1973, toen ging men enthousiast met de billen bloot, dat was toen zo ongeveer verplicht in een film voor volwassenen. Maar laat dat alsjeblieft niet afleiden van de rest van de film. Het drama van het verlies van hun dochtertje, het schuldgevoel, de zelfvernietigingsdrang en de blinde helderziende (ja, echt) die nog de aanwezigheid van hun dochtertje ervaart geven je een ongemakkelijk gevoel dat tegen het einde van de film in een ontlading komt die je niet verwacht.Als je zo de emoties van de toeschouwer kun manipuleren heb je een uitstekende film gemaakt!
[rating 4.5] maar als je een actiefilm wilt zien moet je een andere film gaan kijken. Ik ga 'm eindelijk opnemen! (BBC 0:30)
In en in sfeervolle film, zwanger van de symboliek en suggestief gemonteerde beelden, die de vergane glorie van Venetië ten volle benut om het gevoel van naderend onheil te versterken. Geen horror zoals we die nu gewend zijn: weinig schrikmomenten, maar een knellend besef dat er iets verschrikkelijks loert onder de oppervlakte. Met de schrik op het eind komt ook de verlossing van dat gevoel.
Let op het gebruik van de kleur rood: die is bewust uit de meeste shots gehouden en komt (vrijwel) nooit toevallig voor, maar slechts op zorgvuldig gekozen, symbolische momenten en plaatsen.
[rating 4]
JafJoe
1973, toen ging men enthousiast met de billen bloot, dat was toen zo ongeveer verplicht in een film voor volwassenen. Maar laat dat alsjeblieft niet afleiden van de rest van de film. Het drama van het verlies van hun dochtertje, het schuldgevoel, de zelfvernietigingsdrang en de blinde helderziende (ja, echt) die nog de aanwezigheid van hun dochtertje ervaart geven je een ongemakkelijk gevoel dat tegen het einde van de film in een ontlading komt die je niet verwacht.Als je zo de emoties van de toeschouwer kun manipuleren heb je een uitstekende film gemaakt!
[rating 4.5] maar als je een actiefilm wilt zien moet je een andere film gaan kijken. Ik ga 'm eindelijk opnemen! (BBC 0:30)
Kenji
In en in sfeervolle film, zwanger van de symboliek en suggestief gemonteerde beelden, die de vergane glorie van Venetië ten volle benut om het gevoel van naderend onheil te versterken. Geen horror zoals we die nu gewend zijn: weinig schrikmomenten, maar een knellend besef dat er iets verschrikkelijks loert onder de oppervlakte. Met de schrik op het eind komt ook de verlossing van dat gevoel.
Let op het gebruik van de kleur rood: die is bewust uit de meeste shots gehouden en komt (vrijwel) nooit toevallig voor, maar slechts op zorgvuldig gekozen, symbolische momenten en plaatsen.
[rating 4]