The Impossible is zowel een mooi in beeld gebrachte film als een uiterst tragische en treurige film, maar hoewel dit allemaal mooi en aardig is heb ik toch wel mijn minpunten bij deze film.
Om te beginnen is de film doordrenkt met Amerikaanse propoganda ( wat eigenlijk ook onmogelijk is om niet in de film te hebben ) en heeft Naomi Watts wel een aardige performance neergezet, maar om dan voor een Oscar genomineerd te worden????
Wel een aardige film met als hoogtepunt de mooi in beeld gebrachte verwoestende tsunami en de onderwater scène.
Mooie, tragische en ook met momenten zeer emotionele film.
Dat het hier om een tragisch, waar gebeurd, verhaal gaat zal u niet verwonderen als U weet dat het hier gaat over de tsunami die in 2004 vaan honderdduizenden het leven heeft gekost.
Puike vertolkingen vooral van Tom Holland de jongen die tracht te overleven en ook zijn moeder zoveel mogelijk probeert te helpen.
Spaanse film, maar een Brits-Amerikaanse cast, de voertaal is dus Engels.
De beelden van de eigenlijke Tsunami zijn indrukwekkend en het is eigenlijk onbegrijpelijk hoe het personage van Naomi Watts dit heeft overleefd.
Kijken maar...
Ik heb deze film nu al reeds twee keer gezien, heb wat research gedaan, en verhalen gelezen van echte overlevers oa Maria Belon (de vrouw en haar familie op wie de film gebaseerd is).
Ik kan ten eerste zeggen dat de film zeer accuraat is en dat het een zeer juist beeld geeft van wat er gebeurd is. Niet alleen tijdens het tsunami, maar ook het verhaal van de familie. Zo ging Lucas in werkelijkheid de bal terug halen en liet de vader zijn twee zonen achter om verder te kunnen zoeken. Ook de scene in het ziekenhuis wanneer ze elkaar allemaal weer ontmoeten is ook redelijk juist. Alleen is er twee uur verschil tussen de ontmoeting van Lucas met Thomas en Simon en de ontmoeting van Lucas, Thomas, Simon met hun vader. Ook heeft deze alleen maar goede reacties gekregen van echte overlevers, ze zeggen dat deze film andere mensen beter doet begrijpen wat ze hebben moeten doorstaan. Zelf konden ze het wel uitleggen, maar toch begrepen mensen die het niet mee hadden gemaakt nooit hoe het er werkelijk aan toe ging, en van deze film vinden ze dat de film het tsunami, de chaos, het verdriet,... zeer mooi en accuraat in beeld brengt.
Verder had ik ook helemaal geen problemen met het feit dat de locals niet meer op de voorgrond kwamen. Het verhaal, dat waargebeurd is, ging over een westerse familie (origineel Spaans, maar in deze film Brits, volgens de regisseur voor een universeler beeld) en wat zij hebben meegemaakt. Ik snap de woedende reacties dus niet dat de locals zo weinig screentime hadden, want van de getuigenissen die ik gelezen heb kan je ook afleiden dat de locals werkelijk de toeristen hielpen, ookal vinden sommige reviewers dat nogal onderdanig en onrespectvol. Zij verdienen evenveel respect als de toeristen die er op vakantie kunnen gaan, maar daar draaide het in deze film niet om.
En nu naar de werkelijke review: ik vond het een prachtige film, zeker een van de beste dramafilms die mij zelfs een traantje heeft kunnen doen wegpinken. De acteerprestaties kwamen zeer natuurlijk en niet geacteerd over, wat een zeer groot pluspunt is. Zelfs de drie jonge kinderen hebben geweldige acteerprestaties neergezet.
Er was naar mijn menign niet zoveel muziek, maar wanneer er muziek was, was dat op een juist moment, en ook goedgekozen muziek. De manier waarop ze het tsunami toonden was deels CGI deels echt en was zeer reallistisch, ik meen zelfs ergens gelezen te hebben dat iemand het er onreallistisch vond uitzien, en ik denk dat die de verkeerde film heeft gezien.
Ook de clichés die Banned aanhaalt zijn typisch voor dramafilms, maar na het lezen van het verhaal van de Belon familie vind ik het al een stuk minder cliché.
