OPGELET DEZE RECENSIE BEVAT MILDE SPOILERS! ALS JE WEINIG WILT WETEN OVER DE FILM OF JE WILT HEM BLANCO KIJKEN. KIJK EERST DE FILM DAN.
Us is de tweede film van regisseur Jordan Peele die een veelbelovende regiedebuut had met Get Out.
Zoals zijn vorige film heeft deze een heel intresant verhaalvertelling en een diepe betekenis, maar komt deze keer niet uit de verf. Ook waar hij niet slaagt als horror regisseur is spanning. Hoewel bij Get Out ik dit wel kon missen en zag dat dit niet nodig was wegens de weinige aspecten van een echt puur horrorfilm was dit bij Us wel nodig.
De opening scene begint in een kermis aan de strand dat zich afspeelt in de jaren 80. De moment dat moeder naar de toiletten gaat en vraagt aan haar dat hij moet opletten op hun dochter, wat uiteindelijk niet gebeurd. De moment dat zij weg gaat van haar begint er spanning op de bouwen van zo'n ongeveer 2 minuten. Daar bleef het ook bij voor heel de film.
In het heden snap ik niet de keuzes die er werden gemaakt van de antagonisten. De dubbelgangers van het gezin. Dit komt voort in heel de film. De film bevat op het einde een twist, iets waar ik van hou, maar het geeft u meer vraagtekens dan een duidelijk antwoord.
Oftewel heb ik bebaalde elementen van het verhaal gemist in de film en moet ik hem een tweede keer gaan bekijken.
Wat ik nu van de film vond is geen entertainment wegens dat er geen spanning heeft in deze horror film. Ook de keuzes die er werden gemaakt in het verhaal begon er meer vraagtekens te komen en de twist was de kers op de taart dat ik de helft van het verhaal niet meer begreep. Niet dat de twist niet klopte maar gewoon de keuze van het personage.
Een 6 wegens nog de uitstekende acteerwerk van Lupita Nyong'o, de muziek en de prima camerawerk .
Na het bizarre Get Out keek ik reikhalzend uit naar Peele's tweede prent. Zou deze net zo origineel en verrassend zijn? Het antwoord: driewerf ja. Us heeft al mijn verwachtingen overtroffen en een diepe indruk op me achtergelaten. Wat een geweldige film.
Het veelbetekenende theekopje met roerende lepel alvorens de film start roept meteen een vertrouwd gevoel op. Dit beeld is meer dan een bewegend logo; het is de maatstaf voor Peele's enigmatische detaillering. Us is doorspekt met subtiele verwijzingen en hommages naar andere cinematografische bronwerken. In bijna elke scène zit een dubbele betekenis wat de kijkersbeleving een extra dimensie geeft.
Met de dissociatieve openingsscène, versterkt door Micheal Abels' Anthem, wordt de schizofrene toon gemarkeerd. Dit is geen gemakkelijk, snel in elkaar geflanst standaardproduct; dit is meer. Us is duister, bizar, tragisch en paradoxaal. Alleen de stem van Red al: huiveringwekkend geniaal. Peele stoft het versleten doppelgängers concept af met een briljante - nooit eerder vertoonde - uitvoering.
Er is aandacht voor elk detail en de oplettende kijker ziet, naast de duidelijke hints, de verborgen symboliek die haar wortels in een diversiteit van popcultuur, cinematografie, psychologie en dystopie vastbijt. Tot slot moet het gezegd worden dat voice assistent Ophelia voor een hilarisch stukje zwarte humor zorgt.
Us overstijgt een niveau, prikkelt het denkvermogen en hongert naar meer. Genoten!
Us is een nieuwe horror thriller geregisseerd, geschreven en deels geproduceerd door Jordan Peele, de regisseur van Get Out.
In de film besluit de Wilson familie op vakantie te gaan naar Santa Cruz in Californië in het oude familiehuis van moeder Adelaide (Lupita Nyong´o), om zo even aan hun drukke leven te kunnen ontsnappen. Hier plannen ze om samen met vrienden die hier wonen wat tijd door te brengen en gezamenlijk te relaxen.
Wanneer ze een dag op het strand doorbrengen, dwaalt jongste zoon Jason (Evan Alex) af en raakt zo bijna vermist. Door deze gebeurtenis krijgt moeder Adelaide last van haar moederinstinct en wordt ze erg beschermend tegenover haar familie, want vroeger heeft ze zelf ook vervelende gebeurtenissen mee gemaakt in hetzelfde gebied.
