Ik kan niet zeggen dat de film me bij deze tweede keer beter is bevallen dat de eerste keer.
Integendeel zelfs.
De vertolkingen van de cast met vele grote namen blijven goed.
Maar het verhaal is een warboeltje, en de film vraag veel aandacht, te veel om alles goed te kunnen volgen.
De film heeft een Oscar gewonnen voor Beste film, maar dat vind ik hem helemaal niet waard.
Commentaar 2006:
Ik vond het geen slechte film. Maar of ie de Oscar waardig is ?? Ik persoonlijk vind van niet. Het komt allemaal een beetje verwarrend over door de vele verhaallijnen door elkaar. Misschien wat minder van dat en dan had alles veel duidelijker geweest. En had ook de boodschap, want daar draait het tenslotte om, beter over gekomen. Over de acteerprestaties niets dan goeds... ik vond het zelfs verrassend Sandra Bullock te zien in een andere rol dan komisch (al is haar deel maar zeer miniem). De film heeft mij niet verveeld, maar zoals gezegd, je moet je aandacht er heel goed bij houden om alles goed te kunnen volgen. Het had iets beter gekund.
In het eerste half uur komen alle racisme-clichés aan bod. Dit komt erg gekunsteld over, al is het redelijk goed geacteerd. Ook komen er zo veel personages langs dat het een beetje begint te vervelen en de clichés behoorlijk irritant worden. Het lijkt wel een half uur durende SIRE reclame.
Maar... vanaf een half uur beginnen de levens van deze mensen op onverwachte manier met elkaar te kruisen. Nog steeds veel clichés, maar je begint steeds meer waardering te krijgen voor de personages en de situatie waarin ze verkeren (inclusief vooroordelen), en hoe ze dat drijft tot daden waar je jezelf niet toe in staat acht, maar waarschijnlijk best toe in staat bent in de verkeerde omstandigheden. Ik moest erg denken aan de gewraakte opmerking van Karremans destijds over de Serviërs (dat er geen good guys en bad guys zijn). Dat zie je in deze film ook erg sterk.
Moraal van de film:
- In principe is iedereen diep van binnen een racist
- Racisme kent alleen maar verliezers
Ondanks dat het er dik bovenop ligt, toch een film die je aan het denken zet.
Een erg aparte film. De verhaallijnen zijn wel erg interessant om te zien. En de perfomances zijn echt erg goed
De film heeft veel verhaal maar het verveelt ook geen een moment. Het verhaal is gewoon zo boeiend dat je echt de hele tijd erg gefascineerd zit te kijken. In het jaar dat Crash had gewonnen leek Brokeback Mountain de winnaar aangezien Crash geen andere prijs voor beste film had gewonnen. Maar toch ging Crash ervandoor met de Oscar voor Beste Film. En terecht! Ik bedoel Brokeback Mountain is ook een erg mooie film maar heeft niet echt dezelfde fascinatie gehalte(ik weet niet hoe ik het anders kan beschrijven ) dan Brokeback Mountain.
Crash is een erg mooie film met een super verhaal.
Goede film die een doorsnede probeert weer te geven van de Amerikaanse samenleving en het racisme dat zich daarbinnen afspeelt (tussen blanken, zwarten, hispanics, chinezen en arabieren). Naar voren komt ook dat veel is gebaseerd op vooroordelen, maar dat enkele van deze vooroordelen niet voor niks de wereld in zijn gekomen. Moraal van het verhaal is dat de verschillende bevolkingsgroepen uiteindelijk niet zonder elkaar kunnen om de snamenleving in stand te houden. Overigens wel verrassend dat de regisseur blank is, had eerder een donkere regisseur verwacht of een regisseur die zelf immigrant is geweest....
Beste Swaike, ik heb vanwege mijn afkomst en uiterlijk toch behoorlijk wat ervaring met discrimatie dus ik vind het knap dat je durft te zeggen dat sommige mensen die gereageerd hebben in deze post er niet voor openstaan. En dat je ook durft te zeggen dat het een lesje empathie is die waarschijnlijk helaas gemist wordt door de mensen die het ontberen vind ik helemaal 'briljant'. Je hebt er echt verstand van jongen....
