. Een klein beetje traag af en toe en er worden wat open deuren ingetrapt maar zeker de moeite waard.
Ooh, Spiderman ! Daar ken ik die kop van die Tobey Maguire van.
Prachtige film ! Gezien het cijfer hier m.i. zwaar onderschat. Een schattige film die kleur brengt in het oude routineuze leven !
Routines zijn niet snel afgeleerd dus dat gaat niet zonder strubbelingen.
Wat mij betreft heeft deze film, als soort van modern sprookje zijnde, prachtige diepere betekenissen als loflied op de vrije (menings)uiting, openheid, rechtvaardigheid, anti-discriminatie, anti-verdrukking enz.
Ik vond Tobey Maguire uitstekend en zelfs de door mij normaal niet bizonder geadoreerde Reese Witherspoon vond ik niet onaardig (maar ook niet meer dan dat..).
Kortom: wat mij betreft een echte aanrader ! (8,5/10)
[rating 4] +
Mr. Hulot
Alles wat je over deze film verklapt is eigenlijk te veel, het is het leukste om hem geheel onvoorbereid te zien. Het is een vermakelijke, vriendelijke film met een geweldige vondst die goed wordt uitgebuit.
De film zit vol met leuke bijrollen, maar vooral Joan Allen als ontdooiende modelmoeder en Marley Shelton als irritant zusje zijn lekker op dreef. Jammer is, dat de raamvertelling aan het begin van de film lijkt te zijn gemaakt toen het geld al op was, die ziet er niet goed uit in vergelijking met het hoofddeel. De score bevat retegoede jaren 50 muziek (o.a. Etta James!), helaas te pas en te onpas afgewisseld met overdreven weke en zoetige Disney-violen in de stijl van nu.
Er zit ook een moralistisch kantje aan de film, die op een vrolijke manier afscheid lijkt te willen nemen van het McCarthy-tijdperk. Voor ons Europeanen is het een open deur van jewelste, dat verandering niet tegen te houden is. Maar in de USA, waar men gerust een president kiest die muren langs de grenzen wil bouwen en een handelsoorlog met Europa wil beginnen, ligt dat vrees ik een beetje anders. Tussen neus en lippen door wordt nog een lans voor beeldende kunst en literatuur gebroken, maar deze ernstige onderwerpen storen helemaal niet: Pleasantville is een film waar je met een glimlach aan terugdenkt.
Touchwood
Hoewel het schoppen tegen Heilige Huisjes uit de jaren vijftig, in deze film nog zeer onschuldig, betamelijk en zelfs mierzoet oogt, zet het wel degelijk een boodschap neer: Mensch, durf te leven !
Tobey Maguire en Reese Witherspoon doen het aardig als rebellerende tieners waarin Reese het voortouw neemt. Joan Allen zet als perfecte, stereotype huisvrouw een prachtig, voorzichtig ontluikend karakter neer.
MegaMarsvin
Ik wordt een beetje onpasselijk van die mensen die overal gelijk zo agressief op in gaan, alsof ze persoonlijk beledigd worden.. Als je ff leest voordat je reageert zie je dat Anomalie de film juist goed vindt. Spreekt zichzelf trouwens wel een beetje tegen met "een unieke film, samen met Truman enz" :E
Over deze film, leuk concept, redelijk geacteerd (behalve Maguire die er weer eens doorheen lijkt te slaapwandelen) en mooie plaatjes van de camera mensen. Een klein beetje traag af en toe en er worden wat open deuren ingetrapt maar zeker de moeite waard.
Dr. Strangelove
Ooh, Spiderman ! Daar ken ik die kop van die Tobey Maguire van.
Prachtige film ! Gezien het cijfer hier m.i. zwaar onderschat. Een schattige film die kleur brengt in het oude routineuze leven !
Routines zijn niet snel afgeleerd dus dat gaat niet zonder strubbelingen.
Wat mij betreft heeft deze film, als soort van modern sprookje zijnde, prachtige diepere betekenissen als loflied op de vrije (menings)uiting, openheid, rechtvaardigheid, anti-discriminatie, anti-verdrukking enz.
Ik vond Tobey Maguire uitstekend en zelfs de door mij normaal niet bizonder geadoreerde Reese Witherspoon vond ik niet onaardig (maar ook niet meer dan dat..).
Kortom: wat mij betreft een echte aanrader ! (8,5/10)
[rating 4] +