To Gillian on Her 37th Birthday

To Gillian on Her 37th Birthday (1996)

You're invited to Gillian's 37th birthday. There will be music in the air...castles in the sand...and someone totally unexpected at the party.

Reviews (1)

Palumara

Avatar

Ik zoek naar woorden om te beschrijven wat To Gillian on Her 37th Birthday voor mij was, vanaf het begin dat de film startte tot aan het moment dat de film eindigde. Voor mij was het niet echt een film, het kwam daarvoor echt veel te dichtbij. Voor mij was Claire Danes niet bezig met een rol neerzetten, het was gewoon een bladzijde uit mijn eigen leven, die ik deels weer herbeleefde. Ik vind Claire Danes echt een geweldige actrice, die zeker op haar plaats is hier. Peter Gallagher is niet een rasacteur zoals Anthony Hopkins of Peter Sellers, om maar even 2 grote acteurs te noemen. Oke, vergeleken met die 2 valt iedereen in het niet, geef ik toe. Maar ik vind Peter Gallagher een beetje middelmatig. Toch vond ik David op zich een goede rol. Ik moet dit echt even laten bezinken, want het greep me echt iets teveel aan. Het drama dat zich voltrekt wanneer iemand die je zo na staat sterft, is ongelooflijk zwaar, en ik vind het echt geweldig goed neergezet. Misschien is het einde een beetje te gemaakt, maar even na het zien ervan vond ik het niet erg, nu ik erover nadenk vind ik het einde dus wel een beetje te snel afgeraffeld. Ik heb best veel films gezien waarin de dood als thema word gebruikt, zoals Le Sous Le Sable bijvoorbeeld, maar op zich pakte geen van de films die ik over de dood zag me zo erg als deze. Ik begrijp heel goed dat David Gillian levend wil houden, omdat hij nog niet bereid is te accepteren dat ze dood is. Niet dat dat bij mijzelf, mijn broer of mijn vader zo is, als het goed is maar ik kan het me wel goed voorstellen. Zeer aangrijpend allemaal. Ook de situatie met de schoonzus deed me wel wat.