Vanaf de eerste shot van KUBO AND THE TWO STRINGS, tot de end credits was ik aan het scherm gekluisterd. Visueel is deze film fantastisch, echt fantastisch - van de karakters tot de landschappen. En dan kan ik me bijna niet inbeelden hoe de makers de wilskracht en het geduld hadden om dit te bewerkstelligen. In visueel opzicht is dit een van de beste, zo niet DE beste animatiefilm die ooit is gemaakt.
Daarnaast is deze film, in deze vrij teleurstellende zomer, een frisse wind. Eindelijk is daar een originele film, die niet verder uitbouwt op een franchise of al gevestigde ideeën. Daarvoor verdient Kubo ook alle respect.
Toch is deze film net niet zo volmaakt als Coraline en Spirited Away. Het verhaal is simpelweg te rommelig. De karakters zijn grappig en goed geschreven, maar het verhaal wat ze vooruit moet duwen blijft steeds haken op onnodige punten. De grote drive achter het verhaal, is het verzamelen van de wapenuitrusting van een of andere samoerai, maar tegen het einde wordt die hele set-up een beetje weggegooid en vergeten. Ook worden de plot-twist in het verhaal een beetje halfslachtig gebracht, en ontbreken bepaalde motivaties voor sommige karakters, vooral de slechteriken. De laatste drie scènes, die het verhaal moeten afronden, weten niet helemaal te overtuigen, waardoor de film je een beetje met een wrang gevoel achterlaat.
Ik denkt oprecht dat als de schrijvers van de film iets beter nagedacht hadden over de rode draad van het verhaal, en bepaalde plot-twists iets soepeler hadden behandeld, KUBO een van de beste animatiefilms aller tijden zou zijn geweest.
Waar de schrijvers wel in geslaagd zijn, is de thematiek van het verhaal. Ideeën als, hoe om te gaan met het verliezen van familie en het in stand houden van herinneringen aan geliefden door verhalen te vertellen, heb ik nooit eerder in een kinderfilm gezien.
Deze melancholieke thema's en de weergaloze animatie weten de kwalen aan het plot zeker te compenseren.
KUBO is een meesterwerk, die beter had kunnen zijn.
Helaas.
Indie Jones
Daarnaast is deze film, in deze vrij teleurstellende zomer, een frisse wind. Eindelijk is daar een originele film, die niet verder uitbouwt op een franchise of al gevestigde ideeën. Daarvoor verdient Kubo ook alle respect.
Toch is deze film net niet zo volmaakt als Coraline en Spirited Away. Het verhaal is simpelweg te rommelig. De karakters zijn grappig en goed geschreven, maar het verhaal wat ze vooruit moet duwen blijft steeds haken op onnodige punten. De grote drive achter het verhaal, is het verzamelen van de wapenuitrusting van een of andere samoerai, maar tegen het einde wordt die hele set-up een beetje weggegooid en vergeten. Ook worden de plot-twist in het verhaal een beetje halfslachtig gebracht, en ontbreken bepaalde motivaties voor sommige karakters, vooral de slechteriken. De laatste drie scènes, die het verhaal moeten afronden, weten niet helemaal te overtuigen, waardoor de film je een beetje met een wrang gevoel achterlaat.
Ik denkt oprecht dat als de schrijvers van de film iets beter nagedacht hadden over de rode draad van het verhaal, en bepaalde plot-twists iets soepeler hadden behandeld, KUBO een van de beste animatiefilms aller tijden zou zijn geweest.
Waar de schrijvers wel in geslaagd zijn, is de thematiek van het verhaal. Ideeën als, hoe om te gaan met het verliezen van familie en het in stand houden van herinneringen aan geliefden door verhalen te vertellen, heb ik nooit eerder in een kinderfilm gezien.
Deze melancholieke thema's en de weergaloze animatie weten de kwalen aan het plot zeker te compenseren.
KUBO is een meesterwerk, die beter had kunnen zijn.
Helaas.