Prima film, maar na een tijdje verloor de sfeer zijn spanning.
De film begon goed met de moment dat men de boek opendeed en al die creepy plaatjes verschijnt. Ook de donkere scene bij de kast was ook wel een goede moment, maar na een tijdje begon de sfeer minder te worden wat ik jammer vond, maar vele horror films hebben dit probleem.
Acteerwerk was ook prima alleen de jonge waar die zo veel love voor krijgt was eigenlijk bij velen momenten echt wel vervelend.
Ik begrijp wel wat de regisseur allemaal wil vertellen en dat is ook een deel van mijn probleem. Waarschijnlijk lag de focus meer bij het verhaal op beeld brengen dan hoe ga ik het sfeer van het laatste acte maken.
Als je sterk begint en weet de sfeer nog bij te houden in het midden van de film. De kijker wil dan nog het leefst een sterke spanning op het einde zien toch?
Natuurlijk hoeft dat niet in elke film waaronder Get Out, maar in zo'n film is dit een ander geval.
Het zeker geen verkeerde horror en zitten er goede momenten tussen, maar om te zeggen dat dit een van de engste horrorfilms is van deze decennia zou ik niet direct zeggen.
Prima film, maar na een tijdje verloor de sfeer zijn spanning.
De film begon goed met de moment dat men de boek opendeed en al die creepy plaatjes verschijnt. Ook de donkere scene bij de kast was ook wel een goede moment, maar na een tijdje begon de sfeer minder te worden wat ik jammer vond, maar vele horror films hebben dit probleem.
Acteerwerk was ook prima alleen de jonge waar die zo veel love voor krijgt was eigenlijk bij velen momenten echt wel vervelend.
Ik begrijp wel wat de regisseur allemaal wil vertellen en dat is ook een deel van mijn probleem. Waarschijnlijk lag de focus meer bij het verhaal op beeld brengen dan hoe ga ik het sfeer van het laatste acte maken.
Als je sterk begint en weet de sfeer nog bij te houden in het midden van de film. De kijker wil dan nog het leefst een sterke spanning op het einde zien toch?
Natuurlijk hoeft dat niet in elke film waaronder Get Out, maar in zo'n film is dit een ander geval.
Het zeker geen verkeerde horror en zitten er goede momenten tussen, maar om te zeggen dat dit een van de engste horrorfilms is van deze decennia zou ik niet direct zeggen.
De opzet van de film is eigenlijk redelijk klassiek. Amelia is een weduwe die voor haar 6-jarige zoontje Samuel moet zorgen. Samuel is geobsedeerd met monsters en bouwt wapens waarmee hij zichzelf tegen ze wil verdedigen. Op een avond leest Amelia hem een zeer verontrustend verhaal voor genaamd Mister Babadook. Vanaf dat moment gebeuren en vreemde dingen, dingen die met de avond akeliger worden.
The Babadook is niet je alledaagse horrorfilm. Inplaats van zich te laten leiden door goedkope schrikmomenten is deze film weer eens écht eng. Ik durf eigenlijk zelfs te stellen dat The Babadook de engste en meest verontrustende film is die ik ooit heb gezien. Maar de film is niet alleen angstaanjagend, ook inhoudelijk heeft The Babadook echt iets te zeggen. Het is niet je alledaagse monsterfilm, het echte monster is de rouw en het verdriet dat mensen voelen na het overlijden van een geliefde.
Essie Davis speelt echt een prachtrol als de geplaagde moeder Amelia die steeds meer haar grip begint te verliezen op de werkelijkheid. Ze laat op prachtige wijze zien wat voor een effect het agressieve gedrag van haar zoontje en de Babadook op haar mentale gezondheid hebben. Ook Noah Wiseman is heel erg goed als het zoontje Samuel.