De familie gaat terug zo naar het oude familiehuis, om hier de nacht door te brengen. Hier zien ze dezelfde avond ook vier mysterieuze figuren, die rond het huis rondhangen en uiteindelijk weten in te breken. Als de familie duidelijk ziet wie het huis zijn binnengedrongen, ziet de familie dat ze te maken hebben met dubbelgangers. Deze dubbelgangers lijken de familie te willen vermoorden, om dan hun levens over te nemen. De Wilson familie moet nu de strijd met hun dubbelgangers aangaan om hun eigen levens te behouden.
Met deze film heeft Jordan Peele weer een interessante film gemaakt, waarmee hij net als zijn laatste film Get Out ook een bericht over het leven en de wereld mee probeert te vertellen. Met Get Out probeerde hij de problemen van racisme op een speelse manier naar voren te brengen. Bij deze film vertelt Jordan Peele ook een goed bericht, maar helaas heeft hij ervoor gekozen het bericht van deze film op een onnodig moeilijke manier te vertellen. Door deze vertelwijze kan de films soms eerder als langdradige overkomen dan interessant. Als horror film is het ook meer spannend dan echt eng.
Als je als kijker goed blijft opletten tijdens het kijken van de film kun je wat verborgen aankondigen terug vinden in de film, die helpen met het begrijpen van het bericht van de film en wat de uiteindelijke plottwist is. Ondanks deze verborgen aankondigingen krijg je pas aan het eind van de film de gehele uitleg over hoe bepaalde dingen en gebeurtenissen konden gebeuren in de film. De uitleg aan het eind van de film geeft helaas geen antwoord op alle vragen die je als kijker kunt, hebben tijdens het kijken van de film. Als Jordan Peele wat meer aandacht had besteden aan het einde van zijn filmscript had hij deze onbeantwoorde vragen misschien toch kunnen beantwoorden, zodat de kijkers niet met onbeantwoorde vragen blijven zitten.
Het acteerwerk wordt wel goed gedaan in de film. Jordan Peele heeft de cast ook tien horror films laten kijken om in een goede stemming te komen voor het filmen van deze film. De meeste van de cast spelen ook een dubbel rol, want naast hun originele personages spelen ze ook de rollen van hun dubbelgangers. Zo moeten ze dezelfde rollen toch op twee verschillende manieren spelen in de film. De acteurs die de familie in de film spelen, komen realistisch over als een familie door de manier hoe ze met elkaar omgaan. Lupita Nyong´o zet het beste acteerwerk als de hoofdrolspeler van de film. De jonge acteurs die de kinderen in de film spelen zetten hun rollen ook goed neer. Deze film is voor hun ook pas hun eerste echte filmrol die ze spelen.
Mav Damian
Us is de tweede film van regisseur Jordan Peele die een veelbelovende regiedebuut had met Get Out.
Zoals zijn vorige film heeft deze een heel intresant verhaalvertelling en een diepe betekenis, maar komt deze keer niet uit de verf. Ook waar hij niet slaagt als horror regisseur is spanning. Hoewel bij Get Out ik dit wel kon missen en zag dat dit niet nodig was wegens de weinige aspecten van een echt puur horrorfilm was dit bij Us wel nodig.
De opening scene begint in een kermis aan de strand dat zich afspeelt in de jaren 80. De moment dat moeder naar de toiletten gaat en vraagt aan haar dat hij moet opletten op hun dochter, wat uiteindelijk niet gebeurd. De moment dat zij weg gaat van haar begint er spanning op de bouwen van zo'n ongeveer 2 minuten. Daar bleef het ook bij voor heel de film.
In het heden snap ik niet de keuzes die er werden gemaakt van de antagonisten. De dubbelgangers van het gezin. Dit komt voort in heel de film. De film bevat op het einde een twist, iets waar ik van hou, maar het geeft u meer vraagtekens dan een duidelijk antwoord.
Oftewel heb ik bebaalde elementen van het verhaal gemist in de film en moet ik hem een tweede keer gaan bekijken.
Wat ik nu van de film vond is geen entertainment wegens dat er geen spanning heeft in deze horror film. Ook de keuzes die er werden gemaakt in het verhaal begon er meer vraagtekens te komen en de twist was de kers op de taart dat ik de helft van het verhaal niet meer begreep. Niet dat de twist niet klopte maar gewoon de keuze van het personage.
Een 6 wegens nog de uitstekende acteerwerk van Lupita Nyong'o, de muziek en de prima camerawerk .
hQuinn
Het veelbetekenende theekopje met roerende lepel alvorens de film start roept meteen een vertrouwd gevoel op. Dit beeld is meer dan een bewegend logo; het is de maatstaf voor Peele's enigmatische detaillering. Us is doorspekt met subtiele verwijzingen en hommages naar andere cinematografische bronwerken. In bijna elke scène zit een dubbele betekenis wat de kijkersbeleving een extra dimensie geeft.
