Roald Dahl heeft al vele kinderharten veroverd met zijn fantasievolle, maar ietwat vreemde verhalen. Zijn bekende, klassieke werken als 'Sjakie en de chocoladefabriek' en 'Matilda' zijn al meermaals de inspiratie geweest voor diverse bioscoopfilms, musicals en theateruitvoeringen. Ditmaal is 'The BFG' - of zo als men in het Nederlands zegt: 'De Grote Vriendelijke Reus' - aan de beurt. Een verhaal over het weesmeisje Sophie, een relatief kleine vegetarische reus en een stel levensgevaarlijke, mensetende reuzen.
De pen van Dahl vertalen op het witte doek is een lastige opgave. Steven Spielberg mocht daarbij gebruik maken van het boekgetrouwe script van Melissa Mathison (aan wie die film tevens is toegewijd door haar spijtige overlijden) met wie hij al eerder samenwerkte voor zijn klassieker 'E.T.'. Het verhaal van Mathison weet precies de juiste hoeveelheid vertelmagie uit het 208 pagina's-tellende boek van Dahl te lichten, al kan het soms een beetje langdradig aanvoelen op de momenten dat de visuele magie net niet genoeg weet te bekoren.
Nieuwkomer Ruby Barnhill maakt haar speelfilmdebut als het pittige en avontuurlijke weesmeisje Sophie. De in Engeland geboren actrice weet zich goed staande te houden in reuzen-filmland en heeft dezelfde fijne snoet als Mara Wilson had in Matilda. Desondanks hakt haar enorme Britse accent er af en toe hard in, hetgeen irritant over kan komen. Maar de eervolste vermelding gaat tochwel naar BFG-vertolker Mark Rylance, wiens spel als buiten-de-sloot-vallende reus fenomenaal is en wiens stem ontzettend betoverend is.
Spielberg heeft vele goede films afgeleverd. De gerespecteerde regisseur is een meester in het vertellen van verhalen. Zeker de krachtige, kleurrijke visuele vormgeving van deze prent is erg helpend om het soms wat saaie vertelsel omhoog te liften. Het gehele portret wordt begeleid door de muziek van John Williams, een vriend van Spielberg en onderhand zijn vaste componist. Zijn score is passend, maar niet bijzonder.
The Big Friendly Giant is het beste te omschrijven als zijn titelkarakter zelf: het is een kleine reus, die moet overleven tussen de grote reuzen in een wonderlijke wereld vol filmgeweld. En zoals men weet: dit gaat letterlijk met vallen en opstaan. De verfilming van Dahl's klassieker kent pieken en dalen, maar al met al blijft dit toch een bijzonder magische en fijne Spielberg-film. Geen nieuwgeboren memorable reuzeklassieker, maar precies net die ietwat kleinere reus.
Verademend kalm en rustig filmpje tussen al het andere blockbustergeweld. Zowel Mark Rylance als Ruby Barnhill doen het goed als de BFG en Sophie, ze hebben een goede chemie samen. Visueel ziet alles er top uit, de visual effects waren meestal adembenemend op een paar shots na (waar bijvoorbeeld één CGI reus de andere oppakt). Het camerawerk was fantastisch gedaan, veel lange crane- en sweepy shots die perfect de omgeving laten zien. Er zit fijne humor in soms, maar is wel het meeste gericht op kinderen.
Het echte grote minpunt in deze film ligt aan het bronmateriaal. Begrijp me niet verkeerd, ik heb het boek vroeger gelezen en kreeg het ook meerdere malen voorgelezen, ik heb het altijd een heel leuk verhaal gevonden. Maar het was wel een relatief kort verhaal waar niet gek veel in gebeurde. De film is een redelijk letterlijke vertaling geworden van het boek, en ik merk dat de film heel erg aan het rekken was in veel scenes om de juiste speelduur vast te leggen. Dit vond ik jammer. Mijn medegangers riepen juist dat ze dit trage heel mooi vonden, ik vind het ook mooi dat The BFG zijn tijd neemt, maar actief tijd rekken is wat anders en dat was deze film duidelijk aan het doen.