Dit was een film waar ik ten volle van genoten heb, die ik zeker nog zal zien, en door de de research die ik gedaan heb nog veel emotioneler en reallistischer zal aanvoelen.
Clint Eastwood deed al een goeie poging in Hereafter om de tsunami in beeld te brengen. Maar zijn poging wordt letterlijk weggespoeld door die van Juan Antonio Bayona.
De film begint de met een natuurramp zoals we die voor 2004 nog niet hadden gezien. Eigenlijk heeft het best lang geduurd voor er een heuse film over kwam. Clint Eastwood gebruikte de ramp voor z'n film Hereafter maar ging er eigenlijk niet dieper op in. Ook was de tsunami scène redelijk onrealistisch te noemen en de Visual Effetcs waren ook niet buitengewoon goed. Mij ga je trouwens ook niet vertellen dat een gigantische golf die alles met zich meesleurt nog steeds uit helder water bestaat...
The Impossible deed het dus een stuk beter. De tsunami is indrukwekkend te noemen, het water is vuil, chaotisch en vooral hij ziet er enorm realistisch uit. Nergens heb je het gevoel dat je naar CG water zit te kijken. Natuurlijk zat het gevaar erin dat men er een enorm spectaculaire scène van kon maken. Ergens is dit wel het geval maar dat kan ook niet anders. Zo'n tsunami is nu eenmaal enorm spectaculair... Het is dan de kunst om vooral op de personages en hun angsten te fixeren zonder te verzanden in onrealistische taferelen. Daar slaagt Juan Antonio Bayona redelijk goed in. Meteen na de inslag van de golf knipt hij al meteen naar Naomi Watts, die overigens fantastisch acteert, die zich vasthoudt aan een dikke boom terwijl op haar gezicht een verschrikkelijke angst te lezen valt. De scène erna blijft Bayona gelukkig fixeren op z'n personages in die kolkende vloedgolf. Ondanks een paar spanning verhogende gebeurtenissen. Het moment wanneer een tweede golf het zoontje overspoelt met allerlei afval en bomen. Je gaat dan natuurlijk afvragen of je daar nog heelhuids kan uitkomen zoals het jongetje in de film.
Het grootste gedeelte van de film speelt zich af na de tsunami en brengt de zoektocht van de Britse familie centraal in beeld. Toch vind Bayona gelukkig ook plaats om de gruwel na de tsunami in beeld te brengen. Ook al doet hij dit zonder de clichés uit de weg te gaan, al werkte dit ergens wel bevredigend. Zo is een scène waar één van de kinderen mensen helpt terug vinden best wel cliché maar tegelijk werkte het vertederend.
Ewan McGregor zet verder ook een foutloze prestatie neer met als hoogtepunt een scène waarin hij het thuisfront opbelt. Daarin weet hij in paar seconden kippenvel op te roepen. Heel knap.
Het einde werd al deels verklapt in de trailer O+ en kan ook het mindere deel van de film genoemd worden. Vooral de scènes waar de hele familie in hetzelfde ziekenhuis rondloopt zonder dat ze dat zelf doorhebben bezorgden me dan weer een zucht moment en qua originaliteit zakte dit toch wel onder 0. Mocht dit echt gebeurt zijn dan vergeef ik het de makers. Toch was er iets wat ik zeer sterk vond van Bayona. Namelijk in een scène aan het einde van de film.
Hij wist namelijk perfect op beeld te brengen hoe het zou voelen als je boven water zou komen nadat je overspoelt bent door een golf van vernieling. In een droom van één van de kinderen zien we Naomi Watts terug het oppervlak zoeken nadat ze onderwater werd geraakt door allerlei harde voorwerpen. In Slow Motion zien we haar uit het water barsten en we horen snijdende horror muziek samen met een luide ademhaling(schreeuw). Een heel indrukwekkende scène die overigens terecht uit het begin van de film is gehaald.