Natuurlijk wordt er ingespeeld op emoties (is dat puur amerikaans? ik was van mening dat bij drama-films dat altijd gebeurt.. zo niet, dan zou het maar goed jammer zijn)
Daarnaast vind ik het opvallend dat ik zo vaak racisme als voornaamste thema genoemd zie worden. Ik zie het meer als een paradigma-verschuiving (met als basis wel racisme).
Als je ervoor open staat kan je na de film een gevoel hebben (over de personages): "was hij/zij nou een eikel of......?!" Het is een lesje empathie die waarschijnlijk helaas gemist wordt door de mensen die het ontberen
edit: en om er dan toch maar een rating aan te hangen: 8+
Heb hem toevallig een aantal weken geleden op DVD gezien. Had geen idee wat voor film het was toen ik hem in de DVD speler stopte. Was dus geheel onbevangen. Ik vond de film erg geforceerd en erg gespeeld. Het thema racisme lag er wel duimdik bovenop, elke scene was gericht op dit thema. Dit begon bij mij op een gegeven moment behoorlijk te irriteren, alsof de personages de hele dag met niks anders bezig waren. Alle racisme cliches kwamen keurig aan de orde.
Wordt te hoog aangeslagen. Niet indrukwekkend, valse sentimenten, cliche verhaal, irrationele plotwendingen/verhaal, oversentimenteel. Typisch amerikaans dus.
Waarom heb ik soms het gevoel "mooi vinden/zijn" een gehyped fenomeen is?
Moeten we allemaal silliconen nemen? Kunnen we innerlijke schoonheid dan echt niet meer herkennen?
Behoort zeker niet tot de klassiekers, maar eerder bij films die uit ons geheugen gegumd worden. Hoe heette ie eigenlijk?. Spreekt er 1 iemand 1 jaar na dato nog over deze film? (behalve als ie 1 jaar te laat uitgebracht wordt).
Trust me.
Ik heb 'm eergisteren gezien en ik vond 'm zeer indrukwekkend.
De humor erin is werkelijk hilarisch, en daar bedoel ik met name Ludacris' personage mee, aan het eind is de cirkel erg mooi rond zonder dat het gekunsteld overkomt en op de individuele prestaties is niets aan te merken, hoewel Don Cheadle van mij zo onderhand wel eens een ander type rol mag spelen.
De vrouwen in de film zijn merendeels ongelovelijke zeikwijven, met Sandra Bullock die er met kop en schouders bovenuit steekt, erg irritant (maar wel goed geacteerd dus).
Al met al een erg goede film, die bij tijd en wijle gevaarlijk recht op filmclichés afstuurt, maar deze gelukkig op het laatste moment goed weet te ontwijken. Ik geef 'm een 8,5.
Tarkus
Integendeel zelfs.
De vertolkingen van de cast met vele grote namen blijven goed.
Maar het verhaal is een warboeltje, en de film vraag veel aandacht, te veel om alles goed te kunnen volgen.
De film heeft een Oscar gewonnen voor Beste film, maar dat vind ik hem helemaal niet waard.
Commentaar 2006:
Ik vond het geen slechte film. Maar of ie de Oscar waardig is ?? Ik persoonlijk vind van niet. Het komt allemaal een beetje verwarrend over door de vele verhaallijnen door elkaar. Misschien wat minder van dat en dan had alles veel duidelijker geweest. En had ook de boodschap, want daar draait het tenslotte om, beter over gekomen. Over de acteerprestaties niets dan goeds... ik vond het zelfs verrassend Sandra Bullock te zien in een andere rol dan komisch (al is haar deel maar zeer miniem). De film heeft mij niet verveeld, maar zoals gezegd, je moet je aandacht er heel goed bij houden om alles goed te kunnen volgen. Het had iets beter gekund.
ErwinT
Maar... vanaf een half uur beginnen de levens van deze mensen op onverwachte manier met elkaar te kruisen. Nog steeds veel clichés, maar je begint steeds meer waardering te krijgen voor de personages en de situatie waarin ze verkeren (inclusief vooroordelen), en hoe ze dat drijft tot daden waar je jezelf niet toe in staat acht, maar waarschijnlijk best toe in staat bent in de verkeerde omstandigheden. Ik moest erg denken aan de gewraakte opmerking van Karremans destijds over de Serviërs (dat er geen good guys en bad guys zijn). Dat zie je in deze film ook erg sterk.