Wat de film zo angstaanjagend maakt is de manier waarop alles is vormgegeven. De film is constant eng, bevat echte horror en momenten van pure angst. Schrikmomenten komen nauwelijks ter sprake. De muziek die de film arm is (en ook helemaal niet nodig heeft) wordt gecompenseerd door de akelige geluidseffecten die mij kippenvel bezorgden. Ik kan eigenlijk maar moeilijk uitleggen waarom ik deze film nou zo angstaanjagend vind Pas als je de film hebt gezien begrijp je waar ik het overheb. Ik hoop dat The Babadook dit jaar nog uitkomt in de bioscoop, want in dit geval zou ik hem absoluut in de bioscoop aanschouwen! Ondanks dat ik zuinig aan ga doen met mijn volle scores is The Babadook in zijn eenvoud zo angstaanjagend en prachtig vormgegeven dat ik geen reden kan bedenken om hem geen tien te geven
"I've never seen a more terrifying film than 'The Babadook'" - het zijn niet mijn woorden, maar die van William Friedkin (The Excorcist) en dat in combinatie met alle reviews geeft duidelijk aan dat The Babadook niet je alledaagse horrorfilm is.
Op het eerste zicht lijkt het verhaal relatief klassiek: een moeder leest op een avond haar zoontje een niet al te gepast bedtijdverhaaltje voor over de mysterieuze Babadook, wat geen al te gunstig effect heeft op de kleine jongen die daarvoor al geobsedeerd was door monsters. Maar langzaam maar zeker beginnen vreemde dingen te gebeuren en begint ook de moeder de indruk te krijgen dat er echt een monster rondloopt.
Maar The Babadook is niet zomaar een monster en dat is wat deze film zo wonderlijk onderscheidt van alle andere horrorfilms. De horror hier lijkt nogal sterk te vertrekken van de geplaagde personages zelf en dan de moeder die haar man verloren heeft op de geboortedag van haar zoontje en daar jaren later duidelijk nog steeds mee worstelt zeker omdat ze amper aan slapen toekomt. Nog meer dan een film over monsters is dit een film over mensen en hun demonen en rouw. In de hoofdrol levert Essie Davis misschien wel dé vertolking van 2014, maar ook de jonge Noah Wiseman is opmerkelijk sterk als haar zoontje.
En dan is er nog Mr. Babadook zelf: ook al heeft het monster op zich een duidelijke betekenis, dat betekent niet dat de film niet meermaals hem gebruikt om de kijker de stuipen op het lijf te jagen. Vooral geweldig is dat regisseuse Jennifer Kent (van wie dit een debuut is) gelooft in 'less is more': hier geen overdaad aan gore of de al even irritante jump scares, maar een heerlijk onheilspellend sfeertje dat je aan je stoel kleeft en blijft rondspoken nadat de film is afgelopen. Wat ook wordt geholpen door hoe ambigu het titelpersonage precies is en blijft.
Mav Damian
De film begon goed met de moment dat men de boek opendeed en al die creepy plaatjes verschijnt. Ook de donkere scene bij de kast was ook wel een goede moment, maar na een tijdje begon de sfeer minder te worden wat ik jammer vond, maar vele horror films hebben dit probleem.
Acteerwerk was ook prima alleen de jonge waar die zo veel love voor krijgt was eigenlijk bij velen momenten echt wel vervelend.
Ik begrijp wel wat de regisseur allemaal wil vertellen en dat is ook een deel van mijn probleem. Waarschijnlijk lag de focus meer bij het verhaal op beeld brengen dan hoe ga ik het sfeer van het laatste acte maken.
Als je sterk begint en weet de sfeer nog bij te houden in het midden van de film. De kijker wil dan nog het leefst een sterke spanning op het einde zien toch?
Natuurlijk hoeft dat niet in elke film waaronder Get Out, maar in zo'n film is dit een ander geval.
Het zeker geen verkeerde horror en zitten er goede momenten tussen, maar om te zeggen dat dit een van de engste horrorfilms is van deze decennia zou ik niet direct zeggen.
Mav Damian
De film begon goed met de moment dat men de boek opendeed en al die creepy plaatjes verschijnt. Ook de donkere scene bij de kast was ook wel een goede moment, maar na een tijdje begon de sfeer minder te worden wat ik jammer vond, maar vele horror films hebben dit probleem.
Acteerwerk was ook prima alleen de jonge waar die zo veel love voor krijgt was eigenlijk bij velen momenten echt wel vervelend.
