Het verhaal van 'De Premier' is simpel doch efficiënt. De Belgische Premier en zijn gezin worden ontvoerd. De Premier krijgt van de ontvoerders de opdracht om de Amerikaanse President, die diezelfde dag op bezoek komt in Brussel, te vermoorden.
Over het algemeen wordt er goed geacteerd in de film, met een bijzondere vermelding voor Dirk Roofthooft, die een zeer geloofwaardige huurling neerzet.
Het verhaal kent een aantal plottwist, die doorheen de film het publiek van de ene verbazing in de andere moeten doen vallen, helaas waren deze plottwist nogal cliché (zo is het hoofd van de beveiliging van de Amerikaanse President betrokken bij het moordcomplot, De Premier heeft een affaire met zijn medewerkster, ...), zo cliché dat je ze in de opbouw ervan al kon herkennen.
Het grootste probleem met de film is het einde, dat gewoon één ant-climax is. Vanaf minuut 5 wordt opgebouwd naar een groot, actievol einde, maar het lijkt wel of Van Looy zo druk was met het schrijven van de opbouw van de climax, dat hij het einde compleet vergeten was en dat de dag van de laatste opnames nog snel snel in elkaar heeft gestoken.
De filmcrew heeft tot een aantal prachtige, filmische locaties toegang gekregen, maar soms hielden de locaties geen steek. Zo zijn de scènes die zich in het Witte Huis moeten afspelen, duidelijk opgenomen in 'De kamer van Volksvertegenwoordigers', het enige wat ze hebben toegevoegd, zijn 2 Amerikaanse vlaggen. Het kantoor van de President lijkt zelfs in de verste verte niet 'The Oval Office'.
De Premier is al bij al een vermakelijke film, die jammergenoeg te vaak steunt op voorspelbare clichés en plottwists, en een zeer teleurstellend einde heeft.
Beau
Over het algemeen wordt er goed geacteerd in de film, met een bijzondere vermelding voor Dirk Roofthooft, die een zeer geloofwaardige huurling neerzet.
Het verhaal kent een aantal plottwist, die doorheen de film het publiek van de ene verbazing in de andere moeten doen vallen, helaas waren deze plottwist nogal cliché (zo is het hoofd van de beveiliging van de Amerikaanse President betrokken bij het moordcomplot, De Premier heeft een affaire met zijn medewerkster, ...), zo cliché dat je ze in de opbouw ervan al kon herkennen.
Het grootste probleem met de film is het einde, dat gewoon één ant-climax is. Vanaf minuut 5 wordt opgebouwd naar een groot, actievol einde, maar het lijkt wel of Van Looy zo druk was met het schrijven van de opbouw van de climax, dat hij het einde compleet vergeten was en dat de dag van de laatste opnames nog snel snel in elkaar heeft gestoken.
De filmcrew heeft tot een aantal prachtige, filmische locaties toegang gekregen, maar soms hielden de locaties geen steek. Zo zijn de scènes die zich in het Witte Huis moeten afspelen, duidelijk opgenomen in 'De kamer van Volksvertegenwoordigers', het enige wat ze hebben toegevoegd, zijn 2 Amerikaanse vlaggen. Het kantoor van de President lijkt zelfs in de verste verte niet 'The Oval Office'.
De Premier is al bij al een vermakelijke film, die jammergenoeg te vaak steunt op voorspelbare clichés en plottwists, en een zeer teleurstellend einde heeft.