Moraal van de film:
- In principe is iedereen diep van binnen een racist
- Racisme kent alleen maar verliezers
Ondanks dat het er dik bovenop ligt, toch een film die je aan het denken zet.
7.5/10
nilofarish
De film heeft veel verhaal maar het verveelt ook geen een moment. Het verhaal is gewoon zo boeiend dat je echt de hele tijd erg gefascineerd zit te kijken. In het jaar dat Crash had gewonnen leek Brokeback Mountain de winnaar aangezien Crash geen andere prijs voor beste film had gewonnen. Maar toch ging Crash ervandoor met de Oscar voor Beste Film. En terecht! Ik bedoel Brokeback Mountain is ook een erg mooie film maar heeft niet echt dezelfde fascinatie gehalte(ik weet niet hoe ik het anders kan beschrijven ) dan Brokeback Mountain.
Crash is een erg mooie film met een super verhaal.
swompie
boekenbon
Beste Swaike, ik heb vanwege mijn afkomst en uiterlijk toch behoorlijk wat ervaring met discrimatie dus ik vind het knap dat je durft te zeggen dat sommige mensen die gereageerd hebben in deze post er niet voor openstaan. En dat je ook durft te zeggen dat het een lesje empathie is die waarschijnlijk helaas gemist wordt door de mensen die het ontberen vind ik helemaal 'briljant'. Je hebt er echt verstand van jongen....
Swaike
Natuurlijk wordt er ingespeeld op emoties (is dat puur amerikaans? ik was van mening dat bij drama-films dat altijd gebeurt.. zo niet, dan zou het maar goed jammer zijn)
Daarnaast vind ik het opvallend dat ik zo vaak racisme als voornaamste thema genoemd zie worden. Ik zie het meer als een paradigma-verschuiving (met als basis wel racisme).
Als je ervoor open staat kan je na de film een gevoel hebben (over de personages): "was hij/zij nou een eikel of......?!" Het is een lesje empathie die waarschijnlijk helaas gemist wordt door de mensen die het ontberen
edit: en om er dan toch maar een rating aan te hangen: 8+
boekenbon
Heb hem toevallig een aantal weken geleden op DVD gezien. Had geen idee wat voor film het was toen ik hem in de DVD speler stopte. Was dus geheel onbevangen. Ik vond de film erg geforceerd en erg gespeeld. Het thema racisme lag er wel duimdik bovenop, elke scene was gericht op dit thema. Dit begon bij mij op een gegeven moment behoorlijk te irriteren, alsof de personages de hele dag met niks anders bezig waren. Alle racisme cliches kwamen keurig aan de orde.
De rating van 8.1 is echt onterecht.
Een passant
Wordt te hoog aangeslagen. Niet indrukwekkend, valse sentimenten, cliche verhaal, irrationele plotwendingen/verhaal, oversentimenteel. Typisch amerikaans dus.
Waarom heb ik soms het gevoel "mooi vinden/zijn" een gehyped fenomeen is?
Moeten we allemaal silliconen nemen? Kunnen we innerlijke schoonheid dan echt niet meer herkennen?
Behoort zeker niet tot de klassiekers, maar eerder bij films die uit ons geheugen gegumd worden. Hoe heette ie eigenlijk?. Spreekt er 1 iemand 1 jaar na dato nog over deze film? (behalve als ie 1 jaar te laat uitgebracht wordt).
Trust me.
Sir Smokalot
Ik heb 'm eergisteren gezien en ik vond 'm zeer indrukwekkend.
De humor erin is werkelijk hilarisch, en daar bedoel ik met name Ludacris' personage mee, aan het eind is de cirkel erg mooi rond zonder dat het gekunsteld overkomt en op de individuele prestaties is niets aan te merken, hoewel Don Cheadle van mij zo onderhand wel eens een ander type rol mag spelen.
De vrouwen in de film zijn merendeels ongelovelijke zeikwijven, met Sandra Bullock die er met kop en schouders bovenuit steekt, erg irritant (maar wel goed geacteerd dus).
Al met al een erg goede film, die bij tijd en wijle gevaarlijk recht op filmclichés afstuurt, maar deze gelukkig op het laatste moment goed weet te ontwijken. Ik geef 'm een 8,5.