Los van een aantal clichés en het misschien iets te positieve einde weet The Impossible zeker een goed beeld te brengen van de Tsunami uit 2004 en de gevolgen daarvan. Goed geacteerd en zeker geen verkeerde regie. Een fenomenale topper is het niet geworden maar The Impossible is wel een kijkbeurt waard. Het is natuurlijk wel de vraag of het niet respectvoller was geweest om een verhaal te brengen van de lokale mens daar. Maar ach de film moet opbrengen ook natuurlijk. 7,5/10 (afgerond 8)
Olrik
Om te beginnen is de film doordrenkt met Amerikaanse propoganda ( wat eigenlijk ook onmogelijk is om niet in de film te hebben ) en heeft Naomi Watts wel een aardige performance neergezet, maar om dan voor een Oscar genomineerd te worden????
Wel een aardige film met als hoogtepunt de mooi in beeld gebrachte verwoestende tsunami en de onderwater scène.
7,0 / 10
Tarkus
Dat het hier om een tragisch, waar gebeurd, verhaal gaat zal u niet verwonderen als U weet dat het hier gaat over de tsunami die in 2004 vaan honderdduizenden het leven heeft gekost.
Puike vertolkingen vooral van Tom Holland de jongen die tracht te overleven en ook zijn moeder zoveel mogelijk probeert te helpen.
Spaanse film, maar een Brits-Amerikaanse cast, de voertaal is dus Engels.
De beelden van de eigenlijke Tsunami zijn indrukwekkend en het is eigenlijk onbegrijpelijk hoe het personage van Naomi Watts dit heeft overleefd.
Kijken maar...
Lukas
Ik heb deze film nu al reeds twee keer gezien, heb wat research gedaan, en verhalen gelezen van echte overlevers oa Maria Belon (de vrouw en haar familie op wie de film gebaseerd is).
Ik kan ten eerste zeggen dat de film zeer accuraat is en dat het een zeer juist beeld geeft van wat er gebeurd is. Niet alleen tijdens het tsunami, maar ook het verhaal van de familie. Zo ging Lucas in werkelijkheid de bal terug halen en liet de vader zijn twee zonen achter om verder te kunnen zoeken. Ook de scene in het ziekenhuis wanneer ze elkaar allemaal weer ontmoeten is ook redelijk juist. Alleen is er twee uur verschil tussen de ontmoeting van Lucas met Thomas en Simon en de ontmoeting van Lucas, Thomas, Simon met hun vader. Ook heeft deze alleen maar goede reacties gekregen van echte overlevers, ze zeggen dat deze film andere mensen beter doet begrijpen wat ze hebben moeten doorstaan. Zelf konden ze het wel uitleggen, maar toch begrepen mensen die het niet mee hadden gemaakt nooit hoe het er werkelijk aan toe ging, en van deze film vinden ze dat de film het tsunami, de chaos, het verdriet,... zeer mooi en accuraat in beeld brengt.
Verder had ik ook helemaal geen problemen met het feit dat de locals niet meer op de voorgrond kwamen. Het verhaal, dat waargebeurd is, ging over een westerse familie (origineel Spaans, maar in deze film Brits, volgens de regisseur voor een universeler beeld) en wat zij hebben meegemaakt. Ik snap de woedende reacties dus niet dat de locals zo weinig screentime hadden, want van de getuigenissen die ik gelezen heb kan je ook afleiden dat de locals werkelijk de toeristen hielpen, ookal vinden sommige reviewers dat nogal onderdanig en onrespectvol. Zij verdienen evenveel respect als de toeristen die er op vakantie kunnen gaan, maar daar draaide het in deze film niet om.
En nu naar de werkelijke review: ik vond het een prachtige film, zeker een van de beste dramafilms die mij zelfs een traantje heeft kunnen doen wegpinken. De acteerprestaties kwamen zeer natuurlijk en niet geacteerd over, wat een zeer groot pluspunt is. Zelfs de drie jonge kinderen hebben geweldige acteerprestaties neergezet.
Er was naar mijn menign niet zoveel muziek, maar wanneer er muziek was, was dat op een juist moment, en ook goedgekozen muziek. De manier waarop ze het tsunami toonden was deels CGI deels echt en was zeer reallistisch, ik meen zelfs ergens gelezen te hebben dat iemand het er onreallistisch vond uitzien, en ik denk dat die de verkeerde film heeft gezien.
Ook de clichés die Banned aanhaalt zijn typisch voor dramafilms, maar na het lezen van het verhaal van de Belon familie vind ik het al een stuk minder cliché.