Met de dissociatieve openingsscène, versterkt door Micheal Abels' Anthem, wordt de schizofrene toon gemarkeerd. Dit is geen gemakkelijk, snel in elkaar geflanst standaardproduct; dit is meer. Us is duister, bizar, tragisch en paradoxaal. Alleen de stem van Red al: huiveringwekkend geniaal. Peele stoft het versleten doppelgängers concept af met een briljante - nooit eerder vertoonde - uitvoering.
Er is aandacht voor elk detail en de oplettende kijker ziet, naast de duidelijke hints, de verborgen symboliek die haar wortels in een diversiteit van popcultuur, cinematografie, psychologie en dystopie vastbijt. Tot slot moet het gezegd worden dat voice assistent Ophelia voor een hilarisch stukje zwarte humor zorgt.
Us overstijgt een niveau, prikkelt het denkvermogen en hongert naar meer. Genoten!
Mr.Movies
In de film besluit de Wilson familie op vakantie te gaan naar Santa Cruz in Californië in het oude familiehuis van moeder Adelaide (Lupita Nyong´o), om zo even aan hun drukke leven te kunnen ontsnappen. Hier plannen ze om samen met vrienden die hier wonen wat tijd door te brengen en gezamenlijk te relaxen.
Wanneer ze een dag op het strand doorbrengen, dwaalt jongste zoon Jason (Evan Alex) af en raakt zo bijna vermist. Door deze gebeurtenis krijgt moeder Adelaide last van haar moederinstinct en wordt ze erg beschermend tegenover haar familie, want vroeger heeft ze zelf ook vervelende gebeurtenissen mee gemaakt in hetzelfde gebied.
De familie gaat terug zo naar het oude familiehuis, om hier de nacht door te brengen. Hier zien ze dezelfde avond ook vier mysterieuze figuren, die rond het huis rondhangen en uiteindelijk weten in te breken. Als de familie duidelijk ziet wie het huis zijn binnengedrongen, ziet de familie dat ze te maken hebben met dubbelgangers. Deze dubbelgangers lijken de familie te willen vermoorden, om dan hun levens over te nemen. De Wilson familie moet nu de strijd met hun dubbelgangers aangaan om hun eigen levens te behouden.
Met deze film heeft Jordan Peele weer een interessante film gemaakt, waarmee hij net als zijn laatste film Get Out ook een bericht over het leven en de wereld mee probeert te vertellen. Met Get Out probeerde hij de problemen van racisme op een speelse manier naar voren te brengen. Bij deze film vertelt Jordan Peele ook een goed bericht, maar helaas heeft hij ervoor gekozen het bericht van deze film op een onnodig moeilijke manier te vertellen. Door deze vertelwijze kan de films soms eerder als langdradige overkomen dan interessant. Als horror film is het ook meer spannend dan echt eng.
Als je als kijker goed blijft opletten tijdens het kijken van de film kun je wat verborgen aankondigen terug vinden in de film, die helpen met het begrijpen van het bericht van de film en wat de uiteindelijke plottwist is. Ondanks deze verborgen aankondigingen krijg je pas aan het eind van de film de gehele uitleg over hoe bepaalde dingen en gebeurtenissen konden gebeuren in de film. De uitleg aan het eind van de film geeft helaas geen antwoord op alle vragen die je als kijker kunt, hebben tijdens het kijken van de film. Als Jordan Peele wat meer aandacht had besteden aan het einde van zijn filmscript had hij deze onbeantwoorde vragen misschien toch kunnen beantwoorden, zodat de kijkers niet met onbeantwoorde vragen blijven zitten.
Het acteerwerk wordt wel goed gedaan in de film. Jordan Peele heeft de cast ook tien horror films laten kijken om in een goede stemming te komen voor het filmen van deze film. De meeste van de cast spelen ook een dubbel rol, want naast hun originele personages spelen ze ook de rollen van hun dubbelgangers. Zo moeten ze dezelfde rollen toch op twee verschillende manieren spelen in de film. De acteurs die de familie in de film spelen, komen realistisch over als een familie door de manier hoe ze met elkaar omgaan. Lupita Nyong´o zet het beste acteerwerk als de hoofdrolspeler van de film. De jonge acteurs die de kinderen in de film spelen zetten hun rollen ook goed neer. Deze film is voor hun ook pas hun eerste echte filmrol die ze spelen.