Als mainstream Amerikaanse films grappig bedoeld zijn krijg ik er vaak een acute depressie van, maar dit is een uitzondering. Het idee is niet nieuw, en komt voor in diverse science-fiction verhalen uit de jaren 50, 60 en 70 - waarvan Spider Robinson's "the Time Traveller" uit Callahan's Crosstime Saloon misschien wel de aardigste is. Maar het is in Blast from the Past met liefde uitgewerkt door een crew en cast die er echt zin in hadden. Alle acteurs genieten van hun rollen, de setdressers moeten de tijd van hun leven gehad hebben en het script bevat meer aardige vondsten dan uitglijders. Christopher Walken is natuurlijk een aanwinst voor elke film, en Adam en Eve zijn allebei zo schattig, dat je beslist wilt zien hoe ze elkaar krijgen, ook al is dat vanaf de eerste minuut al duidelijk. Goed uitgangspunt, aanstekelijk spelplezier, mooie sets: het is geen topfilm, maar als deze geen glimlach op je gezicht tovert, ben je van steen. Minpuntjes zijn de sekte (die had eruit gemogen) en de muziek, die dertien-in-een-dozijn is, met uitzondering van de dansscène.
[rating 3]
Leuk. schattig. Alleen de uitwerking blijft steken, horten, stoten, haken. Maar ut idee is leuk.
Brendan fraser vind ik zelf toch niet helemaal op z'n plek als loser/watje/sukkel/idioot. Ook in George of the jungle was hij niet 1 van de snuggerste. Ook al krijgt hij wel de lachers op z'n hand, toch vind ik hem beter op z'n plaats in de wat harde mannelijke rollen. Maar das persoonlijk :E
Mr. Hulot
LekkerDoen
[rating 3]
Leuk. schattig. Alleen de uitwerking blijft steken, horten, stoten, haken. Maar ut idee is leuk.
Brendan fraser vind ik zelf toch niet helemaal op z'n plek als loser/watje/sukkel/idioot. Ook in George of the jungle was hij niet 1 van de snuggerste. Ook al krijgt hij wel de lachers op z'n hand, toch vind ik hem beter op z'n plaats in de wat harde mannelijke rollen. Maar das persoonlijk :E