Ik begrijp wel wat de regisseur allemaal wil vertellen en dat is ook een deel van mijn probleem. Waarschijnlijk lag de focus meer bij het verhaal op beeld brengen dan hoe ga ik het sfeer van het laatste acte maken.
Als je sterk begint en weet de sfeer nog bij te houden in het midden van de film. De kijker wil dan nog het leefst een sterke spanning op het einde zien toch?
Natuurlijk hoeft dat niet in elke film waaronder Get Out, maar in zo'n film is dit een ander geval.
Het zeker geen verkeerde horror en zitten er goede momenten tussen, maar om te zeggen dat dit een van de engste horrorfilms is van deze decennia zou ik niet direct zeggen.
JamesBond
The Babadook is niet je alledaagse horrorfilm. Inplaats van zich te laten leiden door goedkope schrikmomenten is deze film weer eens écht eng. Ik durf eigenlijk zelfs te stellen dat The Babadook de engste en meest verontrustende film is die ik ooit heb gezien. Maar de film is niet alleen angstaanjagend, ook inhoudelijk heeft The Babadook echt iets te zeggen. Het is niet je alledaagse monsterfilm, het echte monster is de rouw en het verdriet dat mensen voelen na het overlijden van een geliefde.
Essie Davis speelt echt een prachtrol als de geplaagde moeder Amelia die steeds meer haar grip begint te verliezen op de werkelijkheid. Ze laat op prachtige wijze zien wat voor een effect het agressieve gedrag van haar zoontje en de Babadook op haar mentale gezondheid hebben. Ook Noah Wiseman is heel erg goed als het zoontje Samuel.
Wat de film zo angstaanjagend maakt is de manier waarop alles is vormgegeven. De film is constant eng, bevat echte horror en momenten van pure angst. Schrikmomenten komen nauwelijks ter sprake. De muziek die de film arm is (en ook helemaal niet nodig heeft) wordt gecompenseerd door de akelige geluidseffecten die mij kippenvel bezorgden. Ik kan eigenlijk maar moeilijk uitleggen waarom ik deze film nou zo angstaanjagend vind Pas als je de film hebt gezien begrijp je waar ik het overheb. Ik hoop dat The Babadook dit jaar nog uitkomt in de bioscoop, want in dit geval zou ik hem absoluut in de bioscoop aanschouwen! Ondanks dat ik zuinig aan ga doen met mijn volle scores is The Babadook in zijn eenvoud zo angstaanjagend en prachtig vormgegeven dat ik geen reden kan bedenken om hem geen tien te geven
10/10
benjamin
Op het eerste zicht lijkt het verhaal relatief klassiek: een moeder leest op een avond haar zoontje een niet al te gepast bedtijdverhaaltje voor over de mysterieuze Babadook, wat geen al te gunstig effect heeft op de kleine jongen die daarvoor al geobsedeerd was door monsters. Maar langzaam maar zeker beginnen vreemde dingen te gebeuren en begint ook de moeder de indruk te krijgen dat er echt een monster rondloopt.
Maar The Babadook is niet zomaar een monster en dat is wat deze film zo wonderlijk onderscheidt van alle andere horrorfilms. De horror hier lijkt nogal sterk te vertrekken van de geplaagde personages zelf en dan de moeder die haar man verloren heeft op de geboortedag van haar zoontje en daar jaren later duidelijk nog steeds mee worstelt zeker omdat ze amper aan slapen toekomt. Nog meer dan een film over monsters is dit een film over mensen en hun demonen en rouw. In de hoofdrol levert Essie Davis misschien wel dé vertolking van 2014, maar ook de jonge Noah Wiseman is opmerkelijk sterk als haar zoontje.
En dan is er nog Mr. Babadook zelf: ook al heeft het monster op zich een duidelijke betekenis, dat betekent niet dat de film niet meermaals hem gebruikt om de kijker de stuipen op het lijf te jagen. Vooral geweldig is dat regisseuse Jennifer Kent (van wie dit een debuut is) gelooft in 'less is more': hier geen overdaad aan gore of de al even irritante jump scares, maar een heerlijk onheilspellend sfeertje dat je aan je stoel kleeft en blijft rondspoken nadat de film is afgelopen. Wat ook wordt geholpen door hoe ambigu het titelpersonage precies is en blijft.