De visuele realisatie en het acteerwerk van de twee hoofdrolspelers is wat voor mij er het meest uitspringt. Het verhaal heb ik sinds jongs af aan leuk gevonden, maar ik merkte aan deze film dat er niet makkelijk een twee uur lange film uit te halen was. Visueel is het een pareltje, ook de score van John Williams is fijn, maar niet het memorabele materiaal dat we van hem gewend zijn. 3D is overbodig.
Scheerzeep
De pen van Dahl vertalen op het witte doek is een lastige opgave. Steven Spielberg mocht daarbij gebruik maken van het boekgetrouwe script van Melissa Mathison (aan wie die film tevens is toegewijd door haar spijtige overlijden) met wie hij al eerder samenwerkte voor zijn klassieker 'E.T.'. Het verhaal van Mathison weet precies de juiste hoeveelheid vertelmagie uit het 208 pagina's-tellende boek van Dahl te lichten, al kan het soms een beetje langdradig aanvoelen op de momenten dat de visuele magie net niet genoeg weet te bekoren.
Nieuwkomer Ruby Barnhill maakt haar speelfilmdebut als het pittige en avontuurlijke weesmeisje Sophie. De in Engeland geboren actrice weet zich goed staande te houden in reuzen-filmland en heeft dezelfde fijne snoet als Mara Wilson had in Matilda. Desondanks hakt haar enorme Britse accent er af en toe hard in, hetgeen irritant over kan komen. Maar de eervolste vermelding gaat tochwel naar BFG-vertolker Mark Rylance, wiens spel als buiten-de-sloot-vallende reus fenomenaal is en wiens stem ontzettend betoverend is.
Spielberg heeft vele goede films afgeleverd. De gerespecteerde regisseur is een meester in het vertellen van verhalen. Zeker de krachtige, kleurrijke visuele vormgeving van deze prent is erg helpend om het soms wat saaie vertelsel omhoog te liften. Het gehele portret wordt begeleid door de muziek van John Williams, een vriend van Spielberg en onderhand zijn vaste componist. Zijn score is passend, maar niet bijzonder.
The Big Friendly Giant is het beste te omschrijven als zijn titelkarakter zelf: het is een kleine reus, die moet overleven tussen de grote reuzen in een wonderlijke wereld vol filmgeweld. En zoals men weet: dit gaat letterlijk met vallen en opstaan. De verfilming van Dahl's klassieker kent pieken en dalen, maar al met al blijft dit toch een bijzonder magische en fijne Spielberg-film. Geen nieuwgeboren memorable reuzeklassieker, maar precies net die ietwat kleinere reus.
7/10
Roeltje
Het echte grote minpunt in deze film ligt aan het bronmateriaal. Begrijp me niet verkeerd, ik heb het boek vroeger gelezen en kreeg het ook meerdere malen voorgelezen, ik heb het altijd een heel leuk verhaal gevonden. Maar het was wel een relatief kort verhaal waar niet gek veel in gebeurde. De film is een redelijk letterlijke vertaling geworden van het boek, en ik merk dat de film heel erg aan het rekken was in veel scenes om de juiste speelduur vast te leggen. Dit vond ik jammer. Mijn medegangers riepen juist dat ze dit trage heel mooi vonden, ik vind het ook mooi dat The BFG zijn tijd neemt, maar actief tijd rekken is wat anders en dat was deze film duidelijk aan het doen.
De visuele realisatie en het acteerwerk van de twee hoofdrolspelers is wat voor mij er het meest uitspringt. Het verhaal heb ik sinds jongs af aan leuk gevonden, maar ik merkte aan deze film dat er niet makkelijk een twee uur lange film uit te halen was. Visueel is het een pareltje, ook de score van John Williams is fijn, maar niet het memorabele materiaal dat we van hem gewend zijn. 3D is overbodig.
7/10