Redelijk deprimerend concept in deze film.. Je hoopt en hoopt (dat het goed komt) maar iedereen blijft in zijn/haar lot geschikt ...
Ik las in een andere review al een gedeeltelijke verklaring (over dark ages) en tja.. in de gedachte van de film zou het wel zo kunnen zijn.
Kinderen voorliegen is sowieso niet iets waar ik vrolijk van word, maar dit spant wel de kroon.
Ondanks of misschien juist dankzij de voelbare bedruktheid toch een hele goede film. Maar niet één waar je vrolijk van wordt of die ik nog eens ga kijken..
Mark Romanek maakte indruk me zijn regiedebuut One Hour Photo. De ingetogen drama/thriller was een knap staaltje personage ontwikkeling dat in al even sereen in beeld was gebracht als het licht in de rode kamer waar de negatieven werden ontwikkeld. Het was dus uitkijken naar de volgende film van Mark Romanek. Helaas hebben we wel enige tijd moeten wachten. Eindelijk is die film er dan maar is hij al dat wachten waard ?
Zeer zeker wel. Met Never Let me Go laat Romanek zijn kunnen weer zien en herkennen we zijn rustige filmstijl. Opnieuw weet hij zijn acteurs foutloos te regisseren. Vooral Carey Mulligan & Keira Knightley laten weer zien dat ze kunnen acteren. Hun spel is in de film zo echt dat je helemaal niet voelt dat ze gewoon eventjes snel deze film maken. Eindelijk ook nog eens een film waar de kinder acteurs daadwerkelijk iets weg hebben van hun volwassen versie én dan ook nog eens zeer goed acteren als echte rasacteurs. Het camerawerk is ingetogen en juist daarom zo wondermooi. Hetzelfde voor de muziek van Rachel Portman.
Is deze film dan zo perfect? Bijna want op het scenario heb ik wel wat het kritiek punten. Het verhaal is best een interessant gegeven om te zien hoe de personages in deze situatie zich staande houden. Alleen wordt het concept heel vaag en traag uitgelegd. Het donor-systeem lijkt in de film ingeburgerd. Het probleem is dat dat hele concept redelijk op de achtergrond blijft terwijl het zoveelste liefdesdrama steeds de bovenhand krijgt. Het is nu wel niet dat het donor-systeem volledig op de achtergrond blijft maar wat het meeste stoort is dat niemand zich verzet tegen het systeem. Geen enkel personage denkt er ook maar aan om te vluchten of om actie te ondernemen. Toch proberen ze om hun operaties uit te stellen maar dit is zeker niet voldoende om te antwoorden op de vraag die je de hele film door bezig houdt. Het personage Lucy dat de kinderen hun lotsbestemming verteld toont wel wroeging tegenover het systeem maar ook zijn wordt letterlijk en figuurlijk de mond gesnoerd. Misschien was het toch wel slim geweest om meer personages te tonen die het niet eens zijn met het systeem. Nu lijkt het alsof de wereld in de film rondloopt loopt met gewetenloze mensen. Al wordt dit in de film wel ondersteunt wanneer de directrice zegt dat niemand wil terug keren naar een bestaan waar kanker en tumoren bestaan.
Los van dit kritiekpunt blijft Never Let me Go een intieme film over mensen die beseffen dat ze gewoon een uitputbare bron zijn van lichaamsdelen. Dit idee wordt voortreffelijk overgebracht door de gehele cast. Het verhaal mist een echte climax op het einde en het is nog steeds de vraag waarom niemand zich verzet tegen het systeem. Mocht dit kritiekpunt er niet zijn was Never Let me Go een immens goeie film. Nu is een 8/10 ruimschoots voldoende.
Al zie ik dit nergens aangegeven in reviews, de film lijkt mij een symboliek van hoe wij als mens met de dierenwereld omgaan; de legbatterijen, de massaproductie, klonen, genetisch onderzoek, etc. en hoe wij voor onze eigen consumptie de dierenwereld ten dienste hebben gesteld in onze samenleving van ons menselijk welzijn. Dat verklaart voor mij ook het feit dat de drie hoofdpersonen niet in opstand komen en berusten in hun lot, die keuze bestaat niet. Heel treffend is ook dat wanneer Kathy en Tommy een extension aanvragen, uitstel op het afstaan van organen om samen een leven voor zichzelf te kunnen leiden voor een aantal jaren; dan blijkt echter dat "these extensions never occur, and never have in the past as rumors suggested. They also will "complete" with no extension of an alternate due date or time to themselves.....
notReal
Ik las in een andere review al een gedeeltelijke verklaring (over dark ages) en tja.. in de gedachte van de film zou het wel zo kunnen zijn.
Kinderen voorliegen is sowieso niet iets waar ik vrolijk van word, maar dit spant wel de kroon.
Ondanks of misschien juist dankzij de voelbare bedruktheid toch een hele goede film. Maar niet één waar je vrolijk van wordt of die ik nog eens ga kijken..
8/10
Banned
Zeer zeker wel. Met Never Let me Go laat Romanek zijn kunnen weer zien en herkennen we zijn rustige filmstijl. Opnieuw weet hij zijn acteurs foutloos te regisseren. Vooral Carey Mulligan & Keira Knightley laten weer zien dat ze kunnen acteren. Hun spel is in de film zo echt dat je helemaal niet voelt dat ze gewoon eventjes snel deze film maken. Eindelijk ook nog eens een film waar de kinder acteurs daadwerkelijk iets weg hebben van hun volwassen versie én dan ook nog eens zeer goed acteren als echte rasacteurs. Het camerawerk is ingetogen en juist daarom zo wondermooi. Hetzelfde voor de muziek van Rachel Portman.
Is deze film dan zo perfect? Bijna want op het scenario heb ik wel wat het kritiek punten. Het verhaal is best een interessant gegeven om te zien hoe de personages in deze situatie zich staande houden. Alleen wordt het concept heel vaag en traag uitgelegd. Het donor-systeem lijkt in de film ingeburgerd. Het probleem is dat dat hele concept redelijk op de achtergrond blijft terwijl het zoveelste liefdesdrama steeds de bovenhand krijgt. Het is nu wel niet dat het donor-systeem volledig op de achtergrond blijft maar wat het meeste stoort is dat niemand zich verzet tegen het systeem. Geen enkel personage denkt er ook maar aan om te vluchten of om actie te ondernemen. Toch proberen ze om hun operaties uit te stellen maar dit is zeker niet voldoende om te antwoorden op de vraag die je de hele film door bezig houdt. Het personage Lucy dat de kinderen hun lotsbestemming verteld toont wel wroeging tegenover het systeem maar ook zijn wordt letterlijk en figuurlijk de mond gesnoerd. Misschien was het toch wel slim geweest om meer personages te tonen die het niet eens zijn met het systeem. Nu lijkt het alsof de wereld in de film rondloopt loopt met gewetenloze mensen. Al wordt dit in de film wel ondersteunt wanneer de directrice zegt dat niemand wil terug keren naar een bestaan waar kanker en tumoren bestaan.
Los van dit kritiekpunt blijft Never Let me Go een intieme film over mensen die beseffen dat ze gewoon een uitputbare bron zijn van lichaamsdelen. Dit idee wordt voortreffelijk overgebracht door de gehele cast. Het verhaal mist een echte climax op het einde en het is nog steeds de vraag waarom niemand zich verzet tegen het systeem. Mocht dit kritiekpunt er niet zijn was Never Let me Go een immens goeie film. Nu is een 8/10 ruimschoots voldoende.
LAPerspective