Ik vind Blue Valentine een prachtig rauw-realistisch en ontroerend portret van een huwelijk-in-distress. Inderdaad geen makkelijke film, ik heb hem 2 keer moeten kijken om beide kanten van het verhaal te kunnen begrijpen, en me met beide karakters te kunnen identificeren (mijn 1e sympathie ging toch uit naar de onvolprezen Ryan Gosling, maar by God wat is Michelle Williams ook geweldig in haar zware rol!). Ik geloof echter niet Mlima, dat er geen basis voor dit gezin was en al helemaal niet dat dat door 'moeten werken' kwam. Gosling was immers parttime huisvader, altijd thuis als het dochtertje thuis was.Het is sad but true: Mensen kunnen gewoon uitelkaar groeien, omdat ze toch niet dezelfde verwachtingen, ideeen, wensen blijken te hebben. Er was mijns inziens ooit wel veel liefde maar ook veel hindernissen. Inderdaad beider achtergronden, verschil in (mate van) verliefdheid, de complexe situatie rondom het (schattige) dochtertje, het niveauverschil in opleiding,etc. Maar ook heel veel liefde.
Ook ben ik niet met de recensent eens dat beiden als twintigers zorgeloos waren: Williams wordt juist voortdurend geplaagd door haar eigen achtergrond en twijfels in de liefde.Gosling doet het haar af en toe even vergeten, dat wel, en dat is prachtig om naar te kijken.
Zeer authentiek gespeeld, af en toe echt heel pijnlijk en herkenbaar om naar te kijken. Kan iemand -gefundeerd- onderbouwen waarom Gosling geen Oscarnominatie kreeg, enkel Williams?
tropical girl
Ook ben ik niet met de recensent eens dat beiden als twintigers zorgeloos waren: Williams wordt juist voortdurend geplaagd door haar eigen achtergrond en twijfels in de liefde.Gosling doet het haar af en toe even vergeten, dat wel, en dat is prachtig om naar te kijken.
Zeer authentiek gespeeld, af en toe echt heel pijnlijk en herkenbaar om naar te kijken. Kan iemand -gefundeerd- onderbouwen waarom Gosling geen Oscarnominatie kreeg, enkel Williams?