Dit was een film waar ik ten volle van genoten heb, die ik zeker nog zal zien, en door de de research die ik gedaan heb nog veel emotioneler en reallistischer zal aanvoelen.
Banned
De film begint de met een natuurramp zoals we die voor 2004 nog niet hadden gezien. Eigenlijk heeft het best lang geduurd voor er een heuse film over kwam. Clint Eastwood gebruikte de ramp voor z'n film Hereafter maar ging er eigenlijk niet dieper op in. Ook was de tsunami scène redelijk onrealistisch te noemen en de Visual Effetcs waren ook niet buitengewoon goed. Mij ga je trouwens ook niet vertellen dat een gigantische golf die alles met zich meesleurt nog steeds uit helder water bestaat...
The Impossible deed het dus een stuk beter. De tsunami is indrukwekkend te noemen, het water is vuil, chaotisch en vooral hij ziet er enorm realistisch uit. Nergens heb je het gevoel dat je naar CG water zit te kijken. Natuurlijk zat het gevaar erin dat men er een enorm spectaculaire scène van kon maken. Ergens is dit wel het geval maar dat kan ook niet anders. Zo'n tsunami is nu eenmaal enorm spectaculair... Het is dan de kunst om vooral op de personages en hun angsten te fixeren zonder te verzanden in onrealistische taferelen. Daar slaagt Juan Antonio Bayona redelijk goed in. Meteen na de inslag van de golf knipt hij al meteen naar Naomi Watts, die overigens fantastisch acteert, die zich vasthoudt aan een dikke boom terwijl op haar gezicht een verschrikkelijke angst te lezen valt. De scène erna blijft Bayona gelukkig fixeren op z'n personages in die kolkende vloedgolf. Ondanks een paar spanning verhogende gebeurtenissen. Het moment wanneer een tweede golf het zoontje overspoelt met allerlei afval en bomen. Je gaat dan natuurlijk afvragen of je daar nog heelhuids kan uitkomen zoals het jongetje in de film.
Het grootste gedeelte van de film speelt zich af na de tsunami en brengt de zoektocht van de Britse familie centraal in beeld. Toch vind Bayona gelukkig ook plaats om de gruwel na de tsunami in beeld te brengen. Ook al doet hij dit zonder de clichés uit de weg te gaan, al werkte dit ergens wel bevredigend. Zo is een scène waar één van de kinderen mensen helpt terug vinden best wel cliché maar tegelijk werkte het vertederend.
Ewan McGregor zet verder ook een foutloze prestatie neer met als hoogtepunt een scène waarin hij het thuisfront opbelt. Daarin weet hij in paar seconden kippenvel op te roepen. Heel knap.
Het einde werd al deels verklapt in de trailer O+ en kan ook het mindere deel van de film genoemd worden. Vooral de scènes waar de hele familie in hetzelfde ziekenhuis rondloopt zonder dat ze dat zelf doorhebben bezorgden me dan weer een zucht moment en qua originaliteit zakte dit toch wel onder 0. Mocht dit echt gebeurt zijn dan vergeef ik het de makers. Toch was er iets wat ik zeer sterk vond van Bayona. Namelijk in een scène aan het einde van de film.
Hij wist namelijk perfect op beeld te brengen hoe het zou voelen als je boven water zou komen nadat je overspoelt bent door een golf van vernieling. In een droom van één van de kinderen zien we Naomi Watts terug het oppervlak zoeken nadat ze onderwater werd geraakt door allerlei harde voorwerpen. In Slow Motion zien we haar uit het water barsten en we horen snijdende horror muziek samen met een luide ademhaling(schreeuw). Een heel indrukwekkende scène die overigens terecht uit het begin van de film is gehaald.
Los van een aantal clichés en het misschien iets te positieve einde weet The Impossible zeker een goed beeld te brengen van de Tsunami uit 2004 en de gevolgen daarvan. Goed geacteerd en zeker geen verkeerde regie. Een fenomenale topper is het niet geworden maar The Impossible is wel een kijkbeurt waard. Het is natuurlijk wel de vraag of het niet respectvoller was geweest om een verhaal te brengen van de lokale mens daar. Maar ach de film moet opbrengen ook natuurlijk. 7,5/10 (afgerond 8)